جمهوری دموکراتیک کنگو دارای بیشترین تعداد آوارگان داخلی در قاره آفریقا است: 5.9 میلیون نفر، از جمله 700000 نفر جدید که امسال آواره شده اند. جمهوری دموکراتیک کنگو همچنین میزبان بیش از 500000 پناهجو و پناهجو (بیشتر از بوروندی، جمهوری آفریقای مرکزی و سودان جنوبی) است.
محرک‌های جابجایی داخلی اغلب پیچیده و مرتبط هستند، از درگیری، شوک‌ها و بلایای مرتبط با آب و هوا تا نرخ بالای جنایات خشن.
در جمهوری دموکراتیک کنگو، درگیری‌های طولانی در استان‌های شرقی ایتوری، کیوو شمالی و کیوو جنوبی و همچنین تنش‌های مجدد در مناطق جنوب مرکزی کاسای و تانگانیکا، منبع اصلی آوارگی در این کشور بوده‌اند. میلیون ها نفر را مجبور به ترک خانه های خود، اغلب در موارد متعدد.
در حالی که درگیری‌های فرقه‌ای در استان‌های شرقی وارد دهه دوم خود می‌شود و تنش‌ها و خشونت‌ها بر سر استفاده از زمین و بهره‌برداری از منابع طبیعی، از جمله از طریق بسیاری از گروه‌های مسلح فعال در این مناطق، ادامه می‌یابد، خانواده‌های آواره بیشتر و بیشتر مجبور می‌شوند برای زنده ماندن به کمک‌های بشردوستانه تکیه کنند. .
© یونیسف / راجر لموین
آوارگان داخلی در کمپ آوارگان لودا در فاتکی، استان ایتوری، جمهوری دموکراتیک کنگو.
راه حل «گره گردان»
همانطور که می دانیم، کمک های بشردوستانه – اگرچه برای کاهش رنج در کوتاه مدت ضروری است – برای حل چالش های ساختاری ریشه ای که منجر به جابجایی داخلی می شود، کافی نیست.
نیاز به یافتن راه‌حل‌های بادوام و بلندمدت برای مسئله آوارگی داخلی در جمهوری دموکراتیک کنگو نمی‌تواند مبرم‌تر باشد.
یافتن انسجام و ایجاد تعادل بین اقدامات بشردوستانه، ایجاد صلح و توسعه حیاتی است، و اولین قدم از بسیاری از اقدامات ضروری برای ایجاد راه حل های بلندمدت برای آوارگی داخلی و رفع نیازهای میلیون ها نفری است که در سایت های آوارگان داخلی گیر افتاده اند.
طی چند سال گذشته، ما – تیم کشوری سازمان ملل متحد در جمهوری دموکراتیک کنگو و همچنین تیم کشوری بشردوستانه – با دولت جمهوری دموکراتیک کنگو و مقامات استانی، همراه با سایر توسعه ها، همکاری نزدیک داشته ایم. شرکای بشردوستانه و صلح‌ساز، برای اجرای پیوند بین انسانیت، توسعه و صلح.
این استراتژی مبتنی بر وابستگی متقابل، با همکاری با شرکای ملی و بین‌المللی، از رویکرد مرکزی پروژه برای پرداختن به علل ساختاری اصلی جابجایی داخلی – چیزی که از آن به عنوان “دهه گوردانی” یاد می‌شود، فاصله می‌گیرد.
با تکیه بر تجربه اخیر خود در هائیتی به عنوان هماهنگ کننده مقیم، هماهنگ کننده امور بشردوستانه و معاون نماینده ویژه دبیرکل، همچنین اهمیت همکاری با مقامات ملی برای گسترش و اجرای سیاست های عمومی موجود برای تقویت کشور را تشخیص داده ام. مسیر توسعه
© FAO / فرانک ریباس
زنان و کودکانی که به دلیل خشونت آواره شده اند در باغ سبزی خود در Kalemie، تانگانیکا کار می کنند، جایی که FAO در حال تهیه بذر و ابزار است تا خانواده های آواره و مردم محلی بتوانند سبزیجات بکارند.
کاشت بذر توسعه
در مرکز این رویکرد این شناخت وجود دارد که پس از 20 سال وابستگی به جامعه بشردوستانه و حضور نیروهای حافظ صلح سازمان ملل (مونوسکو) که نقش اساسی در حفاظت از غیرنظامیان ایفا می کنند، باید فضای بیشتری را برای توسعه باز کنیم. بازیگران در جمهوری دموکراتیک کنگو – و به گونه‌ای عمل کنند که درمان متعادل‌تری نسبت به علائم و محرک‌های جابجایی داشته باشد.
حتی در دوره کنونی بحران و تشدید خشونت، متوجه شده ام که کاشت بذر توسعه و رسیدگی به ضعف های اساسی که در وهله اول خانواده های زیادی را در سراسر کشور ریشه کن کرد، چقدر مهم است.
طی چندین بازدید از استان تانگانیکا، که دارای سطوح بالای آوارگان داخلی است، تحت تأثیر عوامل مختلف – علائم و عوامل آوارگی – از جمله سطوح بالای ناامنی غذایی، دسترسی دشوار به خدمات، رقابت برای ثروت منطقه قرار گرفته‌ام. منابع طبیعی و تشدید خشونت علیه غیرنظامیان. ]
در طول این بازدیدها از استان تانگانیکا با چندین آوارگان داخلی صحبت کردم، که هر کدام داستان آوارگی خود را به اشتراک گذاشتند و شرایط سختی را که در حال حاضر تجربه می کنند را توضیح دادند. در اینجا برخی از چیزهایی است که آنها به من گفتند.
“چیزی که ما بیش از همه در جهان می خواهیم این است که به خانه خود برویم، زمین خود را آباد کنیم، اما شرایط امنیتی هنوز برآورده نشده است – و بنابراین ما باید در این شرایط سخت به زندگی ادامه دهیم.”
ما خواهان بازگشت صلح هستیم زیرا تنها صلح پایدار به ما اجازه می دهد به روستاهای خود بازگردیم.»
واضح است که یافتن راه حلی بادوام برای آوارگی اجباری در این بخش از کشور مستلزم مشارکت بسیاری از بازیگران مختلف – صلح‌سازان، انسان‌دوستان، شرکای توسعه و دولت محلی – است که همه با هم برای یک برنامه بازی مشترک و نتایج جمعی کار می‌کنند.
توسعه می تواند تأثیر چند برابری مهمی داشته باشد و به تقویت بازیگران و سیستم های محلی کمک کند، توسعه اقتصادی محلی را ارتقا دهد و از بازگشت قدرت دولتی حمایت کند.
کار با سازمان های محلی، از جمله سازمان های غیردولتی و سازمان های جامعه مدنی ضروری است. ما باید در مورد اسکان مجدد صحبت کنیم
در شرق جمهوری دموکراتیک کنگو، منطقه ای که در گذشته برای ارائه خدمات اجتماعی و زیرساخت های عمومی به شدت به بازیگران بشردوستانه متکی بوده است، توانمندسازی بازیگران دولت محلی گامی کلیدی برای ایجاد راه حل های پایدارتر برای آوارگی است، گامی که ما در سازمان ملل. این تیم در سال های آینده به اولویت خود ادامه خواهد داد.
© UNOCHA
در طی بازدید از تانگانیکا در مارس 2022، مقیم و هماهنگ کننده امور بشردوستانه با همکاران سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) و برنامه جهانی غذا (WFP) که از آوارگان داخلی ساکن در این سایت حمایت می کنند، ملاقات کرد.
راه امیدبخشی در پیش است
برنامه اقدام دبیرکل سازمان ملل متحد در مورد آوارگی داخلی گام مهمی در این راستا است.
بر اساس توصیه های صادر شده توسط هیئت عالی رتبه در مورد جابجایی داخلی در پایان سال 2019، برنامه اقدام مجموعه ای از تعهدات را برای سیستم سازمان ملل برای تشدید تعامل و ایجاد راه حل های بلندمدت برای جابجایی داخلی، با قرار دادن پیشگیری، ترسیم می کند. حفاظت و مشارکت های محلی در مرکز.
چالش های پیش رو برای جمهوری دموکراتیک کنگو بزرگ است، اما من امیدوارم که برنامه اقدام جدید، همراه با رویکرد مبتنی بر وابستگی متقابل، حفاظت بیشتر از جوامع آواره، تقویت مقامات محلی، و گسترش بازیگران توسعه را تضمین کند.
