حقیقت تکان دهنده درباره سینمای هند در جشنواره فیلم کن این است که هر چیزی که امسال برای بررسی فرستادیم بدون تشریفات رد شد.
در حالی که نسخه مودبانه تحقیر می گوید محتوای ارسالی مناسب نبوده است، بارزترین واقعیت این است که امسال فیلم های ما را مزخرف می دانستند.
به جای اینکه سرمان را با شرم از رد کردن آویزان کنیم، یا برعکس، متحیرانه تعجب کنیم که چرا انجیر برای ما تفاوتی ایجاد می کند، چه آن را تایید کنند یا نه، چرا ما اینقدر وسواس داریم که زنان (به شما توجه داشته باشید، نه مردان) روی فرش قرمز راه می روند. ?
در هفته ای که گذشت، همه پرتال ها و روزنامه های هند درباره بازیگران زن بالیوودی که روی فرش قرمز رفتند، لباس ها، اکسسوری ها و غیره خبر دادند. اما در مورد فیلم ها چطور؟ آیشواریا رای باچان، سونام کی آهوجا، دیپیکا پادوکن و مالایکا شراوات جدا از خود در کن چه چیزی را مطرح می کنند؟ سینما کجا بود؟ سال گذشته، ناندیتا داس او را گرفت مانتو برای شهر کن امسال هیچی نبود.
هیچ کس اهمیت نمی دهد.
مورد ملیکا به خصوص جالب است. سال ها پیش حرفه او به پایین ترین سطح خود رسید. او هنوز هم در جشنواره کن حضور دارد. اونجا چی میری؟ چرا دوربین ها او را روی فرش قرمز می زنند؟ اصلا میدونن کیه؟
این بازیگر بسیار باحال امام حق است (در فیلم های شاخصی مانند از فیلمو پل هواییو دنبال کردن و بعدی بحثاو تجربه جالبی برای به اشتراک گذاشتن در کن دارد. «سال گذشته برای بازی در فیلمم به جشنواره فیلم کن رفتم بحث. و وقتی روی فرش قرمز رفتم خیلی هیجان زده بودم. اما باور کنید حتی یک دوربین هم به من برخورد نکرد. من ناامید شده بودم. سپس متوجه شدم که آنها روی هر خانمی که روی فرش قرمز راه میرفتند، در مورد لباسشان و غیره با آنها صحبت میکردند، کلیک میکردند، اما در مورد فیلمهایشان چیزی نداشتند. بعد فهمیدم که خبری از سینما نیست. در مورد لباس مجلسی بود. اگر می دانستم، لباس می پوشیدم و به جشنواره می رفتم.»
(سلب مسئولیت: نظرات بالا نظرات شخصی نویسنده است و منعکس کننده نظرات ZMCL نیست.)
