توسعه نیافتگی کشورها، انتخاب ضعیف شایستگی

عربی امین * ; دکتر.. کشورها بسته به جغرافیا، تاریخ و تمدن خود منابع و مزایایی برای رشد و توسعه دارند که در این میان سرمایه انسانی یکی از مهمترین آنهاست. سرمایه انسانی کشورها آمیزه ای از استعدادهای بااستعداد، با استعداد متوسط ​​و کم استعداد است. با توزیع نرمال، حدود 90 تا 95 درصد جمعیت دارای استعداد متوسط، 2.5 تا 5 درصد دارای استعداد بالا و همین تعداد افراد دارای استعداد کم هستند.

مدیران سازمان های اقتصادی در واقع مسئولیت برنامه ریزی، سازماندهی، هدایت، رهبری، نظارت و کنترل را بر عهده دارند. در زمینه برنامه ریزی، شناسایی اهداف کمی و کیفی سازمان و تعیین راهبردهای کلی برای دستیابی به اهداف از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

نکته ای وجود دارد که از داگلاس نورث، برنده جایزه نوبل، الهام گرفته شده است، در مورد کسانی که نمی دانند سازمان ها چگونه تکامل می یابند، و بنابراین، به عنوان یک مدیر شرکت، چگونه سیاست ها را توصیف می کند؟ مشکل اصلی سازمان ها در همین نکته اساسی نهفته است.

مدیریت سازمان نقش عمده ای در انتخاب ترکیب بهینه نهاده ها و انتخاب عوامل تولید بر اساس افزایش بهره وری و در نتیجه افزایش رشد تولید و سهم بازار و در نهایت موفقیت در رقابت اقتصادی دارد. هر گروه اجتماعی می تواند از طریق فرهنگ مدیریت جامعه مدیری را برای سازمان انتخاب کند و سازمان را بر اساس رتبه نبوغ و استعداد (استعداد متوسط، بالا یا پایین) اداره کند. انتخاب هر یک از این ترکیب ها چه تاثیری بر اقتصاد دارد؟

اقتصاد در مورد انتخاب معلولان

دو نوع توسعه قابل ذکر است. توسعه عمودی و توسعه افقی. توسعه افقی به فضایی اطلاق می شود که در آن محدودیت منابع وجود ندارد. به عنوان مثال، منطقه ای را در نظر بگیرید که در آن آب، زمین حاصلخیز و سایر نهاده های کشاورزی فراوان است. در این صورت می توان زمین های بیشتری را برای رشد و توسعه کشت کرد. توسعه افقی در واقع افزایش نهاده ها و در نتیجه تولید بیشتر است. در این نوع توسعه، نیاز به دانش جدید حداقل است.

در چنین فضایی رقابتی بین تولیدکنندگان وجود ندارد و مدیریت در چنین اقتصادی در دست افراد نالایق دور از انتظار نیست. مدیریت توسط نخبگان، اگرچه حتی در چنین اقتصادی هایی با افراد ضعیف تفاوت های زیادی وجود دارد، اما از آنجایی که نیازی به دانش احساس نمی شود، این تفاوت ها برای چنین جامعه ای قابل تشخیص نیست.

نوآوری، علم و تسخیر حدود دانش، اساس توسعه عمودی است. به دلیل رشد گسترده جمعیت در قرن بیستم و قرن گذشته، اقتصاد با منابع محدودی مواجه شد. افزایش جمعیت، محدودیت منابع آبی، زمین های حاصلخیز و شهرنشینی مستلزم بکارگیری دانش برای توسعه عمودی است. وقتی در منطقه ای زمین برای ساخت و ساز مسکن کم است، نمی توان بدون نقشه، محاسبات و مصالح مناسب، خانه های چند طبقه و آسمان خراش ساخت. در چنین اقتصادی، طراحی و برنامه ریزی مناسب با حضور نخبگان ضروری است.

اگر مدیر یک سازمان در یک گروه سرشماری از بین 2.5 درصد افراد دارای معلولیت و استعداد کم در جامعه سرشماری انتخاب شود، طبیعی است که آن مدیر به همکاری با اعضای گروه خود علاقه داشته باشد و افرادی را انتخاب کند که در همان جمعیت سرشماری، یعنی 2.5٪ استعداد کمتر. این افراد که توانایی مدیریت بالایی ندارند، به دلیل تفاوت آشکار آنها با 2.5 درصد از جامعه نخبگان، اجازه نمی دهند نخبگان در تصمیم گیری کمک کنند.

در اقتصاد، مدیریت منابع بخش مهمی از رشد و توسعه است. مدیران مسئول برنامه ریزی، اجرا، سازماندهی امور، کنترل و نظارت آن در بخش خصوصی و دولتی هستند. بخش خصوصی هزینه ناکارآمدی مدیران را با زیان اقتصادی و خروج از بازار می پردازد. اما این برای بخش دولتی متفاوت است. مدیران دولتی در جوامعی که کنترل کاملی از طریق عموم مردم و رهبری نخبگان وجود ندارد، هزینه بی کفایتی آنها با اخراج از مناصب دولتی کاهش می یابد.

در جوامعی که کنترل شغلی سختگیرانه ای وجود ندارد، مدیران نالایق به راحتی به جای اخراج، جابجا می شوند و هزینه های ناکارآمدی و جابجایی سال ها باید بر عهده جامعه باشد. دوره مدیریت مدیران در جوامعی که فرهنگ مدیریت منجر به انتخاب افراد ضعیف و کم استعداد می شود معمولاً بسیار طولانی است. این مدیران در بخش‌های مختلف هستند و در سمت‌های خود افراد معتمدی دارند. در مرحله اول به همکلاسی ها ختم می شود و در مواردی که نظارت وجود ندارد به بستگان سببی و نسبی ختم می شود.

برای احراز این مشکل، در صورت بررسی جابجایی مدیران چه از نظر جغرافیای محل خدمت، چه پست های بالاتر و چه از نظر تغییر سازمانی، مشخص می شود که مدیر اول همان افراد قبلی را با خود می آورد یا افراد جدیدی را انتخاب می کند که دقیقا در یک جامعه آماری

مدیران سازمان های اقتصادی کشورهای فقیر بدون شک در دستان ضعیف و کم استعدادی هستند. در این تشکل ها در صورت دعوت از نخبگان، اجازه دارند برای مدت کوتاهی ایفای نقش کنند تا مشکل حل شود. در این راستا می توان از نظریه شکست هماهنگی در توسعه اقتصادی مایکل کرامر کمک گرفت.

همانطور که هماهنگی بین یک نوازنده ویولن با تجربه و یک تازه کار بسیار دشوار است، هماهنگی در مدیریت بین دو نفر، یکی با استعداد و دیگری با استعداد بسیار دشوار است و کشورهای فقیر محکوم هستند که از این نظریه استفاده نکنند. با استعداد مردم.

بر اساس نظریه دور باطل در توسعه اقتصادی، کشورهای فقیر از پایین بودن سرمایه سرانه رنج می برند، به دلیل بازارهای کوچک و کمبود سرمایه، همواره در دام فقر می افتند و از این منظر افزایش سرمایه مشکل آنها را حل نمی کند. . تا زمانی که افراد مستعد مدیریت سازمان های اقتصادی را مسئول انتخاب ترکیب بهینه عوامل تولید و استفاده از نهاده های تولید با اولویت بهره وری بالا به عهده نگیرند، اقتصاد آنها از این دام نجات نخواهد یافت.

اقتصاد اگر مردم عادی انتخاب کنند

طیف مردم عادی بسیار گسترده است. یک طرف آن با نخبه و طرف دیگر با ضعف به پایان می رسد. این محدوده شامل افراد متوسط، افراد با میانگین بالا و افراد متوسط ​​پایین تر می شود. مدیریت افراد عادی در سازمان های اقتصادی منجر به رشد عادی و حفظ وضعیت موجود می شود. گستره مديران به سمت انتخاب مديران مستعد هر چه باشد، مسير اقتصاد به سمت رشد پايدار بلندمدت. با ثبات اقتصادی و دوری از دام فقر همراه خواهد بود.

انتخاب مدیران از میان استعدادهای متوسط ​​و کم، اقتصاد را در وضعیتی ناپایدار قرار می دهد. شوک‌ها و بحران‌ها چرخه‌های تجاری را جلوتر از مدیران قرار می‌دهد و اقتصاد به تصمیم‌گیری برای به دام انداختن و رهایی از فقر بستگی دارد.

اقتصاد و مدیریت سازمان های اقتصادی اگر در مسیری قرار گیرند که در آن گذر از مدیریت ناکارآمد به مدیریت میانی و سپس به مدیریت عالی میانی شکل گیرد، در نهایت به مدیریت نخبگان خواهد رسید و اگر فرهنگ مدیریت و فرهنگ عمومی جامعه اگر مدیریت نخبگان نهادینه شود، می توان ادعا کرد که جامعه ای به سطحی از توسعه رسیده است که قادر به حفظ و ارتقای توسعه باشد.

به سختی می توان مردم را در مدیریت اقتصادی ناتوان گذاشت. اگر نگاهی به مجموعه آماری قد دختران بیندازیم و فرض کنیم دختران به قد اهمیت می دهند، برای غلبه بر کوتاهی خود از کفش و دارو استفاده می کنند. این روش برای مدیران کم استعدادی که می خواهند ضعف خود را بپوشانند و هزینه های زیادی را به جامعه تحمیل کنند نیز صادق است.

این مدیران اغلب از اسناد جعلی، آدرس های تهمت زده و ایجاد بی اعتمادی گسترده نسبت به نخبگان و مستعدان در فضای علمی و اجرایی استفاده می کنند. اصلاح این وضعیت نیز کار را دشوار می کند.

اقتصاد در وضعیت نخبگان است

نخبگان مانند پرندگانی هستند که با اطمینان در آسمان پرواز می کنند، زمین خشک یا مرطوب را می بینند، تهدیدها را می شناسند، طبیعت را می شناسند و به درستی قدر منافع و جامعه را می دانند.

اساس توسعه به استفاده از عوامل اولویت دار تولید در افزایش بهره وری بستگی دارد. در بیمارستان برای جذب متخصص مغز و اعصاب، اولویت با فردی است که تجربه و دانش بیشتری در این زمینه داشته باشد. در هنگام جذب بازیکن فوتبال اولویت با افرادی است که توانایی ها، تجربه و دانش بالاتری در این زمینه دارند.

مدیریت فرآیندی است که این امتیازات را به رسمیت می شناسد. تشخیص ناقص خسارت سنگینی بر جامعه وارد می کند. اگر فرهنگ مدیریت، نخبگان و افراد مستعد را در مناصب مدیریتی سازمان‌های اقتصادی قرار دهد، طبیعتاً انتخاب نخبگان جامعه را بر کرسی اندیشه جمع می‌کند و فرآیند تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی را در مسیر عقلانی‌سازی قرار می‌دهد. منجر به خوشبختی شود شادی یعنی افزایش رفاه فردی و اجتماعی.

جامعه به طور طبیعی از 95 درصد افراد با استعداد متوسط، 2.5 درصد از افراد با استعداد بالا و 2.5 درصد از افراد کم استعداد بهره می برد. وقتی مدیریت سازمان های اقتصادی در دست افراد کم استعداد باشد، اقتصاد در دام فقر گرفتار می شود. در این اقتصاد، نوآوری و دسترسی به بازارهای انحصاری غیرممکن است و همیشه قیمت را در بازارهای بین المللی می پذیرند. افراد کم استعداد علاقه ای به استفاده از نخبگان ندارند، نخبگان جامعه مستقل از تحقیقات تولیدی و کاربردی در مراکز علمی و دانشگاهی فعالیت می کنند و چون به دنبال گروه هایی مانند خود هستند، کم کم به مراکز پیشرو در خارج از کشور خود کشیده می شوند. . در دست افراد ضعیف و کم استعداد، اقتصاد تنها با افزایش نهاده ها رشد می کند. رشدی که ما آن را رشد افقی می نامیم.

وقتی مدیریت اقتصاد در دست نخبگان جامعه است، از فناوری جدید استفاده می کنند و افق های جدیدی را برای گشودن بازارهای جدید به روی مصرف کنندگان می گشایند. مراکز تولیدی بر اساس یک افق بلندمدت توسعه می یابند و نخبگان بسیاری را از کشورهای مختلف جذب می کنند. در واقع این کار باعث می شود که اقتصاد در چنین وضعیتی همیشه ثابت کننده قیمت ها برای بازارهای بین المللی باشد.

توسعه عمودی ویژگی اصلی این کشورهاست. در اقتصاد مبتنی بر بهره وری، نیازی به نهاده های بیشتری برای کشاورزی، صنعت، خدمات و تولید محصولات نیست. با همان ورودی ها، تغییرات در فرآیندها و افزودن نهاده های جدید با محدودیت های بسیار کمتر، محصول با رشد تصاعدی به دست می آید و تولید به صورت عمودی رشد می کند.

* فارغ التحصیل از دانشکده اقتصاد