کارستن وارهولم دو چیز را در مورد لحظه ای که همه چیز تغییر کرد به یاد می آورد – در آن مسابقه جادویی، در حرفه و زندگی اش.
درست قبل از آخرین مانع و دوی جنون آمیز 30 متر تا پایان 400 متر با مانع در المپیک توکیو بود. حریف او، ری بنجامین، ناگهان نگاهی به شانه چپ او انداخت. او پس از خستگی و کمبود اکسیژن شروع به دیدن ستاره ها کرد. و سپس، در یک لحظه، بنجامین رفت و وارهولم در حال عبور از خط پایان بود تا طلا را برای نروژ به دست آورد، کشوری که به خاطر ورزش های زمستانی، ماهی قزل آلا و ثروت نفت بسیار نادر است.
وارهولم و بنجامین هر دو رکورد قبلی جهانی را در آن روز شکستند و مسابقه برگشت سه‌شنبه شب را به یک رویداد غیرقابل از دست دادن در مسابقات جهانی دو و میدانی این هفته در فیلد هیوارد در یوجین، OR تبدیل کردند. در فینال در کنار بنیامین روز یکشنبه، زمانی که هر دو در نیمه نهایی پیروز شدند. آنها با هم به 400 متر با مانع قد و قامتی می بخشند که از زمان پیروزی 122 مسابقه متوالی ادوین موزس در دهه 1980 وجود نداشته است.
موسی با وجود همه ستاره‌اش، هیچ رقیبی در طول زندگی حرفه‌ای خود نداشته است، همانطور که وارهولم 26 ساله با بنجامین 24 ساله انجام می‌دهد. مسابقات جهانی اخیر در حالی که آنها در خارج از مسیر دوستانه هستند، دوئل آنها اکنون به همان شدتی است که وایکینگ ها غرش می کنند ووارهولم به بالای سینه اش، درست زیر شانه هایش، قبل از بارگیری در بلوک ها برای شروع هر مسابقه، ضربه می زند. این رقابتی است که ورزش به شدت به آن نیاز دارد.
وارهولم در مصاحبه اخیر از خانه خود در اسلو گفت: “او در ایالات متحده تمرین می کند، من در نروژ تمرین می کنم. او نایک است. من پوما هستم.” او برای اولین طلای خود می جنگد. من سعی می کنم از سرزمینم دفاع کنم.”
حالا در مورد آن غرش و شوک قفسه سینه.
وارهولم گفت که این مراسم از تمرینات در اسلو آغاز شد. از آنجایی که کشور بسیار کوچک است (تقریباً 5.4 میلیون نفر) و پیست چیزی شبیه به تأخیر است، در پشت اسکی نوردیک، هیچ رقابتی وجود نداشت. مربی او و چند زن که سه ماهه کار می کنند، شرکت مربیگری روزانه او چقدر موفق است.
این بدان معنی بود که او باید راهی برای فشرده کردن آدرنالین قبل از تمرین گرم پیدا می کرد. او یک روز غرش و ضربات سینه را امتحان کرد و از آن خوشش آمد.
کمی به تنه اش می زد. سپس، مربی به او گفت که تپیدن قلبش قبل از مسابقه یک چهارم مایل ایده وحشتناکی است. او گوش داد و نقطه کانونی را بالا برد اما همچنان فریاد می زد. صدای مشت او در گوشتش می توانست در کاسه پایینی زمین پیست مسابقه طنین انداز شود.
وارهولم گفت: «قدرت زیادی در آن وجود دارد.
با این حال، غرش و ضربه های سینه ممکن است برای وارهولم کافی نباشد تا بر آخرین مانع خود غلبه کند. در ماه ژوئن، در اولین دوی 400 متر با مانع فصل، وارهولم با آسیب دیدگی همسترینگ پس از اولین مانع متوقف شد. از آن زمان، او و مربی اش، لو آلنس، به هیچ چیز دیگری جز تلاش برای سالم ماندن برای بازی برگشت قهرمانی جهان با بنجامین فکر نکرده اند.
زمانی که وارهولم برای آن مسابقه در رباط، مراکش حرکت کرد، آلن از اینکه مردمک چشم برجسته اش به زمین نیفتاد، راحت شد، که اغلب با پارگی شدید همسترینگ اتفاق می افتد. با این حال، 400 متر با مانع اساسا یک سرعت است و در دوی سرعت، 99 درصد افراد سالم کافی نیستند. اگر وارهولم 100 درصد نبود، کاندید نمی شد.
آلنس در مصاحبه اخیر خود گفت: “من همیشه می گویم، اگر در حال حاضر وقت کافی برای انجام این کار را ندارید، چه زمانی وقت خواهید داشت.” “ما باید عاقل باشیم. این تصمیمی نیست که بتوان بر اساس احساسات باشد.”
وارهولم در دوران کودکی در نزدیکی سواحل غربی نروژ، در آبدره‌ها، در فوتبال و ورزش‌های زمستانی غوطه‌ور شد، اما به عنوان یک ستاره میانسال عرصه میدان ظاهر شد و هرگز به عقب نگاه نکرد. او در ابتدا یک دهگانه بود. دو بهترین مسابقه او دو 400 متر و 110 متر با مانع بودند. آلنس، مربی باسابقه انجمن دوومیدانی نروژ، به او گفت که ترکیب این دو رویداد سریعترین مسیر برای رسیدن به المپیک خواهد بود.
حق با او بود. وارهولم برای المپیک 2016 ریو به ماده 400 متر با مانع راه یافت و نتوانست به فینال برسد اما دهمین زمان سریع را در نیمه نهایی ثبت کرد. سال بعد، در لندن، او اولین قهرمانی جهان خود را تنها در 21 سالگی به دست آورد. کارشناسان پیست گفتند که این یک اتفاق تصادفی بود و وارهولم کندترین زمان را در مسابقات قهرمانی جهان کسب کرد.
الان هیچ کس تصادفی با او تماس نمی گیرد.
موزس گفت که رژیم تمرینی وارهولم در نروژ، به دور از حواس پرتی و رقابت، احتمالا به او کمک می کند.
موزس در مصاحبه ای گفت: «رقبا به دانش و آموزش شما کمک می کنند. می‌دانستم که هارالد اشمید دونده خوبی است و زمانی که در کالیفرنیا بیدار شدم، او یک روز کامل کار کرده بود و آن را در آلمان غربی تمام کرده بود.»
وارهولم سال ها پیش با موزس در یک گردهمایی دایره ای در اسلو ملاقات کرد و موزس تأثیری دیرینه بر زندگی حرفه ای وارهولم داشت. موزس که دارای مدرک فیزیک است و آلبرت انیشتین در دوی 400 متر با مانع به حساب می‌آید، تنها با 13 پله فاصله بین 400 متر، در بین رقبای برتر این ماده قرار گرفت.
قبلاً عدد 14 معمول بود. اکنون تقریباً همه از 13 استفاده می کنند، از جمله وارهولم، اگرچه با قد کمتر از 6 فوت 2، او چندین اینچ کوتاهتر از بسیاری از رقبای برتر خود است که کار را برای او دشوارتر می کند.
با رفتن به توکیو، رویارویی با بنیامین مشخص بود. بنجامین در مسابقات المپیک آمریکا در اواخر ژوئن در پنج صدم ثانیه از رکورد جهانی فاصله داشت. این علامت نزدیک به 29 سال است که وجود دارد. سپس وارهولم آن را در ژوئیه 800 شکست. هر دو تصور می کردند که کسب مدال طلا مستلزم شکستن دوباره آن است.
وارهولم دوست دارد سریع شروع کند و فاصله بین خود و دونده سمت چپ را افزایش دهد و در عین حال شکاف بین خود و دونده سمت راستش را محو کند. توکیو نیز از این قاعده مستثنی نبود.
او در فاصله 100 متری از آلیسون دوس سانتوس قهرمان برزیل پیشی گرفت. وارهولم برای لحظه ای فکر کرد که ممکن است خیلی سریع شروع کرده باشد. اما راه برگشتی نبود.
وقتی او به پیچ نهایی رسید، نگاهی اجمالی به بنیامین که روی شانه چپش بسته شده بود را دید. قرار بود همه چیز تا آخرین مانع پایین بیاید. وارهولم در زمانی که بیشتر به آن نیاز داشت یک پاس تمیز دریافت کرد. بنیامین علامت خود را کمی اشتباه گرفت.
گفت: او را دیدم، بعد دیگر او را ندیدم.
دست هایش را تلمبه کرد و تا انتها دوید. به تابلوی امتیاز نگاه کرد و زمانش را دید و سرش را تکان داد. او در یکی از سریعترین پیست‌هایی که تا به حال ساخته شده بود، با سرعت 45.94 دوید، سه چهارم سریع‌تر از رکورد قبلی‌اش، اما تنها یک چهارم ثانیه از بنجامین جلوتر بود.
این یک مدال طلای نادر در مسابقات دویدن برای نروژ و اولین مدال از سال 1996 بود، و ممکن است در حال حاضر بیشتر به دست بیاید زیرا مردم می بینند که چه چیزی ممکن است.
آلنیس می گوید: «این مانند یک تخته سنگ است که در آب پرتاب می شود و امواج اگر به اندازه کافی بزرگ باشند، بسیار دور می شوند.
چهار روز بعد، ژاکوب اینگبریگتسن، همکار نروژی خود، در 1500 متر طلا گرفت و این دو مرد را در سطح اسکیت بازان به نمادهایی در کشورشان تبدیل کرد.
وارهولم اوقات فراغت خود را صرف ساخت مدل های تزئینی لگو می کند. او یکی برای کولوسئوم در رم و دیگری برای هاگوارتز از هری پاتر و پل لندن دارد. او گفت این آزادی است، کاری که باید انجام داد، به غیر از دویدن و نگاه کردن به صفحه. او دوست دارد ماشین های اسپرت مدل نیز بسازد. او یک لامبورگینی، یک بوگاتی و یک مک لارن ساخت. او یک پورشه تایکان، یک ماشین اسپورت برقی رانندگی می کند.
زمانی که او روز بدی را سپری می کند، گوشی خود را در می آورد و به دنبال فیلمی از مسابقه خود از المپیک سال گذشته می گردد. او این کار را حداقل 15 بار انجام داده است. همیشه کار می کند.
او گفت: “برای همیشه، این مهم ترین مسابقه برای من خواهد بود.” من دیگر هرگز فرصت کسب اولین مدال طلای المپیک خود را نخواهم داشت.
