در بالای کوهی در هیمالیا، آب از دهان مجسمه ببر نصب شده در رودخانه ای که گمان می رود سرچشمه رودخانه باگماتی است، می چکد و به دلیل توانایی آن در پاکسازی روح ها مورد احترام است.
به گزارش فرارو، این آبی که از میان جنگل های سرسبز راه می یابد و با آبراه های دیگر ادغام می شود تا مزارع برنج، سبزیجات و دیگر محصولات را آبیاری کند، امرار معاش بسیاری از نپالی هاست.
اما زمانی که باگماتی به کاتماندو، پایتخت نپال رسید، رنگ آن از روشن به قهوه‌ای و سپس به سیاه تبدیل شد و محتویات آن غیرقابل نوشیدن و حتی برای شستشو نامناسب بود. در فصول خشک، بوی نامطبوع شدیدی در سواحل آن منطقه می پیچد.
آب آلوده به زباله و فاضلاب مستقیماً به رودخانه ریخته می‌شود و مقدس‌ترین رودخانه نپال را که امروزه آلوده‌ترین رودخانه این کشور نیز هست از بین می‌برد و نحوه تعامل روزانه، فرهنگی و معنوی شهر را به طرز چشمگیری تغییر داده است. حدود 3 میلیون نفر
آب آلوده از بسیاری از مکان های مقدس، از جمله معبد پاشوپاتیناث، که در سال 1979 توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی اعلام شد، عبور می کند. هندوها برای عبادت در زیارتگاه ها و جشن گرفتن به کنار رودخانه در کاتماندو می روند. زنان برای شستن گناهان خود به رودخانه شیرجه می زنند. خانم های متاهل برای دعای سلامتی و خوشبختی همسرشان می آیند و خانم های مجرد هم می آیند تا شوهر خوبی پیدا کنند.
خانواده ها همیشه اجساد عزیزان فوت شده خود را به این سواحل برده اند تا پای مردگان را بر روی تخته سنگ بشویند و صورت خود را با آب رودخانه بشویند. آنها معتقدند که این آب گناهان انسان را می شوید و روح او را قبل از اینکه بدنش را بسوزاند و خاکسترش را در آب بپاشد به بهشت می فرستد.
مردم هنوز هم عزیزان از دست رفته را به باگماتی می آورند، اما بسیاری دیگر این کار را نمی کنند. در حالی که اجساد هنوز در اینجا سوزانده می شوند، با آب تصفیه شده خریداری شده از فروشگاه های اطراف شسته می شوند.
میتو لاما، 59 ساله، که از 15 سال ازدواجشان با همسرش در کوره مرده سوز کار می کند، گفت: “آب بسیار کثیف است و بوی بدی می دهد.” مردم باید آب بطری بیاورند و مراسم را انجام دهند.
لاما که در نزدیکی باگماتی به دنیا آمده و بزرگ شده است، به یاد می آورد که از آب آن برای پخت و پز، حمام کردن، شستن و حتی نوشیدن استفاده می کرد. امروز انگار رویایی قدیمی است که توسط زباله ها و فاضلاب انسانی نابود شده است و او انتظار ندارد به این زودی ها دوباره آن روزها را ببیند.
حالا، لاما گفت، من به شدت شک دارم که آب در طول عمرم پاک شود. نه اینکه هیچ تلاشی صورت نگرفته، کمپین های پاکسازی زیادی انجام شده است، اما افراد بیشتری هستند که آن را کثیف کرده اند. مشکل مردم هستند.
در واقع، هم از سوی داوطلبان خصوصی و هم از سوی دولت تلاش هایی برای پاکسازی رودخانه صورت گرفت. در میان این طرح‌ها، در هفت سال گذشته هر شنبه، صدها داوطلب در کاتماندو گرد هم آمده‌اند تا زباله‌ها را جمع‌آوری کنند.
