بعدی- تاریخ طولانی حیات در این سیاره مملو از حوادث انقراض و تجدید حیات بود که در نهایت به شکل کنونی خود رسید، اما حدود 252 میلیون سال پیش، حیات روی زمین به قدری از بین رفت که به نظر می رسید به سرنوشت مریخ دچار شده است، اما زندگی در این کره آبی ادامه یافت و تا امروز ادامه یافت. اما چگونه زندگی از بزرگترین رویداد انقراض روی زمین جان سالم به در برد و چه موجوداتی از این انقراض بزرگ جان سالم به در بردند؟
به گزارش فردا؛ انقراض پرمین-تریاس که حدود 252 میلیون سال پیش رخ داد، در محاوره به عنوان “مرگ بزرگ” شناخته می شود، زیرا زندگی را در زمین به گونه ای از بین برد که تقریباً به طور کامل به آن پایان داد. این خطرناک ترین رویداد انقراض در تاریخ این سیاره است. با این حال، زندگی از سر گرفته شد و تحقیقات جدید نشان می دهد که موجوداتی مانند کرم و میگو – حیواناتی که از مواد آلی در کف اقیانوس تغذیه می کنند – اولین کسانی بودند که از نظر جمعیت و تنوع زیستی بهبود یافتند.
برای رسیدن به این نتیجه، دانشمندان با توجه به تاریخچه لایه های بستر چین، آثار فسیلی متعلق به این دوره زمانی را کشف کردند. البته لازم به ذکر است که آنچه این دانشمندان مورد مطالعه قرار داده اند، آثاری از فسیل های باستانی است و نه فسیلی فی نفسه، زیرا این گونه نرم تنان فسیلی از خود به جا نمی گذارند، بلکه آثار آنها به صورت برآمدگی بر روی سنگ ها باقی می ماند.
مایکل بنتون، دیرینه شناس در دانشگاه بریستول در بریتانیا می گوید: «ما توانسته ایم فسیل های 26 بخش را در کل توالی رویدادها ردیابی کنیم که نشان دهنده 7 میلیون سال زمان است. با ترسیم جزئیات در 400 نقطه نمونه برداری، ما در نهایت مراحل بازیابی همه جانوران از جمله اعماق دریا، نکتون و همچنین این نرم تنان اقیانوسی را بازسازی می کنیم. از آنجایی که حیوانات نرم اسکلتی برای به جا گذاشتن ندارند، وجود آثار فسیلی برای درک چگونگی زندگی این موجودات ضروری است. تیم تحقیقاتی همچنین توانست فسیل‌های بدن را در مطالعه خود بگنجانند تا ببینند چگونه گونه‌های دیگر پس از در دسترس قرار گرفتن این ذخایر تغذیه‌ای قادر به بهبودی هستند.
ژوکیان فنگ، دیرینه شناس از دانشگاه زمین چین می گوید: «بحران انقراض پایان پرمین – که برای حیات روی زمین ویرانگر بود – به دلیل گرم شدن کره زمین و اسیدی شدن اقیانوس ها ایجاد شد، اما حیوانات زنده مانده احتمالاً توانایی زنده ماندن را داشتند. علوم. اسکلتی که موجودات اسکلتی فاقد آن هستند تا آنها را از این شرایط نجات دهد. در واقع، داده‌های کاوش‌های باستان‌شناسی ما نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری حیوانات با بدن نرم در برابر دی‌اکسید کربن و گرمای زیاد است. مهندسان اکوسیستم ممکن است در احیای اکوسیستم های اعماق دریا پس از یک انقراض شدید گسترده نقش داشته باشند.
این علما می گویند؛ زندگی ابتدا در عمیق ترین آب ها شروع به بازگشت کرد. هنگامی که تغذیه کننده های رسوب گسترش یافتند، موجودات دیگر مانند بازوپایان، بریوزوئرها و دوکفه ای ها – که بیشتر آنها ناپایدار هستند و اغلب در کف اقیانوس زندگی می کنند – دوباره ظاهر شدند، اما خیلی دیرتر. حدود 3 میلیون سال طول کشید تا جمعیت رسوبات ریز به محدوده پیش از انقراض خود بازگردد. رویداد انقراض پرمین-تریاس حدود 80 تا 90 درصد از حیات دریایی روی زمین را از بین برد، بنابراین جای تعجب نیست که احیای آن اینقدر طول کشید. با افزودن فسیل‌های موجود به داده‌ها همراه با فسیل‌های نرم تنان، دانشمندان می‌توانند تصویر کامل‌تری از اتفاقات بعدی به دست آورند.
تصور می شود که تغییرات آب و هوا، گرم شدن کره زمین، کاهش اکسیژن و افزایش اسیدی شدن اقیانوس ها محرک های اصلی انقراض دسته جمعی هستند، به این معنی که یافته های جدید می تواند به ما اطلاعات بیشتری در مورد آنچه اکنون در حال رخ دادن است، بدهد. با درک اینکه چگونه برخی از حیوانات پس از رویداد انقراض بزرگ زنده ماندند و دوباره تولید شدند، می‌توانیم بهتر درک کنیم که چگونه این موجودات می‌توانند در گرمایش فعلی که می‌بینیم زنده بمانند و کدام گونه ممکن است انعطاف‌پذیرتر باشد. نتایج این جستجو در پیشرفت علم منتشر شده است.
منبع: sciencealert
ترجمه: مصطفی الجرفی – فرارو
