پیتون های برمه ای که ابتدا به عنوان حیوان خانگی به ایالات متحده آورده شده اند، به یک تهدید تبدیل شده اند.
هنگامی که انریکه گالان در محل کار خود کار نمی کند و رویدادهای فرهنگی را در میامی سازماندهی می کند، به طور مرتب در اورگلیدز فلوریدا برای شکار مار پیتون برمه ای، گونه مهاجمی که اکوسیستم های تالاب فلوریدا را برای دهه ها نابود کرده است، تور می کند.
او این کار را به عنوان یک شکارچی حرفه ای انجام می دهد که توسط کمیسیون حفاظت از ماهی و حیات وحش فلوریدا (FWC) برای کمک به کنترل جمعیت مارها که تخمین زده می شود به ده ها هزار نفر می رسد، استخدام کند.
در شب، جالان به آرامی کیلومترها در جاده‌های آسفالت‌شده و پیاده‌روی‌های سنگ‌فرش شده حرکت می‌کند، لامپ او بر روی لبه‌های ریشه‌های چمن، درختان و سواحل آبراه‌ها که چشم‌های کروکودیل گاهی اوقات سوسو می‌زند، معلق است.
او ساعتی 13 دلار درآمد دارد. اگر مار تا چهار فوت (1.2 متر) صید شود، 50 دلار اضافی و اگر بلندتر باشد، 25 دلار اضافی پرداخت می کند.
یک مسابقه 10 روزه با 800 شرکت کننده و جایزه 2500 دلاری برای هر کسی که بیشترین مار را پیدا کند و بکشد برگزار شد. جالان می خواهد این پول را برای جشن تولد دختر جدیدش به دست آورد.
پیتون های برمه ای از جنوب شرقی آسیا که در اصل به عنوان حیوان خانگی به آمریکا آورده شده بودند، از زمانی که انسان ها آنها را در اواخر دهه 1970 در طبیعت رها کردند، به تهدیدی برای اورگلید تبدیل شدند.
این مار شکارچی طبیعی ندارد و از خزندگان، پرندگان و سایر پستانداران مانند راکون و گوزن دم سفید تغذیه می کند. گالان با تحسین می گوید: «آنها شکارچیان بزرگی هستند.
یافتن آنها در شب در باتلاق های بزرگ اورگلیدز نیاز به مهارت و صبر دارد. جالان تیزبین است و شجاعت و اراده لازم برای این کار را دارد. پس از دو شب ناموفق، او سایه ای را روی شانه بزرگراه دید: او از ماشین خود به سمت حیوان، یک مار پیتون کوچک برمه ای، پرید.
برای جلوگیری از گاز گرفتن آن را از پشت می گیرد و در کیسه پارچه ای می گذارد و می بندد. ساعاتی بعد با اسلحه بی بی او را می کشت. چند مایل دورتر، مار بزرگی از میان آسفالت می لغزد. گالان دوباره از ماشین پیاده می شود، اما این بار مار به داخل چمن فرار می کند و رایحه مشکی قوی مکانیزم دفاعی را پشت سر می گذارد.
گالان قبل از شکار مار یک دوره آنلاین گذراند، اما می‌گوید همه چیزهایی را که می‌داند از تام راهیل، 65 ساله، که 15 سال پیش انجمن میمون‌های مرداب را برای کمک به کهنه سربازان تأسیس کرد، آموخته است.
برای چندین ساعت، لوینسون، کهنه سرباز جنگ عراق با اختلال استرس، در شکار مار به گالان می پیوندد. او گفت: «این واقعاً به من کمک کرد تا با بسیاری از مشکلات در خانه کنار بیایم. من شب ها نمی توانم بخوابم و بودن با کسی که ساعت 12 صبح بیرون می رود و مار می گیرد خوب و سازنده است.
جالان مفتخر است که بخشی از پروژه ای است که از سال 2000 تاکنون بیش از 17000 مار را از بین برده است.
