پرندگانی که در اطراف ویرانه های پورت رویال د شانز، صومعه ای سابق در جنوب غربی پاریس معلق هستند، ممکن است توسط گله بازدیدکنندگانی که شنبه گذشته به آنجا آمده بودند، شگفت زده شده باشند. حدود ساعت 11 صبح، پاریسی‌های با چشم‌های مبهم از اتوبوس‌ها پیاده شدند تا هفت ساعت در محل و جنگل‌های اطراف پیاده‌روی کنند – همه به نام صحنه.
شادی آرزوی انسان، اقتباس کلارا هدوین از طبیعت با رمان ژان جیونو در سال 1935، از فضای غیرعادی آن نهایت بهره را برد. شکار در جنگل انجام شد. کشاورزی، یک موضوع اصلی، در مقابل انبارهای واقعی مورد بحث قرار گرفت. نام پرندگان به طور طولانی برای مخاطبان انسانی در یک چمنزار درج شد، در حالی که حیوانات محلی از روی آنها می دویدند.
این سفر آن چیزی نبود که از یک جشنواره هنری شهر محور مانند پاریس l’Été (به معنای واقعی کلمه “پاریس در تابستان”) که میزبان “Joy of Man’s Desiring” و سازماندهی سفر از پایتخت بود، انتظار داشتید. با این حال، این جشنواره چند رشته ای که در سال 1990 به عنوان راهی برای زنده نگه داشتن صحنه هنرهای نمایشی در پاریس در ماه های گرم تابستان آغاز شد، همیشه جنبه عجیبی داشته است.
اولین کارگردان آن، پاتریس مارتینت، از ارائه کارهای غیرمتعارف به مکان هایی از پارک ها تا بلوک های آپارتمانی حومه شهر خوشحال شد. در سال 2016، تیم جدیدی به رهبری لارنس دو ماگاله و استفان ریکوردل که قبلاً در راس تئاتر مونفورت در پاریس بودند، منصوب شد. آنها بلافاصله نام جشنواره را تغییر دادند، از Paris Quartier d’Été به Paris l’Été آرام تر.
سال های اولیه تصدی د ماگالهس و ریکوردل شاهد کاهش کیفیت و اصالت برنامه های جشنواره بود، اما نسخه 2022 نشان می دهد که آنها اکنون جای پای خود را پیدا کرده اند. در حالی که پاریس l’Été هنوز بسیار کوچکتر از جشنواره های تابستانی اصلی فرانسه، مانند آوینیون است، امسال تولیدات جالبی به وفور یافت شد. در هفته قبل از «Joy of Man’s Desiring»، مردم محلی و گردشگران می‌توانستند از میان اجراهای دیگر، کنسرت پانک اوکراینی، اجراهای همه‌جانبه با بازی مدل‌های حرفه‌ای و اجراهای تئاتر براوورا که تماماً از پایه‌های مقوایی ساخته شده بودند را انتخاب کنند.
در 14 ژوئیه، روز باستیل، جمعیت گروه داخ دختران اوکراینی را دیدند که اغلب از سال 2013 در تئاتر مونفورت اجرا می‌کردند و در شرایط سیاسی بسیار متفاوت به آن صحنه بازگشتند. این گروه فمینیستی رادیکال که با سهولت شگفت‌آور و نمایشی تاریک، شکاف بین تأثیرات پانک و پوپولیستی را پر می‌کند، مدت‌هاست درباره انقلاب میدان 2014 اوکراین و همچنین الحاق کریمه و منطقه دونباس به روسیه آواز خوانده است. با این حال، کل کشور گروه در حال حاضر مورد حمله قرار گرفته است.
در اوایل نمایش، صفحه‌هایی که در پشت گروه خوانده می‌شد، «آسمان را بر فراز اوکراین ببندید» و تصاویری از درگیری، تبلیغات ملی‌گرایانه روسیه و اعتراضات در سراسر جهان بعداً نمایش داده شد. بین آهنگ ها، داستان های اوکراینی های معمولی همراه با صدا خوانده می شد. در نیمه های مراسم، زنان دختر داخ که در جشنواره آوینیون این هفته نیز اجرا داشتند، از حاضران خواستند برای یک دقیقه سکوت بایستند.
در حالی که گروه تعدادی از آهنگ‌های ساخته شده قبل از حمله روسیه به اوکراین را اجرا می‌کرد و اعضای آن طبق معمول پوتین‌های توتوس و رزمی می‌پوشیدند، صورت‌هایشان سفید می‌شد، سبک اجرای غیرحرفه‌ای معمول گروه از بین رفت. لبه ناامیدی سرد را تا پر سر و صداترین و تلخ ترین لحظات حفظ کردم. نوازنده درامز در یک نقطه به زبان فرانسوی با لهجه ای آرام گفت: «دوست دارم به خانه برگردم». “آیا در خانه خود آرامش می خواهید؟” سپس از حضار پرسیدم. وقتی پاسخ یک “بله” قاطع بود، او زمزمه کرد: “ایده خوبی است.”
جدای از دختران داخ داخ، امسال پاریس l’Été عمدتاً بر تولیدات جدید و مدرن فرانسوی تمرکز کرده است. «Streep: At Risk of Like It» به کارگردانی و اجرای جولی بینگموس و ماریون کاترل در دبیرستان، به مخاطبان دریچه ای به دنیای حرفه ای استریپتیز داد – و آنها را نیز در لبه صندلی های خود نگه داشت و نوید یک نفره را داد. یک بار با یک رقصنده در یک غرفه خصوصی برای عده ای خوش شانس.
تولید به شدت بر این هیجان هنری متکی بود. در اوایل، Benegmos و Coutarel توضیح دادند که در فواصل زمانی معین، یک گل به تماشاگر داده می‌شود و سپس از آنها دعوت می‌شود تا آنها را در خارج از سالن کوچک دنبال کنند. هنگام حضور او دو مرد و یک زن انتخاب شدند و تماشاگران را به فکر فرو برد که بعداً چه اتفاقی خواهد افتاد. (پاسخ در انتها می آید، و اگرچه من آن را رها نمی کنم، اما مستلزم معکوس کردن نقش فرضی است.)
علاقه زیادی به بقیه «نوار: در خطر تحسین کردن» وجود دارد، از جمله مصاحبه‌های ویدیویی با دیگر رقصنده‌های حرفه‌ای، شماره رقص روی میله و سؤالاتی درباره میزان آزادی زنان در هنگام فروش نمایش‌های اروتیک. اما ساختار نمایش هرگز واقعاً جریان ندارد، با پیچش‌های ناگهانی که نمی‌توانند عمیق‌تر در این ماده بکاوند.
«افراد چاق خوب اسکیت می‌کنند. از سوی دیگر، Cardboard Cabaret یک ایده غیرممکن پیچیده را پذیرفته است و آن را از طریق نبوغ محض به کار می‌برد. نمایش بر اساس تضاد بین الیویه مارتین سالواین خوش‌پوش که در سرتاسر نمایش می‌نشیند و با ترکیبی رسا اما نامفهوم زیر لب زمزمه می‌کند ساخته شده است. انگلیسی و گبرش، و پیر گیلوا، که با شلوارک بوکسور دور می‌چرخد و ده‌ها برش کارتونی را به‌عنوان راهی برای بیان داستان در دست دارد.
آنها در اشکال و اندازه های مختلف هستند و کلماتی روی آنها نوشته شده است تا توضیح دهند که چه معنایی دارند: “آبدره”، “درخت”، “تگرگ” و حتی “موج پرواز”. با کمک دو دستیار در طرفین، گیلو، هنرمند فراری، لوفی می‌چرخد اما رقص دقیق این وسایل. (با وجود عنوان، نزدیکترین چیزی که به اسکی رسیده ایم، جعبه های کفش روی پای مارتین-سالوان است.)
«افراد چاق خوب اسکیت می‌کنند. یک کاباره مقوایی در این فصل جوایز متعددی از جمله مولیر را برنده شده است، و واضح است که چرا این احیای فضای باز در Centre Culturel Ireland’s. جناس ها و جوک های قابل مشاهده در همه جا دیده می شود زمانی که شخصیت مارتین سالواین برای بازگرداندن به یک ماموریت پوچ در سراسر کشورهای اروپایی می رود. صدای آژیر که او ملاقات کرد (به شکل گیلوآ، با دم مقوایی پوشیده شده است.) در حال حاضر هیچ چیز کاملاً شبیه او در صحنه فرانسه وجود ندارد، و تشویق های پایدار این دو به نبوغ این دو پاداش داده است.
خلق «هوس انسانی»، حماسه هدوین در فضای باز اطراف پورت رویال دشان، ماهیتی متفاوت داشت و در ساعت هفت از استقبال آن پیشی گرفت. جیونو که سریال را بر اساس رمان خود ساخته بود، یک دوستدار محیط زیست اولیه بود و شخصیت های او، همه ساکنان یک دهکده کوچک که قصد داشتند شادی خود را با کمک یک غریبه مرموز بازیابند، به زیبایی با محیط اطراف هماهنگ می شوند. اما شیوه بازیگران در سبک غنایی جیونو اغلب کند بود و این حس را القا می کرد که تولید هنوز ریتم درونی خود را پیدا نکرده است.
با این وجود، سرگردانی در میان جنگل‌ها و بقایای صومعه، مجهز به نیمکت‌های کمپینگ که پاریس l’Été ارائه کرده بود، سرگرم کننده بود. در پایان روز، این نشانه این بود که جشنواره در حال برداشتن قدم خود است و دوباره به خارج از چارچوب فکر می کند.
پاریس در تابستان.
مکان های مختلف در پاریس، تا 31 ژوئیه.
