نظریه جدید رمز و راز پرندگان مهاجر را توضیح می دهد – زومیت

سک س س س س اما کار ماوراء طبیعی در هوا انجام می شود. این پرنده سالانه بیش از 7000 کیلومتر بین اروپا و آفریقا طی می کند، از صحراهای بزرگ آفریقا عبور می کند، در ارتفاع 60000 متری پرواز می کند و گهگاه حدود دو ساعت در آسمان می ماند.

سیسک نزار و آسیایی از نظر جهت گیری بسیار دقیق هستند. هر سال بیش از دوازده پرنده با وزن حدود 12 پوند هر کدام از همان جنگل در اروپا برای تولید مثل بیرون می آیند. دانشمندان گاهی اوقات آنها را دقیقاً به همان روشی که سالها پیش انجام می دادند، می گیرند.

گفته می شود که این قدرت مختص سکه نیست. از آنجایی که گناهان مختلف کبوترهای شهری اسیر می شوند، کاکائو را می توان در مکان دقیق قرار داد، گویی که گوگل مکان را در چیزی شبیه نقشه های داخلی ذخیره کرده است.

_{پرنده شناسان پرندگان را بزرگ و پایدار و در تاریکی نامرئی می دانند. پرندگان مهاجر اغلب هر سال در همان زمان می میرند. در این بین، تحقیقات در مورد پرندگان مهاجر در جمهوری چک ادامه دارد.}

پرندگان راه های مختلف جهت گیری و از طریق حس بینایی و بویایی پیدا می کنند و حتی ستاره ها را پیدا می کنند. با توجه به اینکه پرندگان دارای نوعی جانور قطبی هستند که به آنها کمک می کند تا در میدان مغناطیسی زمین نفوذ کنند. میدان مغناطیسی میدانی نامرئی است که از چرخش سیاره و هسته فلزی مایع آن ایجاد می شود. اسرار درک مغناطیس در پرندگان دانشمندان را مجذوب خود کرده است و ما هنوز از سرفصل های جدید شگفت زده هستیم.

مطالعه جدیدی که در ژورنال Science منتشر شده است، اشاره می کند که پرندگان سیسک نزار و آسیایی، و احتمالاً سایر پرندگان مهاجر، جنبه خاصی از میدان مغناطیسی زمین به نام “زاویه انحراف” را درک می کنند. زاویه انحراف به این پرندگان کمک می کند تا دریابند که در سفر به شمال کجا فرود بیایند و لانه بسازند؟ این مشخصه مانند یک آدرس مغناطیسی یا نمادی عمل می کند که پرندگان می گویند به مقصد رسیده است.

چگونه پرندگان میدان مغناطیسی را درک می کنند؟

اگر پرندگانی هستند که برای تولید مثل مهاجرت می کنند، بهتر است به خاطر تولد محل را ترک کنند. محل تولد شما برای بزرگ کردن فرزندانتان ایده آل است. زیرا شما (پرندگانی که زنده می مانند) در اینجا بزرگ شده اید. این یک مسئله مهم برای سیسکاها است که هزاران مایل دورتر به این نقطه رسیده اند.

_{سیساک نزار از عناب خودش تغذیه می کند}

در حالی که انسان ها از قطب ها و GPS برای بهبود مسیر خود استفاده می کنند، پرندگان می توانند از سخت افزار داخلی خود استفاده کنند. دیمیتری کیشکینوفمحققان و محققان دانشگاه کیل می گویند رنگ ها را می بینند و می توانند از آنها به عنوان نشانه ای برای درختان یا سازه ها استفاده کنند. به عنوان مثال، اگر یک کبوتر قبل از رها کردن مسابقه دهد، صحنه را مشخص می کند و می تواند دقیقاً از مسیر به قفس عبور کند.

پرندگان، به خصوص پرندگان دریایی که ممکن است علائم بصری زیادی نداشته باشند، می توانند به حس بویایی و همچنین جهت کمک کنند. آتیکوس پنزون رودریگزمحققان دانشگاه میشیگان دریافته اند که پرندگان مهاجر، حتی بدون شاخص های زیست محیطی، در هیچ کجا یافت نمی شوند.

پرنده شناسان موضوع را با اعلام پرندگان در قفس بدون شکل پنجره مانند که حاوی جوهر در پوسته است، کشف کرده اند. هنگامی که پرندگان سعی می کنند فرار کنند، پرندگان شکاری به سمت خود در جهت ذات پرواز می کنند. پرندگان مهاجر در بهار سعی می کنند به سمت شمال و در پاییز به سمت جنوب حرکت کنند که با طبیعت پرندگان مهاجر همخوانی دارد. به گفته پنزون رودریگز، آنها میدان مغناطیسی زمین را حس می کنند.

بخش‌هایی از تئوری‌ها درباره نحوه درک پرندگان از این آهنربای نامرئی بسیار پیچیده است. یک نظریه مبتنی بر مکانیک کوانتومی نشان می‌دهد که تغییرات ظریف در میدان مغناطیسی زمین می‌تواند باعث واکنش‌های شیمیایی در پروتئین‌های حساسی به نام نور شود که در چشم پرندگان وجود دارد. کیشکینوف گفت که این واکنش ها به عنوان نمادهای بصری عمل می کنند و به عنوان عینک برای آشکار کردن خطوط میدان مغناطیسی عمل می کنند.

_{محققان از قفس هایی به نام مایع آمنیوتیک برای شناسایی پرندگان در حال پرواز استفاده می کنند.}

یکی از اولین تئوری ها این است که پرندگان مواد مغناطیسی خاص خود را دارند که به عنوان یک قطب عمل می کند. اما واقعیت این است که با وجود تحقیقات فراوان، دانشمندان هنوز این مکانیسم را کشف نکرده اند. ایده سوم که به قرن نوزدهم برمی گردد این است که پرندگان میدان مغناطیسی را از طریق گوش درونی خود درک می کنند. این همان چیزی است که حیوانات برای تشخیص اندام فوقانی و تحتانی استفاده می کنند. باز هم اینها فقط تئوری هستند. اما صرف نظر از مکانیسم، دانشمندان متقاعد شده اند که پرندگان از میدان مغناطیسی برای سفر استفاده می کنند.

نشانه ها مغناطیسی هستند

این معما به قدری عمیق می شود که دانشمندان به این واقعیت فکر می کنند که میدان مغناطیسی زمین ثابت نیست و پاسخگو نمی شود. در واقع، در سال ششم، میدان مغناطیسی قطب شمال بیش از ششصد مایل بوده است. به طور غیرمنتظره ای، قطب های مغناطیسی زمین به طور مکرر می چرخند.

جو ویننویسنده این مقاله و محقق انستیتوی مطالعات پرندگان در آلمان اظهار داشت که کوچکترین حرکت قطب های مغناطیسی امکان مطالعه جدید را فراهم می کند. اگر پرندگان از میدان مغناطیسی برای بازگشت به موطن تولید مثل خود استفاده کنند، منطقی است که تغییر در میدان به معنای تغییر در زمینه تولید مثل باشد.

وین داده های مربوط به سیساک نزار و آسیا را تجزیه و تحلیل کرد. این غول ها حدود هشتاد سال است که وجود دارند و این پرنده هر سال تولید مثل می کند. وی سپس اطلاعات را با تغییر میدان مغناطیسی و به ویژه با تغییر ویژگی های خاص میدان از جمله شدت و انحراف آن مقایسه کرد. انحراف یا زاویه زاویه بین میدان مغناطیسی و سطح زمین است.

وین متوجه شد که در حالی که پرندگان معمولاً در فضا شبیه یکدیگر هستند، با فواصل کوتاه گاه و بیگاه و وقفه های زمانی، معمولاً در همان جهتی است که زاویه حرکت در آن حرکت می کند. به گفته وین، سنجاب های اوراسیا ممکن است در تلاش برای مقابله با این انحراف باشند. محققان ارتباطی بین دادگاه و تبدیل میدان های مغناطیسی دیگر پیدا نکردند.

_{کاکائو معمولی، پرندگان مهاجر در حال پرواز}

به گفته محققان، زاویه انحراف را می توان نشانه ای از توقف در پرواز پرنده به سمت شمال برای تولید مثل دانست. احتمالاً پرواز خود را در یک جهت شروع ثابت احساس می کنند و به طور موقت از زاویه انحرافی که با احساس همدردی قبلی دارند منحرف می شوند، چیزی در مغز می گوید که دارند با هم می آیند، زوج می سازند و خانواده تشکیل می دهند.

وین گفت که میدان مغناطیسی در حال حرکت است، نه نقشه دقیق. اما در سرتاسر دنیا و در بیشتر مسیرها و شاید با چند پرنده مهاجر دقیقاً هدایت شده شناخته شده است. موارد اضطراری که در آن نزدیکی قرار دارند، احتمالاً از حواس دیگر، مانند مشاهده باغبانی آشنا یا استفاده از درخت به منظور ایجاد مکان مناسب.

_{میدان مغناطیسی زمین در حال تغییر است}

تحقیقات وین در مورد زوایای انحراف، کل داستان چگونگی استفاده پرندگان از میدان مغناطیسی را برای جهت گیری بیان نمی کند. پینزون رودریگز گفت که در حالی که مطالعه جدید از مجموعه بزرگی از داده های دنیای واقعی استفاده می کند، یافته ها مبتنی بر کامپیوتر هستند و باید در یک کارآزمایی کنترل شده تایید شوند.

تحقیقات گذشته کیشکینف و دیگران نشان داده است که پرندگان، حتی اگر هزاران مایل را طی کرده باشند، می توانند مکان ها را بر روی نقشه جهان مغناطیسی پیدا کنند. وین گفت که در حالی که انحرافات فقط یک سیگنال است که پرندگان باید برای مدتی متوقف شوند، این تحقیق نشان می دهد که پرندگان می دانند کجا در فضا هستند.

به گفته پنزون رودریگز، پیدا کردن مسیر برای پرندگان برای انسان ها دشوارتر است. در حالی که میدان مغناطیسی زمین تمام سیارات را در بر می گیرد، دانشمندان معتقدند که انسان ها، در قالب تجهیزات الکتریکی محلی، ایستگاه های رادیویی و سایر فناوری ها، آنها را نیز در نظر خواهند گرفت. به عنوان مثال، در مجموعه ای از آزمایشات منتشر شده در مجله نیچر در سال سوم، پرندگان اروپایی سینه قرمز نتوانستند وجود امواج رادیویی خاص را تشخیص دهند.

هنریک موریسونمطالعه زیست شناسان دانشگاه اولدنبورگ و مدیر آن می گوید: «تأثیر این میدان های الکترومغناطیسی بسیار ضعیف است. به عنوان مثال، عملکرد سیستم حسی با سلامت برتر تداخل دارد. با توجه به اینکه پرندگان برای احتیاط از ابزارهای دیگری نیز استفاده می کنند، مشخص نیست که آیا این تجاوزات واقعاً به پرندگان مهاجری مانند سیسک نزار و آسیاسی در طبیعت آسیب می زند یا خیر. با این حال، نشان می دهد که انسان ها تأثیر عمیقی بر روی زمین دارند و تأثیرات گاه به گاه نامرئی هستند.