نادیا ندیم، بازیکن فوتبال، یک سال پس از تسلط طالبان بر افغانستان می‌گوید: «این یک وضعیت ناامیدکننده است.

این سالگرد هفته‌ها پس از یک دوره تاریخی برای فوتبال زنان برگزار می‌شود: لیگ‌های اروپایی همین هفته‌ها پیش جمعیت بی‌سابقه‌ای را در انگلیس به خود اختصاص دادند که به طور بالقوه الهام بخش نسلی از دختران و پسران برای شروع این ورزش بود. اما در افغانستان، جایی که ندیم به دنیا آمد و تا سن 11 سالگی بزرگ شد، تضاد فاحش است و زنان هنوز در حاشیه هستند. ندیم توضیح می‌دهد: «در رویدادی مانند یورو، شما برای برابری می‌جنگید، این ورزشکاران شگفت‌انگیز را می‌بینید، ورزشکاران زن در بالاترین سطح عملکرد می‌کنند و مورد احترام قرار می‌گیرند، سپس از سوی دیگر، احساس می‌کنم آنچه در افغانستان در حال رخ دادن است. جایی که زنان حتی اجازه ندارند به مدرسه بروند یا به مدرسه بروند.” برای کار – بسیار عجیب و دشوار است.پس از یک سال حکومت در افغانستان، طالبان توسط هیچ کشوری در جهان به رسمیت شناخته نشد و بودجه بین المللی هنوز تا حد زیادی متوقف شده است. یکی از مسائل مهم برای کشورهای غربی، نگرش دولت جدید نسبت به اقلیت ها و زنان، از جمله ممنوعیت عملی آموزش متوسطه برای دختران بود، در حالی که وعده های مکرر طالبان برای اجازه دادن به دختران برای بازگشت به مدرسه عملی نشد. آینده نامشخصندیم به همراه مادر و چهار خواهرش بیش از دو دهه پیش پس از کشته شدن پدرش توسط طالبان از افغانستان گریختند. آنها در نهایت در دانمارک ساکن شدند و ندیم 34 ساله که در حال حاضر در تیم راسینگ لوئیزویل آمریکا بازی می کند، از سال 2009 نماینده تیم ملی دانمارک است. اما بین زندگی او به عنوان یک فوتبالیست و یک جراح ترمیمی واجد شرایط – او اوایل امسال مدرک پزشکی خود را به پایان رساند – افغانستان هرگز از افکار او دور نبود. او به آماندا دیویس، خبرنگار ورزشی CNN گفت: این یک وضعیت ناامیدکننده است و تقریبا همه منتظرند ببینند چه اتفاقی می‌افتد. یک سال گذشته است و مردم واقعاً اذعان دارند که این واقعیت است و پنج یا 10 سال آینده خواهد بود.”این مانند مرحله ای است که نمی دانید فردا قرار است چه اتفاقی بیفتد و منتظر هستید تا اتفاقی بیفتد، اما هیچ کس واقعاً نمی داند این چیست.”زمانی که طالبان سال گذشته قدرت را به دست گرفتند، بازیکنان تیم ملی فوتبال زنان افغانستان توانستند از کابل، پایتخت فرار کنند و از آن زمان در استرالیا ساکن شدند. در آنجا، بازیکنان امکانات لازم و دسترسی به تمرینات را برای ادامه پیشرفت خود به عنوان بازیکنان ملبورن ویکتوری فراهم کردند، اگرچه باشگاه تاکید کرد که این برنامه در حال حاضر اساساً بشردوستانه است. ندیم از نظر اینکه آینده مردم افغانستان چگونه خواهد بود، خود را «خوش‌بین» می‌خواند. او می افزاید: “من همیشه احساس می کنم امید وجود دارد، همیشه نور وجود دارد، و این چیزی است که هرگز از دست نمی دهم.” “برای من، ممکن است در حال حاضر بسیار دشوار به نظر برسد. اما من به آینده ای بهتر امیدوارم. امیدوارم در مقطعی به دختران در افغانستان اجازه داده شود که مانند هر جای دیگری از حقوق برخوردار شوند.”امیدوارم فوتبالیست ها در جام جهانی حضور داشته باشند و بتوانند لحظات بزرگ گلزنی را جشن بگیرند. این چیزی است که در آینده به آن امیدوارم.”استادیوم ها فروخته شده انددوران طولانی ندیم شامل حضور در منچسترسیتی و پاری سن ژرمن بود، جایی که او به این تیم کمک کرد تا اولین قهرمانی خود در لیگ را کسب کند و سلطه 14 ساله لیون را از بین ببرد. خارج از زمین، او امیدوار است از ورزش به عنوان راهی برای الهام بخشیدن به تغییر استفاده کند و در حال حاضر به عنوان عضوی از تیم قرن درگیر است – مشارکتی بین هیوندای و جنبش بشردوستانه هدف مشترک که هدف آن تسریع برنامه اقدام اقلیمی فوتبال است. ندیم در اوایل امسال صدمین بازی خود را برای دانمارک انجام داد، اندکی قبل از ورود به زمین در یورو 2022. و در حالی که دانمارک پس از شکست مقابل اسپانیا و آلمان نتوانست از مرحله گروهی عبور کند، او می تواند به پایان موفقیت بیشتر بازی زنان فکر کند. مسیر مسابقات ندیم می‌گوید: «معمولاً وقتی بازی می‌کنید، کشور میزبان توجه زیادی را به خود جلب می‌کند و بازی‌های آنها کاملاً فروخته می‌شود. اما فکر می کنم این بار حتی در مرحله گروهی با تیم های دیگر، ورزشگاه ها را فروختم که تجربه خوبی بود. بخشی از آن و احساس فضایی که فوتبال زنان در انگلیس ایجاد کرده بسیار شگفت‌انگیز بوده است؛ من واقعاً امیدوارم که این امر گسترش یابد و ادامه یابد.»