از امواج گرمای غیر استاندارد در بریتیش کلمبیا گرفته تا آتشسوزی در دریای مدیترانه، سیل در نیجریه و خشکسالی در تایوان. دوره بین سال های 2021 تا 2022 شاهد فجایع فاجعه بار رکوردشکنی در سراسر جهان بود.
حدود 10000 نفر جان خود را از دست دادند و 280 میلیارد دلار برآورد شده است در خسارات در سراسر جهان
آخر خطر فاجعه به هم پیوستهس گزارش موسسه دانشگاهی سازمان ملل متحد برای محیط زیست و امنیت انسانی (دانشگاه ملل متحد – محیط زیست، بهداشت و ایمنی) که بسیاری از این بلایا دلایل اصلی مشترک دارند. در همان زمان، نویسندگان مطالعه دریافتند که راهحلهای پیشگیری یا مدیریت آن نیز ارتباط نزدیکی با هم دارند.
نقطه ها را به هم وصل کنید
بلایایی که در نقاط کاملاً متفاوتی از جهان رخ می دهد، در ابتدا جدا از یکدیگر ظاهر می شوند. آنها ناشی از موارد مشابه هستند، به عنوان مثال انتشار گازهای گلخانه ای یا مصرف ناپایداردکتر گفت. زتا سبسواری، نویسنده اصلی و معاون مدیر محیط زیست، بهداشت و ایمنی در دانشگاه ملل متحد.
برای اتصال نقاط، تیم تحقیقاتی به گزارش ریسک فاجعه مرتبط «زیر سطحی» برای هر فاجعه نگاه کرد و محرک هایی را شناسایی کرد که در وهله اول اجازه وقوع آن را می دادند.
به عنوان مثال، جنگل زدایی منجر به فرسایش خاک می شود که به نوبه خود زمین را در برابر خطراتی مانند رانش زمین، خشکسالی و طوفان شن بسیار آسیب پذیر می کند.
یک فرو رفتن عمیق تر نشان می دهد که محرک های بلایا ناشی از علل ریشه ای مشترک هستند که ماهیت سیستمیک تر دارند. مانند سیستم های اقتصادی و سیاسی.
جنگل زدایی را می توان به قرار دادن منافع اقتصادی بر منافع زیست محیطی و الگوهای مصرف ناپایدار ردیابی کرد.
سایر علل ریشه ای رایج که در گزارش یافت می شوند عبارتند از نابرابری در توسعه و فرصت های معیشتی، انتشار گازهای گلخانه ای ساخته دست بشر و میراث استعمار. این دلایل ریشه ای مانند این است که می توان در بلایای سراسر جهان یافت.
این ارتباطات به دلایل اصلی و محرک ها نیز متوقف نمی شود، بلکه با چه کسی و چه چیزی بیشتر در معرض خطر است. گروههای آسیبپذیر، هم در سکونتگاههای انسانی و هم در اکوسیستمهای طبیعی، بیشترین آسیب را از بلایا میبینند.
بگذارید طبیعت کار کند
با این حال، راه حل ها نیز به هم مرتبط هستند، به این معنی که یک نوع راه حل می تواند در چندین زمینه برای کاهش تأثیر بلایا در نقاط مختلف جهان اعمال شود. علاوه بر این، راهحلهای زیادی برای مقابله با یک فاجعه وجود دارد که در ترکیب با یکدیگر، قویتر هستند.
به عنوان مثال، راه حل “اجازه دهید طبیعت کار کند” به قدرت طبیعت برای جلوگیری از خطرات و جلوگیری از بلایا متکی است.
سوزاندن توصیف شده در جنگل ها می تواند خطر آتش سوزی های گسترده در دریای مدیترانه را کاهش دهد. ترمیم رودخانهها و نهرهای شهری میتواند اثرات سیلهایی مانند سیلهایی را که در پی طوفان آیدا در نیویورک رخ داد، کاهش دهد. سرمایه گذاری در تقویت سیستم های هشدار اولیه می تواند پیش بینی و گزارش اولیه خطرات را بهبود بخشد.
در سه مورد از رویدادهای مورد تجزیه و تحلیل در گزارش – موج گرما در بریتیش کلمبیا، آتشفشان و سونامی تونگا، و سیل لاگوس در نیجریه – سیستمهای هشدار اولیه میتوانستند مرگ و میر را کاهش دهند.
دکتر جک اوکانر، نویسنده اصلی این مقاله میگوید: «اگر نمیخواهیم فاجعههایی که در حال حاضر تجربه میکنیم به حالت عادی تبدیل شوند، باید بدانیم که آنها و راهحلهای آنها به هم مرتبط هستند.
ما راهحلهای مناسبی برای پیشگیری و مدیریت بهتر ریسکها داریم، اما باید فوراً روی افزایش آنها سرمایهگذاری کنیم و درک بهتری از نحوه کار آنها در کنار یکدیگر ایجاد کنیم.»
“همه ما بخشی از راه حل هستیم”
همه راه حل ها برای همه مناسب نخواهد بود. توزیع مجدد منابع بین نسلها، کشورها و گروههایی از افراد با آسیبپذیریهای مختلف، یا نیاز به درج ذینفعانی که به ندرت شنیده میشود، به این معناست که برخی باید منابع خود را بیشتر از آنچه در حال حاضر انجام میدهند به اشتراک بگذارند.
راه حل ها به دولت ها، سیاست گذاران یا بخش خصوصی محدود نمی شود. محققان اصرار دارند که می توان آن را در سطح فردی انجام داد.
ما میتوانیم اجازه دهیم طبیعت زمانی که به آن فضا باز میدهیم کار کند. میتوانیم با توجه به اینکه غذای ما از کجا میآید و از کجا میخریم، مصرف پایدار را ترویج کنیم.
اوکانر می گوید: «ما می توانیم با هم کار کنیم تا جوامع خود را در صورت وقوع فاجعه آماده کنیم. “نکته این است که ما، به عنوان افراد، بخشی از یک کار تیمی بزرگتر هستیم، که به ایجاد تغییرات مثبت معنی دار کمک می کند. همه ما بخشی از راه حل هستیم.”