روزنامه رسانه: جوانان بیکار و دولت به شما توصیه می کند ازدواج کنید!

برگه اطلاعات نوشت: هفته گذشته به نام هفته ازدواج بود. سازمان های دولتی برای برگزاری هفته ازدواج با یکدیگر رقابت کردند.

وزیر ورزش و جوانان گفت: برای تسهیل امر ازدواج از دستورات رئیس جمهور تا حصول نتیجه پیروی می کنیم. معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری و دانشگاه تهران تفاهم نامه ای برای تأسیس دانشکده «زنان و خانواده» امضا کردند.

مراسم های زیادی در مراکز استان ها و شهرستان ها برگزار شد و تعداد بی شماری از مسئولان استانی و محلی در این زمینه سخنرانی کردند. رادیو، تلویزیون و سایر رسانه ها در این زمینه از هیچ تلاشی دریغ نکردند.

در همین حال مرکز آمار ایران در پایان هفته نکوداشت چهارشنبه آمار رسمی اشتغال و بیکاری را منتشر کرد که مهمترین آنها به شرح زیر است:

وی ادامه داد: بررسی نرخ بیکاری گروه سنی 15 تا 24 سال نشان می دهد که 24 درصد افراد این گروه در بهار امسال بیکار بوده اند که این بیکاری نسبت به بهار سال گذشته 1.9 درصد افزایش داشته است.

جمعیت شاغل 15 سال به بالا در بهار امسال

23 میلیون و 578 هزار نفر جمعیت داشت که نسبت به سال گذشته 98 هزار نفر کاهش داشته است.

همچنین 9.7 درصد افراد شاغل را کارگران نیمه وقت تشکیل می دهند که کمتر از 44 ساعت در هفته کار می کنند.

نسبت فارغ التحصیلان دانشگاهی از کل بیکاران 40.3 درصد…

مرکز آمار نیز گزارش دیگری منتشر کرد که نشان می دهد متوسط ​​قیمت هر مترمربع آپارتمان در تهران در خردادماه 41.4 میلیون تومان بوده است که نسبت به اردیبهشت 7.1 درصد رشد داشته است.

رئیس مرکز پژوهش های شورای اسلامی نیز در هفته ازدواج سهم هزینه مسکن در سبد خانوارهای شهری را 70 درصد اعلام کرد. این بدان معناست که به طور متوسط ​​شهرنشینان باید 70 درصد از درآمد خود را صرف اجاره بها کنند.

روشن است که ازدواج یک سنت اجتماعی پذیرفته شده و مورد تایید همه ادیان است. از دیدگاه علوم اجتماعی، ازدواج نیز یک «واقعیت اجتماعی» و کاری برای بقا و تداوم جامعه است. در این مورد زیاد گفته شده و نیازی به تکرار نیست.

اما ازدواج یک واقعیت عینی و همچنین یک واقعیت اجتماعی است. طبیعی است که حقایق با چیزهای واقعی و عینی سنجیده و تبیین شوند و تشویق و تشویق با چیزهای واقعی و عینی صورت گیرد.

با نصیحت و نصیحت و صحبت و نصیحت و تشویق وقتی بخشی غیرقابل انکار از جوانان بیکار هستند و ساده ترین شرایط ازدواج را ندارند، کار راه به جایی نمی برد. اگر این اتفاق بیفتد، خطر بی ثباتی و فروپاشی خانواده غیرقابل انکار است.

برخلاف تصور برخی از مسئولان و متولیان اخلاق و فرهنگی، جوانان ما نه به دلیل تنبلی، ترویج فرهنگ ماهواره و عدم خویشتن داری، بلکه به دلیل «واقعیت های عینی» در جامعه امروزی از ازدواج پرهیز کردند.

تصور اینکه دولت ها کاملاً موظف به موعظه و توصیه به ازدواج جوانان هستند و دولت ها اساساً موظف به تنظیم اقتصاد، ایجاد مشاغل مولد و پایدار و بازگرداندن معادله از دست رفته بین درآمد و هزینه زندگی برای شهروندان هستند، اشتباه است.

وقتی 40 درصد جوانان تحصیلکرده بیکار هستند و بخش بزرگی از کارگران نمی توانند درآمد خود را با مخارج خود متعادل کنند، چگونه دولت ها به خود اجازه می دهند چشم خود را بر این حقایق عینی و بدیهی ببندند و زبان خود را به نصیحت باز کنند؟

اگر سازوکار اقتصادی ساماندهی شود و مسیر فساد و رانت خواری به صورت محسوس و بصری بسته شود، معیشت خانواده بهبود یابد، عدالت اجتماعی محقق شود و اگر حداقل نیاز خانواده ها تامین شود، جوانان بی نصیب خواهند شد. نصیحت، نصیحت یا صحبت، بر اساس نیاز و ضرورت طبیعی، فطری و عاطفی بدون نیاز به «صندلی ازدواج» تشکیل خانواده می دهند. آیا اجداد ما با «سوگند ازدواج» ازدواج کردند؟

وزیر اقتصاد چهارشنبه گذشته اعلام کرد که «حجم سرمایه گذاری در کشور در این سال ها صفر یا نزدیک به صفر بوده است».
واضح است که دولت ها موظفند برای غلبه بر چالش «سرمایه گذاری صفر» راه حلی برای اقتصاد بیابند. بدون سرمایه گذاری نمی توان اقتصاد را سامان داد. هیچ شغلی ایجاد نمی شود و عدم تعادل در معیشت خانواده قابل حل نیست.

خلاصه اینکه این شیوه مسئولان در ترویج یک موضوع ضروری با «ستاد و سخنرانی» به وضوح نشان دهنده نوعی بی توجهی، کم اهمیت جلوه دادن مسائل و دوری از واقعیت های بدیهی است. این راهش نیست.