فضایی امن برای زنان بومی ونزوئلا

ونزوئلا در سال های اخیر کاهش گسترده ای در خدمات عمومی مانند برق، گاز خانگی و حمل و نقل عمومی داشته است.

این بحران باعث شده است که برخی از اعضای جوامع بومی در مرز غربی ونزوئلا با کلمبیا، از جمله ریو نگرو، برای خرید کالاهای اساسی، از جمله غذا، به طور مکرر از مرز عبور کنند. هنگامی که خویشاوندان یا شرکای آنها در این سفرهای ضروری ترک می‌کنند، زنان بومی وائو خود را در برابر خشونت‌های جنسیتی آسیب‌پذیر می‌بینند.

باغ های اجتماعی می توانند پاسخی برای مشکلات خودکفایی و ایمنی باشند. باغی که توسط شبکه زنان محلی ایجاد شده است، Jieyúú Kojutsuu (“زنان با ارزش”) از زنان محلی و خانواده های آنها حمایت می کند و به آنها کمک می کند تا هزینه های زندگی خود را تامین کنند.

در حال حاضر بیست و شش نفر از اعضای جامعه برای کشت ذرت، گوجه فرنگی، فلفل دلمه ای، کرفس، لوبیا سیاه، طالبی و سایر سبزیجات و میوه ها در ریو نگرو با هم کار می کنند.

آنها شامل بسیاری از آسیب پذیرترین گروه ها در جامعه بومی Waio می شوند، از جمله جوانانی که در معرض خطر استخدام توسط گروه های مسلح هستند، زنان بیکار در معرض خطر خشونت مبتنی بر جنسیت، و سالمندانی که برای زنده ماندن به گدایی و کار سخت متوسل شده اند.

“می توانید تصور کنید؟ زنان در باغ بیشتر از مردان کار می کنند!” گیلرمینا تورس، یکی از اعضا می گوید. ما غذای خودمان را بدون اتکا به درآمد شوهرانشان برداشت می کنیم. جوانانی که در خیابان ها می گشتند نیز به این پروژه پیوستند.

دیگو مورنو، دستیار حفاظت کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در ماراکایبو می‌گوید: «به‌طور سنتی کشاورزی یکی از معیشت‌های اصلی این منطقه بوده است. افراد مسن توانسته‌اند دانش اجدادی خود را با اعضای جوان‌تر جامعه ادغام کنند و به اشتراک بگذارند.» چه کسی این ابتکار را تماشا می کرد؟

او می افزاید: «زنانی که بیشتر در معرض خطر خشونت مبتنی بر جنسیت هستند، در حالی که بستگان یا شریک زندگی شان به کلمبیا رفت و آمد می کنند، اکنون فضای امنی دارند که هر روز در آنجا جمع می شوند تا مواد غذایی تولید کنند که بعداً به نفع خانواده هایشان باشد».

راه حل های پایدار

با منابع مالی محدود، جامعه بومی وایو باید به راه‌های نوآورانه و پایدار جدیدی برای رشد محصولات خود فکر می‌کرد. یک اثر جانبی مثبت حرکت به سمت کشاورزی پایدار بوده است که آسیب کمتری برای خاک دارد.

برای حمایت از این تلاش ها، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) ابزارهای کشاورزی، بذر، مخازن آب و روشنایی خیابان های خورشیدی را اهدا کرده است تا اطمینان حاصل شود که جامعه به منبع انرژی پاک و پایدار و آبیاری دسترسی دارد.

علاوه بر این، آژانس مهاجرت سازمان ملل (IOM) خانواده های محلی را برای تولید کودهای آلی و دافع حشرات طبیعی با استفاده از مواد تشکیل دهنده – از جمله فضولات حیوانات – که به راحتی در جامعه یافت می شود، آموزش داده است.

می گوید خانم تورس

جایگزینی کودهای شیمیایی با کودهای آلی و سموم کشاورزی با حشره کش های طبیعی ساخته شده از برگ چریش، برگ تنباکو و خاکستر سبزیجات و همچنین ایجاد بانک بذر، تضمین کننده یک سبک زندگی پایدار و کارآمد از نظر زیست محیطی است، مانند رژیم غذایی سالم برای خانواده ها و ولفگانگ رانگل، افسر نظارت بر پروژه های تولیدی در سازمان بین المللی مهاجرت در ماراکایبو توضیح می دهد.

از صدها پارک حمایت کنید

در مجموع، بیش از 660 پروژه باغ اجتماعی در ایالت های زولیا، تاچیرا و باریناس حمایت شده است.

UNHCR و IOM ابزارها و منابعی را برای حمایت از جوامع با توسعه طرح های کشاورزی در مقیاس کوچک پایدار اهدا کردند. در برخی از این جوامع، بازارهای محلی سبزیجات راه اندازی شده است که به تولید منابع درآمد جایگزین کمک می کند.

با توجه به موقعیت جوامع دورافتاده و فقدان حمل و نقل عمومی، ضروری است که پروژه های باغ اجتماعی به گسترش ادامه دهند. به این ترتیب، خانواده‌های بومی بیشتری می‌توانند در این طرح‌های کشاورزی معیشتی شرکت کنند و از سفر به کشورهای همسایه برای خرید مواد غذایی خودداری کنند.