بعدی- یک مطالعه جدید نشان می دهد که بدن شما یک شیک پروتئینی عالی است که بوی بدی برای پشه های گرسنه می دهد.
طبق گزارش واشنگتن پست، برخی از افراد پشه ها را جذب می کنند و مخلوط فریبنده ای از مواد شیمیایی آزاد می کنند که حشرات مزاحم را به نشستن و تغذیه دعوت می کند.
محققان دانشگاه راکفلر در نیویورک دریافتند افرادی که سطوح بالاتری از اسیدهای خاص روی پوست خود دارند، برای پشههای ماده Aedes aegypti (نوعی پشه مسئول انتشار بیماریهایی مانند دنگی، چیکونگونیا، تب زرد و زیکا) 100 برابر جذابتر هستند. .
نتایج این تحقیق که در مجله Cell منتشر شده است، میتواند منجر به تولید محصولات جدیدی شود که بوی خاصی از انسان را پوشانده یا تغییر میدهد و یافتن خون انسان را برای پشهها دشوارتر میکند و به طور بالقوه از گسترش بیماری جلوگیری میکند. جف ریفل، استاد دانشگاه واشنگتن و متخصص پشه که در این مطالعه شرکت نداشت، میگوید: «بیماریهای منتقله از پشه سالانه حدود 700 میلیون نفر را تحت تأثیر قرار میدهند و کارشناسان انتظار دارند که با افزایش دمای جهانی این تعداد افزایش یابد.
پشه های A.aegypti در آب و هوای گرمسیری یا نیمه گرمسیری زندگی می کنند، اما این حشره اکنون در تمام طول سال در یک منطقه و بخش هایی از کالیفرنیا تولید مثل می کند.
ما فقط با نفس کشیدن به پشه ها نشان می دهیم که آنجا هستیم. پشه های ماده برای نیش زدن و مکیدن خون طراحی شده اند، زیرا بدون خون پروتئین کافی برای تولید مثل ندارند. در نتیجه شما به اندازه یک شیک پروتئینی برای پشه ها بزرگ هستید. به این ترتیب می توانند در یک دقیقه 68 کیلوگرم غذا بخورند و سپس از آن برای تولید مثل استفاده کنند.
دانشمندان قبلاً می دانستند که پشه ها برخی از انسان ها را بر دیگران ترجیح می دهند، اما دلیل آن به طور کامل شناخته نشده بود. متخصصان دریافتهاند که به نظر میرسد افراد هنگام بارداری یا بعد از نوشیدن کمی آبجو برای پشهها جذابتر هستند و این امر باعث تحقیقات بیشتر در مورد اینکه آیا پشهها ممکن است جذب بوهای خاصی شوند یا خیر.
فاوشال، که آزمایشگاه او در دانشگاه راکفلر کار می کند، تلاش کرده است تا دریابد که چرا برخی از افراد بوی بهتری از پشه A. aegypti دارند.
خوشبختانه برای انجام این آزمایش هیچ کس مجبور نبود در اتاقی پر از پشه بنشیند. در عوض، محققان با پوشیدن جوراب های نایلونی روی بازوهای افراد، عطرهای طبیعی را از پوست افراد جمع آوری کردند. آنها جوراب ها را به قطعات 5 سانتی متری برش دادند و دو تکه پارچه را پشت دو در جداگانه در یک جعبه پلاستیکی شفاف قرار دادند که ده ها پشه در اطراف آن پرواز می کردند. سپس محققان تله را باز کردند و حشرات تصمیم گرفتند به داخل جوراب های پشت در اول یا دوم حرکت کنند.
ویشال میگوید که محققان سپس هر بار که حشرهای به یک نمونه خاص جذب میشد، امتیازی مشابه امتیاز بازی بسکتبال به دست آوردند. یکی از نمونه ها به نام موضوع 33 به نظر مورد علاقه حشرات بود. وشال می گوید: “سوژه 3300 راند مسابقه را برد.”
فوکال می گوید افرادی مانند سوژه 33 سطوح بالاتری از ترکیباتی به نام اسیدهای کربوکسیلیک را از طریق سبوم (ماده روغنی تولید شده توسط غدد چربی که سبوم را به سطح پوست می آورد) تولید می کنند. سپس سبوم توسط میلیونها میکروارگانیسم مفید که پوست ما را برای تولید اسید کربوکسیلیک مستعمره کردهاند، جذب میشود. ویشال می گوید: این اسید در مقادیر زیاد می تواند بویی شبیه پنیر یا بوی بد پا ایجاد کند. به نظر می رسد این بو پشه های ماده را برای جستجوی خون انسان جذب می کند.
او می گوید که قابل توجه است که جوراب های نایلونی مورد استفاده در این مطالعه در واقع بوی عرق نداشتند. پشه ها به بوی انسان بسیار حساس هستند و عطر یا ادکلن نمی تواند پوششی برای پوشاندن آن رایحه داشته باشد.
فشال می گوید: «این آزمایش در مدت سه سال انجام شد و همان افراد بدون توجه به اینکه آن روز چه می خوردند یا شامپو را عوض می کردند، واکنش مشابهی به پشه ها داشتند. اگر امروز یک آهنربای پشه هستید، سه سال دیگر آهنربای پشه خواهید بود.»
این مطالعه پاسخی نداد که چرا برخی افراد کربوکسیلیک اسید بیشتری نسبت به دیگران دارند. با این حال، فاشال می گوید ترکیب میکروبیوم پوست هر فرد منحصر به فرد است.
وی می افزاید: هر فردی دهکده منحصر به فرد باکتری را روی پوست خود دارد. برخی از تفاوتها در مغناطیس پشهها که در اینجا مشاهده میکنیم ممکن است به سادگی تفاوت در گونههای باکتری باشد.
در حالی که اسید کربوکسیلیک نقش آشکاری در این مطالعه ایفا می کند، هیچ “ترکیب منفردی” وجود ندارد که پشه ها را جذب کند. شاید یک کوکتل یا ترکیبی از مواد مختلف وجود داشته باشد که این پیام را به پشه منتقل می کند تا وارد خانه شود و نیش بزند. پشه یک آهنربای چند وجهی است که از سیگنال های مختلفی استفاده می کند. کربوکسیلیک اسید یک جزء مهم است، اما تنها نیست. برای فردی که نمیخواهد پشهها او را نیش بزند، دوش گرفتن توصیه میشود تا تمام این ترکیبات تحریککنندهای که با بوی بینظیر آن روی پوست، بهویژه اطراف پاها یافت میشود، کاهش یابد.
ویشال می گوید، احتمالاً در آینده نحوه برخورد با بوهای پوست و احتمالاً باکتری های ساکن روی آن کشف خواهد شد. به عنوان مثال، دانشمندان ممکن است بتوانند یک کرم پوستی پروبیوتیک تولید کنند که می تواند جذابیت فرد را برای پشه ها کاهش دهد.
ویشال میگوید: «تنها زمانی که بفهمید چه چیزی باعث میشود افراد به آهنربای پشه تبدیل شوند، میتوانید راههایی برای جلوگیری از آن پیدا کنید و اندازهگیری کنید.
