معاون هماهنگ کننده امداد اضطراری با پایان دادن به یک ماموریت حقیقت یاب 9 روزه گفت: حدود 23.4 میلیون نفر در یمن – بیش از دو سوم جمعیت – به کمک های بشردوستانه نیاز دارند و 17 میلیون نفر از ناامنی غذایی رنج می برند.
نرخ سوء تغذیه در میان زنان و کودکان یکی از بالاترین ها در جهان است، به طوری که 1.3 میلیون زن باردار یا شیرده و 2.2 میلیون کودک زیر پنج سال به درمان برای سوء تغذیه حاد نیاز دارند.
توزیع های آتش بس
پس از بیش از هفت سال درگیری، آتش بس تحت حمایت سازمان ملل در ماه آوریل منجر به کاهش تلفات غیرنظامیان شد و راه را برای ورود ذخایر سوخت مورد نیاز به کشور هموار کرد. سازمان ملل متحد خواستار تجدید و گسترش این آتش بس شد که تا کنون برقرار است.
خانم خانم گفت: علیرغم پیشرفت های مهمی که از زمان آغاز آتش بس حاصل شده است، هنوز نیازهای بشردوستانه عظیمی در یمن وجود دارد.
کمک طولانی مدت
او گفت: «تردیدی وجود ندارد: بدون تعهد مستمر اهداکنندگان، میلیون‌ها نفر گرسنه خواهند ماند و زندگی میلیون‌ها کودک مبتلا به سوء تغذیه در خطر خواهد بود. این زمان بحرانی برای یمن است و کمک‌کنندگان بشردوستانه نمی‌توانند پای خود را از روی پدال بردارند.»
خانم مصویه در این دیدار از عدن، مأرب، صنعا و الحدیده بازدید کرد. او با افراد آواره و متاثر از درگیری که به شدت به کمک های بشردوستانه نیاز دارند، و همچنین با مقامات یمنی و شرکای امدادی ملاقات کرد.
غیر معمول الهام بخش
خانم مسویا گفت: «دیدن کاری که جامعه بشردوستانه در اینجا انجام می دهد بسیار الهام بخش بود. من از همه کارکنان بشردوستانه که هر کاری که می توانند برای کمک به آوارگان و جوامع میزبان انجام می دهند بسیار سپاسگزارم.»
در مارب، خانم Msuya با افرادی ملاقات کرد که مجبور به ترک خانه‌هایشان شده‌اند، و شنید که چگونه آنها اکنون فاقد غذا، آب آشامیدنی سالم، خدمات بهداشتی اولیه و آموزش هستند.
او همچنین با زنان و دختران آواره ملاقات کرد که با او در مورد خشونت مبتنی بر جنسیت، ازدواج اجباری زودهنگام و فقدان حریم خصوصی و امنیت صحبت کردند. نهادهای امدادی برای بسیاری از این زنان که اغلب نان آور اصلی خانواده هایشان هستند، امکانات معیشتی فراهم کرده اند.
جنگ هر چه داشتیم را نابود کرد
امل که با خانواده اش در سایت سومایه در مارب پناه گرفته بود، در هفت سال گذشته چهار بار از ریشه کنده شده است. او گفت: «جنگ معیشت ما و هر چه داریم را از بین برده است.
از زمان تشدید درگیری ها در یمن در سال 2015، حدود 4.3 میلیون نفر آواره شده اند. بیشتر افرادی که از خشونت گریخته اند، سال هاست که آواره شده اند و بسیاری مجبور به جابجایی چندین بار شده اند. از ماه آوریل، باران های شدید و سیل، 160000 نفر دیگر را از خانه های خود در سراسر کشور آواره کرده است.
قربانیان مین
در الحدیده، خانم مصویه از بیمارستان الثوره تحت حمایت سازمان ملل بازدید کرد و در آنجا با کودکان و بزرگسالان مجروح بر اثر مین و مهمات منفجر نشده ملاقات کرد. در طول شش ماه گذشته، مین‌ها و سایر خطرات انفجاری به شایع‌ترین علت مرگ و جراحت غیرنظامیان ناشی از درگیری تبدیل شده‌اند.
سه هفته پیش، یوسف، 17 ساله، در حال رفتن به خانه در المندیر بود که بر روی مین زمینی پا گذاشت. پای چپش را از دست داد.
برادر یوسف گفت: «امیدواریم همه این مین ها پاکسازی شود. ما نمی خواهیم این تراژدی را تکرار کنیم.»
معاون امور بشردوستانه همچنین از بخش درمان سوءتغذیه شفاخانه بازدید کرد و در آنجا با مادران کودکان مبتلا به سوءتغذیه گفتگو کرد و از روش های مختلف حمایت از زنان و کودکان توسط نهادهای بشردوستانه مطلع شد.
بهای مرگبار فقر
خانم مسویا همچنین با صفی، یک بیوه پنجاه ساله آواره که شش سال پیش مجبور به ترک خانه اش شد، ملاقات کرد. مادر، خواهر و برادرش را در همان ماه از دست داد.
صافی گفت: خواهرم به دلیل عدم توانایی ما برای درمان به دلیل عوارض زایمان فوت کرد.
مشاغل و توسعه
معاون رئیس امداد گفت: «هر جا که رفتم، مردم به من می گفتند که به شدت خواهان شغل هستند تا بتوانند زندگی خانواده خود را تامین کنند، همچنین به مراقبت های بهداشتی، آب سالم و مدارس دسترسی داشته باشند. ما به بازیگران توسعه نیاز داریم که برای کمک به مقامات در ارائه این خدمات وارد عمل شوند؛ انسان‌دوستان به تنهایی نمی‌توانند این کار را انجام دهند.»
خانم مسویا گفت که دو راه مؤثر برای کاهش نیازهای بشردوستانه در کشور ایجاد صلح پایدار و فراگیر و بازگرداندن اقتصاد آسیب دیده بر روی پای خود است: “بدون اینها، محرک‌های بحران انسانی ادامه خواهد یافت و مردم ادامه خواهند داد. به رنج ادامه خواهد داد.»
