اگرچه نیمی از جمعیت را تشکیل می‌دهند، اما زنان و دختران در مورد طراحی شهر یک معامله اولیه را به دست می‌آورند: در نظرسنجی‌ها، حدود 97 درصد از زنان در بریتانیا بین سنین 18 تا 24 سال از آزار جنسی در ایرلند شکایت داشتند. بیش از نیمی از زنان مورد بررسی گفتند که پس از تاریکی هوا در وسایل نقلیه عمومی احساس ناامنی می کنند.
از دیگر مسائل می توان به نبود امکانات عمومی کافی اشاره کرد. به عنوان مثال، یک سوم زنان در سراسر جهان می گویند که به توالت های مناسب دسترسی ندارند.
نشریه طراحی شهرهایی که برای زنان کار می کنند بر چهار موضوع تمرکز دارد: ایمنی و امنیت، عدالت و برابری، سلامت و رفاه، و غنی سازی و تحقق.
کم نمایندگی
طیف گسترده ای از جنبه های طراحی شهر، از نورپردازی خیابان گرفته تا مجسمه ها، پوشش داده شده است. تنها حدود سه درصد از یادبودهایی که قهرمانان گذشته و حال را جشن می گیرند، زنان را به تصویر می کشند.
نیازها و آرزوهای زنان از ایمنی گرفته تا تبعیض جنسیتی و عدم دسترسی به آموزش با کیفیت و فرصت های شغلی مورد بررسی قرار می گیرد.
این مطالعه نشان می‌دهد که زنان در تصمیم‌گیری‌های کلیدی که بر محیط آینده همه تأثیر می‌گذارد، کمتر حضور دارند: آنها از هر هفت وزارت محیط‌زیست فقط یک وزارتخانه کار می‌کنند و در زمینه‌های حیاتی مانند برنامه‌ریزی شهری، ساخت‌وساز و پست‌های رهبری با موانعی روبرو هستند.
آخیم اشتاینر، مدیر برنامه توسعه ملل متحد، گفت: «دستیابی به برابری جنسیتی بخشی جدایی ناپذیر از هر هدف توسعه پایدار سازمان ملل است. زمانی که شهرها عمدتاً بدون در نظر گرفتن نیازها و دیدگاه‌های گوناگون زنان در هر سن و هویتی طراحی می‌شوند، این می‌تواند تأثیر منفی نه تنها بر زندگی آنها، بلکه بر خانواده‌های آنها نیز داشته باشد.»
راه حل های مناسب برای زنان
این گزارش که توسط شرکت طراحی و مهندسی جهانی Arup، دانشگاه لیورپول و برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) تهیه شده است، از صداها و تجربیات زنان در سراسر جهان و همچنین بررسی جامع داده ها و تحقیقات استفاده می کند. .
تمرکز زیادی روی راه حل ها برای تصمیم گیرندگان و یافتن راه هایی برای انجام این کار وجود دارد
زنان را در هر مرحله از طراحی و برنامه ریزی شهر مشارکت دهید تا اطمینان حاصل شود که شهرها برای آنها بهتر کار می کنند، انعطاف پذیرتر و فراگیرتر هستند.
توصیه های مشخص شامل تشکیل گروه های ویژه برابری جنسیتی در سطح شهر، برنامه های آموزشی و توسعه و طراحی برنامه های عملیاتی است.
همکاری بین مقامات شهری و سایر ذینفعان مانند مشاغل و گروه های جامعه مدنی نیز به عنوان یک عنصر مهم در ایجاد فضاهای امن تر و عادلانه تر برای زنان و دختران ذکر شده است.
