CNN
–
شایسته نیست ترسیده شعبده باز.
از برنده دو بار تور اروپای زنان (LET) تا اولین بازیکن زن ولز در جام سولهیم، راه‌های زیادی برای بینندگان وجود داشت که بکی بروورتون را در سال 2012 نام ببرند، اما هیچ‌کدام به آن چیزی که او خودش را توصیف می‌کرد نزدیک نبود.
بروورتون، یک سرگرمی آماتور سابق، هشت سال است که برای رقابت در گلف حرفه ای زنان به سراسر جهان سفر کرده است. سپس، تقریباً یک شبه، بازی او از بین رفت.
ده پایانی معمولی زودگذر شد، سپس وجود نداشت، و با کاهش رتبه بروتون، درآمد او نیز کاهش یافت. به زودی، بدون جایی برای زندگی یا ماشین، بسته‌ها و فست‌فود را تحویل داد و هر امید ضعیفی برای حرفه‌ای گلف کاملاً کنار گذاشته شد.
چگونه یک چهره نخبه ورزشی که ساعت‌های بی‌شماری را صرف کارکردن خود کرده است، هر بار که مسابقه می‌دهد ناگهان تقریباً از ترس و اضطراب فلج می‌شود؟ و از همه مهمتر، چگونه بر این ترس غلبه کردند تا پس از سال ها به سطح بالاتری بازگردند؟
در ژانویه 2012 بروورتون در حال لذت بردن از یک بعدازظهر یکشنبه آرام در اسپانیا بود قبل از اینکه تصمیم بگیرد برای یک سفر با دوچرخه بیرون برود. سپس، 29 ساله با یک سر کوچک از گوشه روی فرمان پرواز کرد و باسن خود را به حاشیه کوبید.
او سر او را مجروح کرد و نیمی از پوست دست راستش را پاره کرد و ضربه آنقدر شدید بود که شکافی در اطراف باسن او ایجاد کرد که به اندازه کافی بزرگ باشد که تمام انگشت شستش را بگیرد.
با این حال، تنها دو هفته بعد، علیرغم اینکه بیشتر شبیه یک بوکسور شکست ناپذیر به نظر می رسید تا یک گلف باز، برتون کبود شده سوار هواپیمایی شد که عازم استرالیا بود تا زنجیره ای از رویدادها را در زیر انجام دهد.
چهار رویداد گمشده و چهار زخم گمشده: زن عادی ولزی به سرعت خود را در آب های ناشناخته شکل می یابد و در احساسات ناآشنا مشابهی فرو می رود.
با ایستادن بالای توپ، ذهن و اندام او، ظاهراً از روی هوس و با نظم فزاینده، کاملاً از هم جدا می شدند.
با نزدیک شدن به اولین سه راهی، Broerton اغلب با سفتی قفسه سینه و تپش قلب مواجه می شود، زیرا کار ضربه زدن به توپ در جایی که می خواهید بسیار دلهره آور می شود.
بروئرتون به خبرنگار سی ان ان الکس توماس گفت: “با وجود اینکه در بدنم زمین خورده بودم، احساس نمی کردم که قسمت فیزیکی آسیب باعث این مشکل شده است. احساس می کردم در ذهنم بودم. ترسیده بودم.”
“شاید تا حدی به خاطر شوک چنین اتفاقی بود، اما این اولین باری بود که به یاد می‌آورم در زمین گلف واقعاً ترسیده بودم.
می‌خواستم چشم‌هایم را ببندم و انگار ماشین‌هایی بودند که همیشه هزار مایل در ساعت حرکت می‌کردند، نمی‌توانستم درست فکر کنم، زیرا بدیهی است که اگر درست فکر می‌کردم، متوجه می‌شدم که چیزی اشتباه است و می‌کردم. سعی کردم به جای اینکه فقط ادامه بدم، کاری در موردش انجام بدم.”
اگرچه او فکر می‌کرد که عجله کردن در بازی بلافاصله پس از یک دوچرخه‌سواری ناگوار یک اشتباه است، اما برای برتون، همانطور که او در مورد مبارزات روانی خود فکر می‌کند، اعتراف می‌کند که حتی وقتی از موفقیت خود لذت می‌برد، همه چیز خوب نبود.
برورتون قبلاً در سال 2002 به عنوان قهرمان آماتور اروپا وارد صحنه شده بود و در دو رویداد LET در حالی که فقط 16 سال داشت، دوم شد و با شک و تردید به خود دست و پنجه نرم می کرد.
پیروزی در دو راند در سال‌های 2007 و 2009 کمک چندانی به فرونشاندن این احساسات نکرد. اگرچه او برای رسیدن به اوج بازی زنان در آن سال ها تاریخ ساز شد و دو بار در جام سولهیم به عنوان نماینده اروپا حضور داشت، اما مبارزات داخلی بروئتون ادامه داشت.
«از آنجایی که در آن زمان در مورد آن صحبت نکردم، بخشی از من بود که فکر می‌کرد «من عجیب و غریب هستم یا فقط غریبم» یا اگر چیزی بگویم مردم فکر می‌کنند من عجیب هستم.
“فقط فکر کردم، “یک روز همه چیز خراب می شود.” بزرگترین ترس من این بود که ندانم آیا می توانم بازیکنی باشم که می خواستم یا نه.
“من همیشه به خودم شک داشتم و مثل سندروم فریبنده بود…” من لیاقت این را ندارم، من به اینجا تعلق ندارم، من به خوبی همه بچه های دیگر آنجا نیستم. ”
حتی در تورنمنت هایی که برنده شدم، به وضوح از آن لذت می بردم، اما بخشی از وجودم وجود داشت که همیشه احساس می کرد، “آیا لیاقتش را داشتم؟” چطور این کار را کردی؟ چون باور نمی کردم بتوانم.
“بعد ناگهان انگار انباشته و انباشته می شود و بعد یک روز انگار لیوان کمی پر شده و همه چیز خرد شده است.”
بروئرتون ریشه در دوران کودکی دارد، جایی که نگرش ریشه‌دار «فقط ادامه بده» بر هر فکر کمک‌جویی سایه انداخته بود.
همانطور که گلف به یک حرفه تمام وقت تبدیل شد، احساس او از خود به طور نامطمئنی با نتایج درگیر شد.
او گفت: “حتی برخی از افرادی که دوستان من بودند، و هیچ کس این کار را عمدا انجام نمی دهد، اما همه همیشه می خواهند بدانند گلف شما چگونه است.”
“هیچ کس در مورد وضعیت شما سوال نمی پرسد، بنابراین شما این روایت را تغذیه می کنید که تمام هویت شما محصور شده است، چه خوب بازی کنید یا نه.”
این ارتباط زمانی که شکل برتون در سقوط آزاد سقوط کرد ویرانگر بود.
او با زدن پنج گل از 10 فینال برتر LET در سال 2011، در 9 فصل بعدی، تنها سه بار به همان موفقیت دست یافت که هیچ کدام بعد از سال 2014 رخ نداد.
در مسابقات مسترز اروپای بانوان در سال 2016، تمام ترس های بروورتون به طرز وحشیانه ای آشکار شد. پس از اینکه او هفته‌ها در مورد کسب امتیاز شرم‌آور وسواس داشت، توسط مقامات پیش‌بینی شد که او پس از شلیک گلوله 88 در روز افتتاحیه، نمی‌تواند برای دور دوم بازگردد.
با این حال، این کاهش جدید نقطه عطفی برای برتون بود.
برورتون به یاد می آورد: «عجیب بود، یک بار که واقعاً اتفاق افتاد، مثل یک تسکین بود که انجام شد.
من دیگر لازم نیست نگران آن باشم زیرا بدترین اتفاق رخ داد و اکنون هیچ چیز وحشتناکی رخ نداد – من هنوز زنده بودم، هنوز سالم بودم.
“شما این چیزها را ایجاد می کنید، “شما هرگز قادر نخواهید بود دوباره کاری انجام دهید” و سپس زمانی که این اتفاق بیفتد، متوجه خواهید شد، “خوب، همین، اکنون زمان آن است که ادامه دهید.” ”
به قول خود برورتون، به کف رسیده است.
من در چند سال بعد چند بازی کردم، برای آمازون، دلیورو، و در یک فروشگاه حرفه ای در یک باشگاه گلف کار کردم. بدون جایی برای زندگی، دو سال و نیم نزد یکی از دوستان و مربی سابق بدنی ماندم.
بروئتون علیرغم مشکلاتی که با بازی داشت، عاشق گلف نشد.
کار کردن در مشاغل دیگر یک “آزمون واقعیت” بود و دیدگاهی در مورد اینکه چقدر خوش شانس بود که یک ورزشکار حرفه ای بود را ارائه می داد. در حالی که شک و تردید وجود داشت، بروورتون برای شروع دوباره فعال شد.
از قضا، این یعنی گلف کمتر.
بروورتون با نگاهی به گذشته معتقد است که او اغلب به دلیل تمرین بیش از حد، به قیمت کار روی جنبه ذهنی بازی خود، مقصر بوده است. او با کاهش حضور بازیگران خود، شروع به وبلاگ نویسی و مدیتیشن کرد، و همچنین شروع به کار – در مواقعی به طرز وحشیانه ای – با یک مربی اجرا کرد.
او گفت: “گاهی اوقات صداقت قاتلانه سخت است زیرا آزاردهنده است، بنابراین صحبت کردن در مورد آن سخت است.” «اگر می خواستی، مجبور بودم از ترس ناراحت شدن در مقابل دیگران، به نوعی شرمندگی را پشت سر بگذارم.
“زمان زیادی طول می کشد تا طرز فکر خود را تغییر دهید، زیرا اگر در اعماق ذهن خود فکر می کنید که خیلی خوب نیستید یا خودتان در شرایط سختی قرار دارید، نمی توانید آن را خاموش کنید. اگر می توانید، همه می توانند این کار را انجام دهند.”
ببینید، گلف من خیلی پیشرفت کرده است، زیرا کمتر تمرین می‌کردم و به بدنم درد زیادی نمی‌دادم و در واقع قسمتی را که تفاوت زیادی ایجاد می‌کرد، التیام می‌دادم.»
پس از بازگشت به LET واجد شرایط دریافت تور کارت خود، تا پایان سال 2021، بروورتون بار دیگر خود را در حال لذت بردن از زمین های گلف یافت.
بروورتون هنگام بازگشت از یک رویداد در ماه نوامبر، روی یک پست وبلاگی به نام “چگونه در گلف اینقدر بد شدم؟” کار کرد.
پاسخ تاکیدی بود، و با تکرار تجربیات مشابه در میان گلف بازان همکار، گلف باز جدید را شگفت زده کرد.
Brewerton به راحتی در 20 بازیکن برتر رده‌بندی LET، بهترین فصل خود را در یک دهه اخیر تجربه می‌کند، با 10 بازی برتر که مجموعه‌ای از 25 بازی برتر را برجسته می‌کند.
در حالی که رویای بازگشت به عنوان قهرمانی را در سر می پروراند، این زن 39 ساله موفقیت فراتر از بردها را هدف قرار می دهد.
او گفت: “در اعماق وجود، من دوست دارم این اتفاق بیفتد. اما طرف دیگر این است که اگر شروع به وسواس در مورد آن کنم، می دانم که این مسیری است که در وهله اول مرا به آن مکان های تاریک رساند.”
“این ورزش عجیبی است. شما برای لحظاتی زندگی می کنید که در آن موقعیت های استرس زا قرار می گیرید، با این حال وقتی به آنجا می رسید، گاهی اوقات این را به عنوان احساس عصبی بودن که نمی خواهید تفسیر می کنید یا تمام آدرنالین را بالا می برید و شروع به شک می کنید. خودت، گرچه دلیلش این است که در وهله اول، تمام چیزی که تو را وادار به انجام تمام کارهایی که انجام می‌دهی می‌کند، قرار گرفتن در آن موقعیت است.
بنابراین از صمیم قلب به خودم قول دادم که این احساس را بد تعبیر نکنم، زیرا ما برای آن زندگی می کنیم.»
