وادار کردن ایالات متحده به هشدار علنی و با عبارات شدیدتر به روسیه برای عدم استفاده از تسلیحات هسته‌ای، نشانه‌ای از این است که نبرد برای اوکراین چقدر خطرناک است – و چقدر می‌تواند خطرناک شود.
جنگ در مرحله حساس جدیدی قرار دارد. نیروهای کیف در شرق با میلیاردها دلار تسلیحات ارائه شده توسط غرب به پیروزی دست یافتند و ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه با اعزام هزاران مرد به خطوط مقدم پاسخ داد.
رهبر روسیه در مواجهه با فشارهای سیاسی فزاینده در داخل، انزوا در خارج از کشور و تحقیر در میدان نبرد، هفته گذشته بر آستانه اتمی خود افزود و هشدار داد در صورتی که تمامیت ارضی روسیه را تهدید می‌کند، می‌تواند از تمام سیستم‌های تسلیحاتی که در اختیار دارد استفاده کند.
سخنرانی پوتین یادآور این بود که هر چه جنگ برای اوکراین بهتر باشد، غرب بیشتر به حفظ اعصاب خود نیاز خواهد داشت، به خصوص اگر رهبر روسیه در گوشه ای قرار گیرد و سعی کند مخالفان خود را با بهترین اهرم روسیه – زرادخانه هسته ای آن بترساند.
بسیاری از ناظران غربی بر این باورند که پوتین ناصادق است و دلایل راهبردی برای توقف این اقدام سرنوشت ساز برای مسکو وجود دارد. هیچ گزارش عمومی مبنی بر اینکه کرملین در حال آماده سازی انبارهای تسلیحات هسته ای خود در میدان جنگ برای استفاده یا تغییر موقعیت موشک های استراتژیک بین المللی خود است، وجود ندارد. پوتین پیش از این در درگیری‌ها در تلاشی آشکار برای ارعاب مخاطبان غربی و شکستن حمایت از KEV در اتحاد فراآتلانتیک، کارت هسته‌ای را بازی کرده است.
اما در همان زمان، رهبر روسیه وارد جنگی شد که تحمل آن را نداشت، اما این وضعیت برای روسیه بدتر می شود، همانطور که بسیج ملی جزئی هفته گذشته نشان داد. او در گوشه ای قرار دارد، واقعیتی که ممکن است بازگشت او به تاکتیک های ارعاب هسته ای را توضیح دهد. و در حالی که به نظر نمی رسد موقعیت سیاسی پوتین فورا مورد تهدید قرار گیرد، او در داخل با مخالفت فزاینده ای روبه رو است و به نظر می رسد غرق در خشم علیه ایالات متحده و غرب است که حتی برای او نیز شدید است.
پوتین دارای احساس ماموریت تاریخی است که ریشه در تمایل به بازگرداندن احترام به روسیه به عنوان یک تمدن بزرگ دارد. او قبلاً نسبت به زندگی انسانی و مدنی در اوکراین بی تفاوتی بی رحمانه نشان داده است. چنین شرایطی حاکی از تفکر راهبردی روشن است و هیچ تصمیم منطقی را نمی توان بدیهی تلقی کرد، به خصوص که حس احتیاط بی رحمانه رهبر روسیه باعث شد که رهبری بی پروا خود در جنگ در اوکراین را رها کند.
می توانید تحلیل کامل کالیسون را بخوانید اینجا.
