قایق‌ها در کنار اتاق‌های نشیمن در جزیره سروا فیجی، جایی که آب در هنگام جزر به روستا می‌ریزد، لنگر انداخته‌اند.
به گزارش فرارو، بزرگان روستا همیشه بر این باور بودند که در اینجا در زمین ارزشمندی که اجدادشان در آن دفن شده اند، خواهند مرد. اما از آنجایی که جامعه ابزاری برای سازگاری با اقیانوس آرام ندارد، 80 روستایی با تصمیم دردناکی برای نقل مکان مواجه می شوند.
یک روستایی می گوید که به دلیل سیل، فرسایش و قرار گرفتن در معرض آب و هوای سخت، روستا باید به جزیره اصلی فیجی برود تا آینده ای را برای نسل بعدی تضمین کند.
ماداناوا، 38 ساله، می‌گوید: زمان می‌برد تا یک ایده در قلب انسان‌ها جا بیفتد تا بتوانیم تغییرات آینده را بپذیریم. تغییرات اقلیمی در حال وقوع است و ما باید تصمیم بگیریم.
مقامات دولتی فیجی می گویند سروا یکی از بسیاری از روستاهای ساحلی است که تصمیمات دشواری در مورد آینده خود گرفته و به دنبال کمک دولت برای پروژه های گران قیمت سازگاری یا اسکان مجدد است.
رهبران 15 کشور جزیره ای پست اقیانوس آرام در نشست اواسط ژوئیه در سووا، پایتخت فیجی، تغییرات آب و هوایی را بزرگترین تهدید وجودی خود اعلام کردند.
در مواجهه با برخی از مستقیم ترین تأثیرات تغییرات آب و هوایی، آنها از کشورهای توسعه یافته که بیشترین سهم را در گرم شدن کره زمین داشته اند، می خواهند که نه تنها انتشار گازهای گلخانه ای خود را کاهش دهند، بلکه هزینه اقداماتی را که ساکنان جزیره باید انجام دهند را نیز پوشش دهند. از خود محافظت کنند از مردم خود بخواهید که کاری برای افزایش سطح دریا انجام دهند. این فشار در کنفرانس های آب و هوایی سازمان ملل متحد به میدان جنگ اصلی تبدیل شده است.
شیوانال کومار، متخصص سازگاری با تغییرات آب و هوایی در وزارت اقتصاد فیجی، می گوید که ساخت دیوارهای دریایی، کاشت درختان حرا و بهبود زهکشی در بسیاری موارد دیگر برای نجات روستاها کافی نیست.
او می گوید بسیاری از جوامع در یک بحران واقعی قرار دارند و در تلاش برای بقا هستند. اثرات تغییرات آب و هوایی سال‌هاست که احساس می‌شود و زمان آن فرا رسیده است که تسلیم شوند و بگویند زمان ادامه کار فرا رسیده است.
کومار می گوید که هدف از این جابجایی حفظ حقوق بشر با محافظت از مردم در برابر طوفان های بزرگتر و شدیدتر است.
اما مقامات می‌گویند پولی که کشورهای توسعه‌یافته در کنفرانس‌های آب و هوایی سازمان ملل متعهد شده‌اند، جابجایی را پوشش نمی‌دهد، فقط سازگاری، مانند ساخت دیوار دریا را پوشش می‌دهد.
در کنفرانس جهانی آب و هوا در سال گذشته، COP26، تنها کشورهای توسعه یافته موافقت کردند که در مورد جبران اثرات اجتناب ناپذیر تغییرات اقلیمی، از جمله مهاجرت، که جوامع آسیب پذیر از آن رنج می برند، صحبت کنند.
در اجلاس سران خود، رهبران اقیانوس آرام از کشورهای توسعه یافته خواستند تا پیشرفت ملموسی را در راستای یک هدف جدید در COP27 نشان دهند.
فیجی، مجمع الجزایری متشکل از صدها جزیره در حدود 2000 کیلومتری (1200 مایل) شمال نیوزیلند، در سال 2014 به اولین کشور جزیره ای در اقیانوس آرام تبدیل شد که به دلیل بالا آمدن آب جابجا شد.
شش روستا با حمایت دولت جابه‌جا شده‌اند یا در حال برنامه‌ریزی برای جابه‌جایی هستند، اما روند جدیدی برای اولویت‌بندی فوری‌ترین جابه‌جایی‌ها همچنان در حال توسعه است.
سالوت ناسالو، فعال جوان آب و هوا، می گوید که 795 نفر دیگر باید جابجا شوند. اولین جامعه ای که او به آن نقل مکان کرد، Vunidogoloa بود، پس از آن که روستاییان با مقامات تماس گرفتند تا دریابند که چگونه با آب تا زانو زندگی می کنند.
سیلوسی راماتو، رئیس سابق روستا، گفت که آب شور توانایی 150 نفر از ساکنان را برای کشت محصولات زراعی از بین برده و معیشت و امنیت غذایی را از بین برده است.
راماتو، 63 ساله، می‌گوید که متقاعد کردن سالمندان برای نقل مکان به زمان نیاز داشت، اما روستا با هم متحد شد و به صحبت‌های کارشناسان گوش داد. می گوید: اگر رهبران دور هم جمع شوند، می توانیم در دنیا تصمیم بگیریم. آنها باید به ما کمک کنند، باید تاوان ضررهای ما را بدهند.
