بعدی- در یک کشف جالب، دیرینه شناسان بسیاری از استخوان های فسیل شده یک پلزیوسور را در انتهای سیستم رودخانه کیم کیم یافتند که 100 میلیون سال قدمت دارد. این سیستم رودخانه ای در حال حاضر در کشور مراکش در شمال غربی قاره آفریقا قرار دارد، اما در آن زمان کف یک سیستم رودخانه ای گسترده بود.
به گزارش فردا؛ نکته مهم این کشف جالب نه تنها به یافتن فسیل‌های پلزیوسورها، بلکه اهمیت آن به این دلیل است که تا کنون تصور می‌شد این خزندگان دوره ژوراسیک و کرتاسه تنها در دریاها و اقیانوس‌ها زندگی می‌کردند و نمی‌توانستند در آن زندگی کنند. اب. به آرامی باوری را زندگی کنید که با این کشف جدید کاملاً تغییر کرده است و ما اکنون با اولین پلزیوسور آب شیرین روبرو هستیم.
پلسیوسارها خزندگان آبزی و گوشتخواری بودند که از 235 تا 66 میلیون سال پیش در دریاهای وسیع دوره های تریاس، ژوراسیک و کرتاسه زندگی می کردند. این خزندگان بین 3 تا 20 متر اندازه داشتند و معمولاً گردنی بلند و سر کوتاه داشتند و با استفاده از چهار باله خود می توانستند با سرعت بالا شنا کنند. این موجودات در اصل در دوره ژوراسیک ظاهر شدند و در دوره کرتاسه تکامل یافتند.
این موجودات برای اولین بار در سال 1823 توسط مری آنینگ، شکارچی معروف فسیل، هنگام کاوش در انگلستان شناسایی شدند و سپس فسیل های دیگری در قاره های مختلف یافت شد. نمونه‌ای از فسیل‌های پلسیوسور در ایران در ارتفاعات کلات در شمال مشهد کشف شد. با این حال، دانشمندان می گویند که Kem Kem plesiosaurs متعلق به گونه Leptocleididae است. این طبقه شامل گروهی از پلزیوسارهای کوچک است که در کرتاسه اولیه به طور گسترده در نواحی ساحلی و حتی غیردریایی پراکنده شدند.
نیک لانگریچ و همکارانش، دیرینه‌شناس دانشگاه باث، می‌گویند: «این فسیل‌ها اولین پلزیوسارهای آب شیرین در مراکش و کوچک‌ترین پلئوکرودها هستند. فسیل های یافت شده شامل استخوان ها و دندان های یک پلزیوسور بالغ به طول 3 متر و استخوان بازو یک نمونه کوچک به طول 1.5 متر است. فسیل‌های کیم کیم نشان می‌دهد که این موجودات معمولاً در آب‌های شیرین زندگی می‌کردند و با قورباغه‌ها، تمساح‌ها، لاک‌پشت‌ها، ماهی‌ها و دایناسور آبزی غول‌پیکر Spinosaurus همزیستی داشتند.
یافته‌های جدید نشان می‌دهد که پلزیوسارها در این منطقه با زندگی در آب‌های شیرین سازگار شده‌اند و این روند ممکن است چیزی شبیه به سازگاری دلفین‌های رودخانه‌ای مدرن با آب شیرین باشد. دکتر لانگریچ گفت: “ما واقعا نمی دانیم که چرا پلزیوسارها در این انطباق هستند و این مسیر را طی می کنند.” دریاها ممکن است برای این موجودات بسیار خطرناک شده باشند و آنها را به آب شیرین نزدیکتر کرده باشد. نتایج این مطالعه در مجله Cretaceous Research منتشر شد.
منبع: sci.news
مترجم: مصطفی الجرفی فرارو
