حسین شریعتمداری، مدیرمسئول روزنامه کیهان در سرمقاله این روزنامه درباره مذاکرات برای احیای برجام و پیشنهاد اتحادیه اروپا نوشت:
علیرغم متن پیش نویس توافق نامه ارائه شده از سوی جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و متن ارائه شده از سوی ایران در پاسخ، هنوز اطلاعات دقیقی منتشر نشده است، اما محتوای اظهارات آقای حسن روحانی. مقامات و رسانه‌های غربی اشاره می‌کنند که موضوعاتی مانند «تضمین آمریکا»، «رفع تحریم‌ها»، «PMD» و «ابعاد نظامی احتمالی» (بازرسی‌های گسترده و جامع برای اطمینان از اینکه ایران به دنبال تولید سلاح‌های هسته‌ای نیست و نخواهد بود. ) ) …موضوع اصلی مورد اختلاف است. در این توضیح می بینیم که ذکر نکاتی ضروری است. خواندن!
به جرأت می توان گفت که هیچ تضمینی از طرف آمریکا وجود ندارد که درست باشد! می پرسی چرا؟! پاسخ آنقدر واضح است که نیازی به استدلال های پیچیده ندارد. آیا برنامه جامع اقدام مشترک یک معاهده بین المللی نیست؟! آیا آمریکا به عنوان یکی از کشورهای 5+1 آن را امضا نکرده و متعهد به اجرای آن است؟! اما به وضوح شاهد بودیم که او نه تنها به تعهدات خود در برجام عمل کرد، بلکه به راحتی از برجام خارج شد و آب تکان نخورد! همه اینها در حالی است که شورای امنیت سازمان ملل متحد با صدور قطعنامه شماره 2231 اجرای برنامه جامع اقدام مشترک و تعهدات طرفین در این سند بین المللی را تضمین کرده بود. به تعهدات خود عمل کند، چه ضمانتی دارد که ضمانت خود را لغو نکند و از انجام تعهدات خود منصرف نشود؟!
برادر عزیزمان دکتر امیر عبداللهیان می گوید ضمانت آمریکا فقط روی کاغذ نباشد! باید گفت؛ در مورد آمریکا، آیا ضمانت نامه روی کاغذ با سایر ضمانت ها، مثلاً ضمانت با تایید چند کشور دیگر یا حتی ضمانت نامه ناشی از قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد و… فرق دارد؟! آیا تضمین آمریکا در برجام با 5 کشور دیگر نبود؟ آیا قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل به راحتی نقض نشد؟! پس کدام منطق می تواند اعتبار کمتری به تضمین های آمریکا بدهد؟!
گفته می شد که ایران پیشنهاد دریافت غرامت به خاطر نقض توافق آمریکا را داده است! این پیشنهاد نیز بی ارزش است و هرگز تضمین نمی شود! فرض کنید آمریکا این پیشنهاد را پذیرفت! چه تضمینی دارد که در صورت تخلف از تعهدات، غرامت آن را بپردازد؟! آیا بر خلاف تمامی قواعد مقرر در حقوق بین الملل صدها میلیارد دلار از دارایی های ما دریغ نشده است؟! اگر از پرداخت غرامت امتناع کرد، چه باید کرد؟! … راه حل چیست؟! خواندن!
تنها ضمانت مطمئن و اطمینان‌بخش این است که ایران در برابر نقض توافق آمریکا که در صلاحیت خود است، اقدام خواهد کرد و برای این کار به هیچ مرکز یا مرجعی خارج از صلاحیت خود، حتی امنیت بین‌المللی، نیازی ندارد. مجلس همان چیزی است که در طرح مجلس نمایندگان با عنوان «برنامه راهبردی لغو تحریم ها» آمده است. یعنی امتناع از انجام تعهداتش. اصلاحی ترین پیشنهادی که می تواند و باید در توافق آتی گنجانده شود این است که ایران به صراحت اعلام کند که در صورت نقض توافق توسط آمریکا، ایران از NPT خارج می شود. مطمئن شوید در صورت خروج از NPT هیچ اتفاق ناخوشایندی رخ نمی دهد. ماده 10 معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای این حق را به کشورهای عضو داده است. این تنها – و مطمئناً تنها – تضمین قابل قبول و مؤثر است.
«لغو همه تحریم ها» شرط دیگری است که به عنوان «سیاست نهایی جمهوری اسلامی ایران» و مورد توافق همه مسئولان کشور مطرح شده است. در برخی کامنت ها از لغو تحریم های برجام، تحریم ترامپ یا تحریم های هسته ای صحبت شده است! از جمله اینکه قرار است (یعنی آمریکا به دنبال آن است) تعدادی از برجام و تحریم های هسته ای را لغو کند، اما بسیاری از تحریم هایی که تحت عناوین خصمانه و غیره مانند حقوق بشر اعمال می شد، وجود داشت. در منطقه، برنامه موشکی و غیره قرار است باقی بماند. در این صورت حذف برخی از پنالتی ها تاثیر چندانی نخواهد داشت و همان جریمه ها با عناوین دیگر ظاهر می شود. مذاکره‌کنندگان عزیزی که تاکنون با اقتدار محسوس در مقابل سوء استفاده‌های مخالفان خود ایستاده‌اند، در توافق پیش رو خواستار لغو تمامی تحریم‌ها تحت هر عناوینی مانند آیسا، سیسادا، ویزا، کاتسا و غیره باشند. و مطمئن باشید که در غیر این صورت، هیچ جریمه ای را نمی توان لغو تلقی کرد.
