وی به سفرا گفت که از زمان آغاز آتش بس، شش ماه و نیم پیش، این آتش بس برای کاهش درد و رنج یمنی ها پس از بیش از هفت سال جنگ داخلی آغاز شده است و یک “فرصت واقعاً تاریخی” برای تلاش در جهت یک تسویه حساب پایدار
اما دوره صلح نسبی بین نیروهای دولتی به رسمیت شناخته شده در سطح بین المللی و شورشیان حوثی 11 روز پیش به پایان رسید و اکنون هر دو باید یا “حفظ آتش بس و ایجاد بر اساس آن” را انتخاب کنند یا به جنگ بازگردند.
موفقیت های آتش بس
وی با اشاره به اینکه این آتش بس طولانی ترین دوره آرامش را تا به امروز به همراه داشته است، گفت: «دستاوردها و مزایای آتش بس را نباید دست کم گرفت».
آقای گراندبرگ گفت که در طول مکث در نبرد، هیچ عملیات نظامی بزرگی انجام نشد و تلفات تا 60 درصد کاهش یافت.
فرودگاه صنعا سرانجام به روی مسافران بینالمللی باز شد و نزدیک به 27000 یمنی را قادر میسازد تا در خارج از کشور تحت درمان پزشکی قرار گیرند و فرصتهای تحصیلی یا تجاری را در خارج از کشور دنبال کنند.
بیش از 1.4 میلیون تن سوخت به بنادر حیاتی دریای سرخ حدیده تحویل داده شده است. جلساتی رو در رو با میانجیگری سازمان ملل در مورد کاهش تنش نظامی برگزار شد.
این مهم است که به یاد داشته باشیم که آتش بس هرگز به عنوان یک هدف فی نفسه در نظر گرفته نشده است، بلکه به عنوان یک هدف بوده است آجر برای افزایش اعتماد به نفس بین دو طرف و ایجاد محیطی مناسب برای کار به سمت راه حل سیاسی نماینده سازمان ملل یادآور شد.
آتش بس جدید هنوز امکان پذیر است
این مقام سازمان ملل متحد سفرای خود را از تلاش های خستگی ناپذیر خود برای تعامل با طرف ها و همچنین شرکای منطقه ای و بین المللی در مورد گزینه های تمدید مطلع کرد و بحث ها در ابوظبی و مسقط را برجسته کرد.
“به شخصه فکر می کنم هنوز امکان توافق طرفین وجود داردآقای گرندبرگ گفت.
“با مخاطرات بالا، بسیار مهم است که ما این فرصت را از دست ندهیم. طرفین باید رهبری، سازش و انعطاف لازم برای دستیابی به توافق فوری در مورد تجدید و گسترش آتش بس را نشان دهند.”
فرستاده ویژه از شورا به خاطر حمایت تزلزل ناپذیر و مستمر آن تشکر کرد و تأکید کرد که موضع یکپارچه آن در مورد تجدید و گسترش آتش بس «به وضوح نشان داده است که جامعه بین المللی از طرفین انتظار دارد که به یک توافق فوری دست یابند“.
کاهش خطر مین
جویس مسویا، معاون هماهنگ کننده امداد اضطراری، در یک کنفرانس ویدئویی از حدیده، استانی که بیشترین آسیب را از مین ها و مواد منفجره گرفته است، “خطرات وحشتناکی” را که غیرنظامیان همچنان با آن مواجه هستند، تشریح کرد.
او گفت: «مینهای زمینی و سایر خطرات انفجاری هنوز هم عامل اصلی تلفات غیرنظامیان هستند.» وی خاطرنشان کرد که در یک ماه گذشته 70 نفر بر اثر مینهای زمینی، بمبهای دست ساز و مهمات منفجر نشده کشته یا زخمی شدند.
او افزود که این اثرات فراتر از کشتار و معلولیت است، “آنها فعالیت های ساده روزمره مانند کشاورزی، ماهیگیری یا پیاده روی به مدرسه را به سناریوهای بالقوه زندگی یا مرگ تبدیل می کنند.”
وی تاکید کرد: برای کاهش این تهدید به اقدامات فوری از جمله افزایش حمایت از پروژه های مین زدایی و تسهیل واردات تجهیزات نیاز داریم.
راه رو به جلو
در همین حال، او به شورا گفت که وخامت اقتصادی کشور و سقوط خدمات اساسی خطرات دیگری را ایجاد می کند.
در شش روز گذشته، خانم مسویا گفت که بازارهای دست اول بدون مواد غذایی و کالاهای اساسی، بیمارستانها و مدارس فاقد تجهیزات اولیه بوده است، و «پزشکان و معلمان به اندازه کافی دستمزد نمیگیرند – در صورت وجود».
او با درخواست از کمککنندگان، بازیگران توسعه و موسسات مالی بینالمللی، گفت: «بشردوستان تمام تلاش خود را برای رفع فوریترین نیازها انجام میدهند، اما ما به تنهایی نمیتوانیم این کار را انجام دهیم، نمیتوانیم نقش دیگران را جایگزین کنیم. مسیری رو به جلو ترسیم کنید.