بعدی-دانشمندان اخیراً توانستند از یک الگوریتم کامپیوتری و یک فناوری اسکن مغزی به نام fMRI برای خواندن ذهن افراد استفاده کنند. تکنیک های قبلی ذهن خوانی بر کاشت الکترودها در عمق مغز متکی بود.
به گزارش فرارو به نقل از رهنمات، روش جدید که در 29 سپتامبر در پایگاه داده bioRxiv منتشر شد، نشان میدهد که یک فناوری غیرتهاجمی اسکن مغز به نام تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) میتواند برای خواندن ذهن افراد استفاده شود.
یک MRI عملکردی جریان خون اکسیژندار در مغز را ردیابی میکند و از آنجایی که سلولهای فعال مغز به انرژی و اکسیژن بیشتری نیاز دارند، این اطلاعات میتواند به طور غیرمستقیم فعالیت مغز را اندازهگیری کند. البته این روش اسکن نمی تواند بلافاصله فعالیت مغز را ثبت کند.
زیرا سیگنال های الکتریکی سلول های مغز بسیار سریعتر از حرکت خون در مغز حرکت می کنند. اما محققان در این مطالعه دریافتند که از این معیار می توان به طور گسترده برای رمزگشایی معنای افکار افراد استفاده کرد. اگرچه این روش نمی تواند ایده ها را کلمه به کلمه ترجمه کند.
به منظور آزمایش این روش، این تیم مغز یک زن و دو مرد 20 تا 30 ساله را اسکن کردند. هر یک از شرکتکنندگان در مجموع 16 ساعت به پادکستها و برنامههای رادیویی مختلف در چند جلسه گوش دادند و همزمان مغز آنها نیز با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) اسکن شد. سپس محققان این بررسیها را به یک الگوریتم رایانهای به نام رمزگشا وارد کردند. این الگوریتم الگوهای صوتی را با الگوهای فعالیت مغزی ثبت شده مقایسه می کند.
این الگوریتم میتواند با استفاده از اسکنهای fMRI از مغز، داستانی درباره محتوای خود تولید کند. داستانی که به این روش تولید می شود با موضوع پادکست یا نمایش رادیویی بسیار سازگار خواهد بود.
به عبارت دیگر، رمزگشا می تواند داستانی را که هر شرکت کننده به آن گوش داده است، بر اساس فعالیت مغز خود استنباط کند. این الگوریتم اشتباهاتی مانند تغییر ضمایر کاراکتر و استفاده از ضمایر اول و سوم شخص را مرتکب می شود. fMRI دقیقاً میداند چه اتفاقی در حال رخ دادن است، اما در تشخیص اینکه چه کسی این کار را انجام میدهد کمی مشکل دارد.
در آزمایشهای دیگر، این الگوریتم توانست موضوع فیلم صامتی را که شرکتکنندگان تماشا میکردند، به دقت توصیف کند. این الگوریتم همچنین توانست داستان فیلمی را که شرکت کنندگان در ذهن خود می گذرانند، توضیح دهد. در آینده، تیم تحقیقاتی قصد دارد از این فناوری در رابط های مغز و رایانه برای کمک به افرادی که نمی توانند صحبت کنند یا بنویسند، استفاده کند.