به گفته مقامات محلی، روز چهارشنبه پس از آنکه طوفان های قدرتمند جنوب غربی ویرجینیا را درنوردید و باعث سیل شدید و رانش زمین شد، بیش از 100 خانه آسیب دیده و حداقل 40 نفر مفقود شدند.
به گفته اداره ملی اقیانوسی و جوی، سه شنبه شب بیش از 4.5 اینچ باران در شهرستان بوکانان، که هم مرز با کنتاکی و ویرجینیای غربی در جنوب غربی ویرجینیا است، بارید.
این منطقه در میان کوه‌های آپالاچی قرار دارد و یال‌های کوهستانی مانند قیف باران عمل می‌کنند، زیرا رودخانه به سرعت بالا می‌آید و جاده‌ها را سیل می‌کند. خانه‌ها از پایه‌های خود رانده شدند و مردم مجبور شدند برای رسیدن به امنیت به آب‌های عمیق‌تر بروند.
به گفته مقامات، گزارشی از کشته یا زخمی شدن گزارش نشده است. تعداد افرادی که مفقود شده اند – 44 کودک و بزرگسال، تا چهارشنبه شب – برگرفته از تعداد افرادی است که عزیزان یا خانواده آنها نتوانسته اند با آنها تماس بگیرند یا با آنها تماس بگیرند.
اریک بریدینگ معاون رئیس کلانتری شهرستان بوکان در یک کنفرانس خبری صبح چهارشنبه گفت: «این لزوماً به این معنی نیست که آنها در مشکل یا خطر هستند، فقط باید آنها را بررسی کنیم.
فرماندار ویرجینیا، گلن یانگکین، روز چهارشنبه وضعیت اضطراری صادر کرد و حدود 20 سازمان جستجو و نجات در حال کمک به شهرستان بوکانان بودند که طبق داده‌های سرشماری کمتر از 20000 نفر جمعیت دارد.
آقای یونگکین در توییتر خود نوشت: «من از اخبار ویرانگر سیل در شهرستان بوکانان بسیار متأسفم. ما همه منابع را برای کمک به افراد آسیب دیده در دسترس قرار می دهیم.»
بیلی کریمز، متخصص جستجو و نجات از اداره مدیریت اضطراری ویرجینیا، گفت که اثرات سیل باعث تاخیر در غربالگری و نجات مردم شده است.
کرمس در این کنفرانس مطبوعاتی گفت: «بسیاری از جاده‌ها به دلیل رانش زمین و پل‌ها بسته شده‌اند و راه‌های منتهی به آن پل‌ها را گرفته‌اند. بازیابی این دسترسی، دسترسی به همه و اطمینان از برآورده شدن نیازهای اساسی آنها، مدتی طول خواهد کشید.»
جی آر میلر، 39 ساله، گفت که او از طریق FaceTime با عمه و پدربزرگش که در Pilgrim’s Knob زندگی می‌کنند، صحبت کرده است.
ببینید چگونه پدربزرگ 79 ساله اش سعی کرد ابزارهای برقی مورد علاقه خود را به مکان های بالاتر منتقل کند تا آسیب نبینند. آقای میلر گفت که اعضای خانواده‌اش نهر دسمال را تماشا کردند که در آن سوی خیابان بالا می‌رفت و در نهایت حداقل سه فوت در جاده جاری می‌شد.
آقای میلر آنچه را که در فیس تایم دیده بود به یاد می آورد: “در چهل سال زندگی ام هرگز چنین چیزی ندیده بودم.”
آقای میلر که اکنون در چاینا گروو، کارولینای شمالی زندگی می‌کند، گفت که اقوام شروع به ریختن اشیای قیمتی در کیسه‌ها کردند تا سعی کنند آنچه را که می‌توانستند نجات دهند، زیرا متوجه شدند که باید به مکان‌های بالاتر بروند. آنها قبل از اینکه به سمت اداره پست که از خانه قابل رویت بود بروند، از خیابان در آب تا کمر به راه افتادند تا به همسایه کمک کنند.
آقای میلر گفت که به محض رسیدن به امنیت، خانواده‌اش می‌توانند پیامکی ارسال کنند تا به آنها اطلاع دهند که این کار را کرده‌اند. آنها همچنین به او نشان دادند که بسیاری از خانه ها از پایه جارو شده اند و کامیون ها در جریان های شدید بیش از 500 فوت به داخل جاده پریده اند.
میلر گفت خانه ای که پدربزرگش بیش از 20 سال در آن زندگی می کرد احتمالا ویران شده است. بستگان به او گفتند که داخل خانه بیش از شش فوت آب بود و یخچال را روی زمین انداخته بودند.
آقای میلر گفت که پدربزرگ و عمه اش – و اکثر مردم منطقه – بدون خدمات تلفن همراه بودند. او گفت که این منطقه در ابتدا خدمات ضعیفی داشت و به شدت به وای فای متکی بود.
میلر گفت: «این یک جامعه واقعاً فشرده است. اساساً همه تمام زندگی خود را در آنجا می گذرانند. این منطقه ای است که ضربه سختی خورده است.
