اولیویا نیوتن جان، که تعدادی از بزرگترین موفقیت های دهه 70 و 80 را خواند و در حالی که تصویر خود را به عنوان یک دختر باکره همسایه به یک زهکشی پوشیده از اسپندکس تغییر داد – تحولی که با نقش اصلی او در یکی از محبوب ترین ها در مینیاتور منعکس شد. موزیکال، گریس در سن خود – او دوشنبه در مزرعه کالیفرنیای جنوبی درگذشت. او 73 سال داشت.
مرگ توسط همسرش، جان ایسترلینگ، اعلام شد که دلیل خاصی در اظهارات خود ذکر نکرد، اگرچه او به تشخیص سرطان سینه اشاره کرد که او از سال 1992 با آن زندگی می کرد. در سال 2017، او اعلام کرد که سرطان برگشته و متاستاز داده است. او سال‌ها مدافع برجسته تحقیقات سرطان بود و بنیادی را به نام خود برای حمایت از آن تأسیس کرد و یک مرکز تحقیقاتی و سلامتی در ملبورن استرالیا افتتاح کرد. متولد انگلیسی، بزرگ شده در استرالیا.
خانم نیوتن جان تعداد بازدیدهای شماره یک، آلبوم‌های برتر جدول و چهار رکورد را جمع‌آوری کرد و هر کدام بیش از دو میلیون نسخه فروخت. بیش از هر چیز، او را دوست داشتند، حتی دوست داشتند.
خانم نیوتن جان در مراحل اولیه کارش، شنوندگان را با لحنی بلند، ملایم، پر جنب و جوش و گرم که به شکل دوستانه ای با نوعی خشم در میانه راه که اغلب در اواسط دهه 70 اتفاق می افتاد، متحیر می کرد. به موسیقی کانتری منتقل شد.
عملکرد آن در نمودارها این تاری را نشان داد. این فیلم هفت 10 بازدید برتر در جدول کشور بیلبورد را به نام خود ثبت کرد که دو مورد از آنها در سال های 1974 و 75 موفق به کسب رتبه اول شدند. اولین بار “I Honestly Love You” یک تبلیغ جدی که توسط پیتر آلن و جف بری نوشته شده بود و سپس ” Have You Never Been Mellow “، پر برای آهنگی که توسط تهیه کننده چندین آلبوم اصلی او، جان فارار، نوشته شده است.
“من صادقانه دوستت دارم” همچنین برنده دو جایزه از چهار جایزه گرمی این خواننده شد، رکوردی برای امسال و بهترین اجرای آواز زن.
ترکیب موسیقی دائماً خوش اخلاق خانم نیوتن جان – او هرگز مورد علاقه منتقدان نبوده است – و تصویر بسیار تمیز و شیرین باعث شده است که بسیاری از نویسندگان او را با افراد تازه کار بلوند مانند دوریس دی و ساندرا دی مقایسه کنند. خانم نیوتن جان در سال 1978 به رولینگ استون گفت: “بی گناه، من نیستم. مردم هنوز مرا به عنوان یک دختر همسایه می بینند. دوریس دی چهار شوهر داشت.”
هدف فیلم 1978 این بود که تصویر خواننده پاکدامن را پشت سر بگذارد و با فیلم Grease شروع شد. شخصیت او، سندی، از یک حیاط بافتنی که با پسر بد جان تراولتا، دنی مورد ضرب و شتم قرار گرفته، به یک دختر بد فوق العاده آدامس تبدیل شده است. “گریس” به یکی از پردرآمدترین موزیکال های تمام دوران تبدیل شد و حتی از “صدای موسیقی” نیز پیشی گرفت. موسیقی متن آن دومین آلبوم پرفروش سال بود که تنها با موسیقی متن فیلم «تب شنبه شب»، که آقای تراولتا نیز در آن بازی کرد، پیشی گرفت.
موسیقی متن “Grease” دو آهنگ شماره یک را تولید کرد، از جمله آهنگ تند “You’re The One I Want” که توسط بازیگران همکار خوانده شد. آهنگ Doo-wop “Summer Nights” که آنها نیز خواندند به رتبه پنجم رسید. جان به صورت انفرادی خواند و فیلم نامزد جایزه اسکار بهترین آهنگ اصلی شد.
خانم نیوتن جان با اعمال تکامل شخصیت “گریس” در حرفه خوانندگی خود، آلبوم بعدی خود را به نام “کاملا داغ” منتشر کرد و خود را بر روی جلد چرمی شانه تا پا ارائه کرد. این آلبوم که در پایان سال 1978 منتشر شد، پلاتین شد و در نتیجه آهنگ راک محور “A Little More Love” با عبارت “Where Did My Innocence?”
این آلبوم خانم نیوتن جان را نشان می داد که تا حدودی قوی تر می خواند. اگرچه با تبدیل دهه 1970 به دهه 1980، فروش او کاهش یافت، او در اوایل دهه، سودمندترین دوره حرفه ای خود را از نظر تجاری آغاز کرد، که با تک آهنگ “Physical” که 10 هفته در صدر بیلبورد بود به اوج رسید. بعدها، مجله آن را بزرگترین موفقیت دهه 80 اعلام کرد.
اولیویا نیوتن جان در 26 سپتامبر 1948 در کمبریج انگلستان، کوچکترین فرزند از سه فرزند برینلی و ایرنه (متولد) نیوتن جان به دنیا آمد. مادر او دختر مکس بورن فیزیکدان برنده جایزه نوبل بود. پدر او که متولد ولز است در طول جنگ جهانی دوم افسر اطلاعاتی MI5 بود و بعداً به عنوان مدیر دبیرستان پسرانه کمبریج شایر خدمت کرد.
وقتی خانم نیوتن جان شش ساله بود، خانواده اش به ملبورن استرالیا مهاجرت کردند، جایی که پدرش به عنوان استاد دانشگاه و کارگردان کار می کرد. او در سن 14 سالگی اولین گروه خود را به نام Sol Four با سه دختر مدرسه تشکیل داد. زیبایی و اعتماد به نفس او به زودی باعث اجرای انفرادی او در برنامه های رادیویی و تلویزیونی محلی با نام “Livvy دوست داشتنی” شد. به سرعت!! نمایش “او با خواننده پت کارول، که با او یک دوئت تشکیل داد، و همچنین تهیه کننده نهایی او، آقای فارار، که بعدا با خانم کارول ازدواج کرد، ملاقات کرد.
خانم نیوتن جان برنده یک مسابقه استعدادیابی تلویزیونی محلی شد که جایزه آن سفر به بریتانیا بود. او در آنجا اولین تک آهنگ خود را با نام “Til You Say You Say You Be Mine” ضبط کرد که توسط Decca Records در سال 1966 منتشر شد.
بعد از اینکه خانم کارول به لندن نقل مکان کرد، او و خانم نیوتن جان گروه دو نفره پت و اولیویا را تشکیل دادند که در اروپا تور کردند. وقتی ویزای خانم کارول تمام شد و او را مجبور به بازگشت به استرالیا کرد، خانم نیوتن جان در لندن ماند تا خودش کار کند.
در سال 1970، از او خواسته شد تا به گروهی به نام Toomorrow بپیوندد که توسط تهیه کننده آمریکایی دان کرچنر در تلاش برای تکرار موفقیت قبلی او با Monkees تشکیل شده بود. پس از عزم بزرگ او، گروه در یک فیلم علمی تخیلی که او برای آنها نوشت بازی کرد و موسیقی متن آن را ضبط کرد. هر دو پروژه تانک هستند.
او بعداً به نیویورک تایمز گفت: “این وحشتناک بود و من در آن وحشتناک بودم.”
اولین آلبوم انفرادی او، اگر نه برای تو، در سال 1971 منتشر شد که به عنوان کاور آهنگ باب دیلن نامگذاری شد.
پس از چند شکست در ایالات متحده، خانم نیوتن جان آلبوم “بگذار آنجا باشم” (1973) را منتشر کرد که منجر به برنده شدن گرمی برای بهترین اجرای آواز زن شد.
دو تغییر عمده در موسیقی پاپ به حرفه او در آن دهه دامن زد: ظهور “سافت راک” به عنوان پاسخی به ژانرهای دشوارتر در اواخر دهه 1960، و محبوبیت – برخی ممکن است بگویند – موسیقی کانتری خواجه ای – که مظهر آن است. بازیگرانی چون جان دنور و آن موری. .
گرایش اخیر در سال 1974، پس از اینکه خانم نیوتن-جان به عنوان خواننده زن سال توسط انجمن موسیقی کانتری به جای ستارگان سنتی مانند لورتا لین و دالی پارتون انتخاب شد، به یک مشکل تبدیل شد. این اعتراضات منجر به تشکیل انجمن فراملی هنرمندان کشور شد. با این حال، پس از اینکه خانم نیوتن جان آلبوم خود را از باور نشویل در سال 1976 ضبط کرد، اصطکاک فروکش کرد.
مرحله دوم کار او که با فیلم “گریس” آغاز شد، با دونوازی با اندی گیب با عنوان “نتوانم کمکش کنم” با موفقیت بیشتری روبرو شد و به دنبال آن تلاش برای گسترش حرفه بازیگری خود با فیلم موزیکال ” Xanadu، 1980″ با جین کلی. در حالی که فیلم دچار تزلزل شد، موسیقی متن فیلم دو برابر پلاتینیوم شد و آهنگ هایی مانند “Magic” (که به مدت چهار هفته در بیلبورد شماره 1 بود) و تک آهنگ اصلی ضبط شده با ارکستر Electric Light را به رخ کشید.
نمایش کمپی برادوی بر اساس این فیلم در سال 2007 با موفقیت آغاز شد.
“فیزیکال” خانم نیوتن جان نیز اولین آلبوم ویدئویی را تولید کرد که به بازار آمد، با کلیپ هایی برای تمام قطعات آلبوم. «الیویا فیزیکی» در سال 1982 جایزه گرمی را برای ویدیوی سال دریافت کرد.
او دوباره با آقای تراولتا در فیلم «دو نوع» در سال 1983 جفت شد تا موفقیت «گریس» را تکرار کند. اما فیلم حتی پس از محبوبیت موسیقی متن، به خصوص آهنگ “Twist of Fate” ناامید شد.
لیدی نیوتن جان در سال 1979 به عنوان افسر فرمان امپراتوری بریتانیا منصوب شد.
در اواسط دهه 1980، حرفه او سرد می شد. او برای چندین سال از کار خود برای مراقبت از دخترش، کلویی رز، که در آن زمان با همسرش، بازیگر مت لاتانزی، زندگی می‌کرد، کنار گذاشت. آنها سر صحنه فیلمبرداری «Xanadu» با هم آشنا شده بودند و در سال 1984 ازدواج کردند. آنها در سال 1995 طلاق گرفتند.
در همان سال، او با پاتریک مک درموت، عکاسی ملاقات کرد که گهگاه برای نه سال آینده با او قرار می‌گذاشت. در سال 2005، آقای مک درموت هنگام ماهیگیری در سواحل کالیفرنیا ناپدید شد. سه سال بعد، تحقیقات گارد ساحلی ایالات متحده گفت که شواهد نشان می دهد که آقای مک درموت در دریا ناپدید شده است.
در سال 2008، خانم نیوتن جان با آقای ایسترلینگ، بنیانگذار آمازون هرب ازدواج کرد.
از او علاوه بر همسرش، دخترش کلویی رز لاتانزی به یادگار مانده است. خواهرش، سارا نیوتن جان؛ و برادرش توبی
خانم نیوتن جان پس از اینکه در سال 1992 متوجه شد که به سرطان سینه مبتلا شده است، یکی از مدافعان قوی تحقیق در مورد این بیماری شد. صندوق بنیاد اولیویا نیوتن-جان به تحقیق در مورد درمان های گیاهی سرطان اختصاص یافته است و یک مرکز تحقیقات سرطان و سلامتی به نام او در بیمارستان آستین، خارج از ملبورن افتتاح کرده است.
علیرغم درمان‌های خودش، او به انتشار آلبوم‌ها و تورها ادامه داد، اما نتوانست در چارت‌ها پیشرفت کند. او به بازی در سینما و تلویزیون ادامه داد.
در ماه مه 2017، او فاش کرد که سرطانش بازگشته و به کمرش سرایت کرده است. او خاطرات خود را با عنوان «باور نکن» در سال 2018 منتشر کرد.
خانم نیوتن جان تا پایان به رویکرد دوستانه خود نسبت به موسیقی معتقد بود. او به رولینگ استون گفت: «وقتی مردم فکر می‌کنند چون تجاری است، من را آزار می‌دهد. “این دقیقا برعکس است. اگر مردم آن را دوست دارند، این همان چیزی است که قرار است باشد.”
