زومیت – شواهدی از سیارات خارج سلولی در یک سیستم سه ستاره

GW Ori یک منظومه ستاره ای است که در فاصله 1300 سال نوری از زمین در صورت فلکی ماهی قرار دارد. این سیستم توسط دیسک های عظیمی از هوا و گرد و غبار احاطه شده است ، که این ویژگی مشترک سیستم های ستاره جوان است. اما جالبتر اینکه این سیستم دارای سه ستاره است ، نه یک ستاره.

دیسک GW Ori به دو حلقه شبیه زحل تقسیم می شود که فاصله زیادی بین آنها وجود دارد. حلقه بیرونی دارای انحراف 38 درجه است. دانشمندان سعی کردند پدیده های این سیستم را توضیح دهند. برخی معتقدند که این دیسک نتیجه تشکیل یک یا چند سیاره در سیستم شکاف است. در این حالت ، ما باید با اولین سیاره ای که در مدار سه ستاره به طور همزمان قرار دارد روبرو شویم. این سیاره مدار نامیده می شد.

اکنون سیستم GW Ori با جزئیات بیشتری مدل سازی شده است و محققان معتقدند که سیارات گازی شکل مشتری بهترین توصیف برای علت انفجار ابرهای گرد و غبار است. این سیاره دیده نشده است. اما به گفته ستاره شناسان ، احتمالاً تنها یک میلیون سال قدمت دارد.

این تحقیق در شماره ماه سپتامبر در اطلاعیه ماهانه انجمن سلطنتی نجوم منتشر شد. به گفته دانشمندان ، این مطالعه توضیح دیگری را مبنی بر اینکه لحظه ای که گرانش ستاره ها باعث پاک شدن دیسک شد ، رد می کند. یک مقاله جدید نشان می دهد که به هم ریختگی دیسک کافی برای اثبات این تعریف وجود ندارد. طبق یافته های این مطالعه ، سیارات می توانند به روش های غیر منتظره ای شکل بگیرند.

^{تصویر توسط تلسکوپ ALMA گرفته شده است. سمت چپ: ساختار حلقه دیسک GW Ori داخلی ترین حلقه از بقیه دیسک جدا شده است. راست: SPHERE مشاهدات: سایه داخلی ترین حلقه را روی بقیه دیسک نشان می دهد.}

اگر نسخه اصلی فیلم جنگ ستارگان جورج لوکاس را دیده اید ، احتمالاً با سیاره هایی آشنا هستید که در آنها دو ستاره در آسمان بالا و پایین می شوند. تاتوین ، سیاره ای غبارآلود لوک اسکای واکر ، در سیستم ستاره دوتایی بود. اما سیاره ای که به دور سه ستاره می چرخد ​​کاملاً ناشناخته خواهد بود.

اگر زندگی روی هیولای گازی سیستم GW Ori فرود بیاید ، نمی تواند سه ستاره در آسمان ببیند ، بلکه یک جفت ستاره می بیند. زیرا دو ستاره داخلی آنقدر به هم نزدیک هستند که شبیه یک نقطه نورانی هستند. با چرخش سیارات ، ستارگان نیز به همان ترتیب طلوع و غروب می کنند.

در جستجوی سه سیاره ستاره ، دانشمندان شواهد احتمالی سیستم منظومه ای دیگر به نام Gigi Tau A را در فاصله حدود 450 سال نوری از زمین پیدا کرده اند. اما محققان می گویند فاصله بین حلقه های گاز GW Ori و گرد و غبار آن را به یک نمونه جذاب تبدیل کرده است. به گفته جرمی اسمالوود ، نویسنده اصلی مطالعه جدید در دانشگاه نوادا:

برای اولین بار ، شواهدی از سیاره های مداری پیدا کردیم که باعث تقسیم گرد و غبار به دیسک ها شد.

آلیسون یانگ از دانشگاه لستر در انگلستان معتقد است که ستاره های GW Ori عامل فاصله بین دیسک سیستم ها هستند نه سیارات. آنها با اشاره به مشاهدات تلسکوپ ALMA و تلسکوپ غول پیکر شیلی معتقدند که شواهد بیشتری برای اثبات وجود این سیاره مورد نیاز است.

در صورت تأیید فرضیه های سیاره ای ، تشکیل سیارات در چنین منظومه هایی به اثبات می رسد. جهانهای متعددی که به عنوان سیاره های دوقطبی شناخته می شوند ، اکنون به دور هم دو ستاره می چرخند. اما یافتن سیاره سه ستاره دشوارتر است. برآوردها نشان می دهد که حداقل یازدهم همه ستارگان در سیستم سوم یا بیشتر هستند. اما وجود احتمالی چنین سیاره هایی می تواند ثابت کند که سیاره ها در هر شرایطی و حتی در منظومه های عجیب و غریب شکل می گیرند. به گفته دکتر نایلون ، سیاره هایی با بیش از سه ستاره می توانند شکل بگیرند. در نتیجه ، می توان گفت که سیارات بیرونی خورشیدی ممکن است در شرایط ناآشنایی ظاهر شوند. شاید بتوانیم سیاره ای را در منظومه چهار ، پنج یا شش ستاره پیدا کنیم.