بعدی- آرایه میلیمتری/زیر میلیمتری آتاکاما (ALMA) که اغلب برای مطالعه نحوه تشکیل سیارات استفاده میشود، افق جدیدی را در ناشناخته جهان گشوده است. با استفاده از این تلسکوپ زمینی، ستاره شناسان توانسته اند کوچکترین سیاره راه شیری را شناسایی کنند که می تواند به دانش ما در مورد چگونگی شکل گیری زمین و منظومه شمسی بیفزاید.
به گزارش فردا؛ دیسک های سیاره ای مجموعه ای از گاز، غبار و سنگ در اطراف سیارات کوچک هستند. این دیسک ها حاوی موادی هستند که ممکن است قمرها و دیگر اجرام سنگی کوچک را تشکیل دهند و حتی رشد سیارات جوان و غول پیکر را کنترل کنند. تجزیه و تحلیل این دیسک های مرحله اولیه ممکن است به روشن کردن شکل گیری منظومه شمسی ما، از جمله قمرهای مشتری گالیله، که دانشمندان معتقدند حدود 4.5 میلیارد سال پیش در یک قرص در اطراف سیاره شکل گرفته اند، کمک کند.
بر این اساس، اخترشناسان در حین مطالعه AS 209 – ستاره جوانی که در فاصله تقریباً 395 سال نوری از زمین در صورت فلکی Ophiuchus قرار دارد، متوجه لکهای از نور ساطع شده در وسط یک سوراخ خالی در گاز اطراف ستاره شدند. این کشف منجر به کشف یک دیسک در اطراف سیاره اطراف مشتری شد. نتایج این تحقیق در 27 جولای در مجله منتشر شد نامه های مجله اخترفیزیک قفسه سینه
این سیاره فراخورشیدی بیش از 200 واحد نجومی (یک واحد AU فاصله بین زمین و خورشید است) یا 18.59 میلیارد مایل از ستاره میزبان قرار دارد. این چالشهای فاصله عظیم، نظریههای شکلگیری سیارهها را پذیرفتهاند، و اگر ستاره میزبان با قدمت 1.6 میلیون سال درست باشد، این سیاره فراخورشیدی میتواند یکی از جوانترین سیارههایی باشد که تاکنون در کهکشان ما کشف شده است. البته هنوز تحقیقات بیشتری برای تایید این داده ها مورد نیاز است و اخترفیزیکدانان امیدوارند که مشاهدات آتی با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب بتواند میزان اطلاعاتی که در مورد این سیاره داریم را افزایش دهد.
ستارهشناسان مدتها گمان میکردند که قرصهای سیارهای در اطراف سیارات فراخورشیدی وجود دارند، اما تا همین اواخر قادر به اثبات این موضوع نبودند. در سال 2019، دانشمندان ALMA برای اولین بار در حین مشاهده سیاره فراخورشیدی کوچک PDS 70c، یک قرص سیاره ای تشکیل دهنده ماه را کشف کردند و آنها این کشف را در سال 2021 تایید کردند. مشاهدات جدید از قرص اطراف سیاره در AS 209 ممکن است جزئیات بیشتری از این راز را نشان دهد. AS 209 یک ستاره جوان است که در فاصله 395 سال نوری از زمین در صورت فلکی Ophiuchus قرار دارد. این منظومه ستاره ای بیش از پنج سال است که به دلیل وجود هفت حلقه روی هم قرار گرفته که به عقیده محققان مرتبط با شکل گیری سیاره است، مورد توجه دانشمندانی بوده است که با آرایه میلی متری/زیر سیلندر آتاکاما (ALMA) کار می کنند.
منبع: scitechdaily
مترجم: مصطفی الجرفی فرارو