بعدی- مانل استیلر، نویسنده ارشد موسسه تحقیقات لوسمی جوزپ کارراس در بارسلونا، گفت: “مطالعه ما با نشان دادن اینکه افرادی با چهره های بسیار مشابه ژنوتیپ های مشترکی دارند، در حالی که در سطح اپی ژنوم و میکروبیوم متضاد هستند، بینش نادری ارائه می دهد.” اسپانیا. ارائه در مورد شباهت انسان.
با گسترش شبکه جهانی وب و امکان به اشتراک گذاری تصاویر انسان در سراسر سیاره، افراد بیشتری به صورت آنلاین به عنوان یک دوقلو یا دوقلو مجازی شناسایی شده اند، اما ارتباط ژنتیکی ندارند. در مطالعه جدید، استیلر و تیم تحقیقاتی اش تصمیم گرفتند به طور تصادفی انسان هایی را که به طور عینی ویژگی های صورت را در سطح مولکولی به اشتراک می گذارند، بررسی کنند.
برای این کار عکاس معروف فرانسوا برونل را استخدام کردند. او یک هنرمند کانادایی است که از سال 1999 از شباهت انسان ها در سراسر جهان عکس می گیرد. دانشمندان با استفاده از سه الگوریتم تشخیص چهره مختلف، معیار عینی شباهت را برای این افراد شناسایی کردند.
سپس، تیم تحقیقاتی برخی از این موارد را برای تکمیل پرسشنامه جامع بیومتریک و سبک زندگی به دست آوردند، سپس DNA بزاق را برای تجزیه و تحلیل چند عاملی غربالگری کردند.
استیلر می‌گوید: «این مجموعه منحصربه‌فرد از نمونه‌ها به ما امکان می‌دهد تا بررسی کنیم که چگونه ژنومیک، اپی ژنتیک و میکروبیوم‌ها می‌توانند به شباهت انسان کمک کنند.
به طور کلی، نتایج نشان داد که این افراد دارای ژنوتیپ‌های مشابهی هستند، اما در متیلاسیون DNA و مناظر میکروبیوم متفاوت هستند. نیمی از جفت های مشابه توسط سه الگوریتم ادغام شدند. تجزیه و تحلیل ژنتیکی نشان داد که 9 مورد از این 16 جفت بر اساس 19277 پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی مشترک در کنار هم قرار گرفتند.
علاوه بر این، ویژگی‌های فیزیکی مانند وزن و قد و همچنین ویژگی‌های رفتاری مانند سیگار کشیدن و تحصیلات در جفت‌های همسان مشابه بود. در مجموع، نتایج نشان می دهد که تنوع ژنتیکی مشترک نه تنها با ظاهر فیزیکی مشابه مرتبط است، بلکه ممکن است بر عادات و رفتار مشترک نیز تأثیر بگذارد.
استیلر می‌گوید: «ما بینش منحصربه‌فردی از ویژگی‌های مولکولی که احتمالاً بر ساختار چهره انسان تأثیر می‌گذارند، ارائه کرده‌ایم. ما معتقدیم که این عوامل تعیین کننده به هر دو ویژگی فیزیکی و رفتاری که انسان را می‌سازد مرتبط هستند.» این یافته‌ها ممکن است مبنای مولکولی برای کاربردهای آینده در زمینه‌های مختلف مانند زیست پزشکی، تکامل و پزشکی قانونی فراهم کند.
استیلر می‌گوید: «این یافته‌ها می‌تواند منجر به بازسازی چهره یک جنایتکار از روی DNA در پزشکی قانونی شود و در تشخیص ژنتیکی، تنها با استفاده از تصویر صورت یک بیمار، می‌توانیم سرنخ‌هایی درباره ژنوم او به دست آوریم.»
منبع: شما را راهنمایی کند
