پوتین چه فکری می کند و چه برنامه ای دارد؟

جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور سابق ایالات متحده، زمانی گفت که به چشمان ولادیمیر پوتین نگاه کرد و “روح او را درک کرد.” در پایان این سخنان دیدیم که چه بر سر روابط روسیه و غرب آمد.

به گزارش بی بی سی؛ بنابراین، وارد شدن به ذهن رهبر کرملین بی معنی است. اما مهم تلاش است. شاید اکنون با توجه به تهدیدات هسته ای مسکو، این تلاش بیش از هر زمان دیگری اهمیت داشته باشد.

شکی نیست که رئیس جمهور روسیه تحت فشار است. به اصطلاح “عملیات نظامی ویژه” در اوکراین بسیار گران شده است.

این روند قرار بود چند روز طول بکشد. اما نزدیک به هشت ماه می گذرد و هیچ پایانی در کار نیست.

کرملین به تلفات «قابل توجه» نیروها اعتراف کرد. در هفته‌های اخیر، ارتش روسیه سرزمین‌هایی را در اوکراین که قبلاً اشغال کرده بود، از دست داده است.

ماه گذشته پوتین بسیج محدودی را برای افزایش تعداد نیروها اعلام کرد، کاری که او اصرار داشت انجام نخواهد داد. در همین حال، تحریم ها همچنان اقتصاد روسیه را فلج می کند.

حال به وضعیت روحی پوتین بازگردیم. آیا او فکر می کند که در همه چیز اشتباه کرده است و تصمیم او برای حمله اساسا اشتباه بوده است؟

این را فرض نکن کنستانتین رامچوکوف، مالک و سردبیر روزنامه روسی نزاویسیمایا گازتا، می گوید: «کل وضعیت را تخیل پوتین در این مبارزه هدایت می کند.

“او رهبر ظالم یک قدرت هسته ای است. او رهبر بلامنازع این کشور است. او اعتقادات و عقاید قوی دارد که او را به مرزهای جنون می رساند. او در حال به دست آوردن ایمان است که این داستان برای او افتخار است.” فقط به خاطر او، اما برای آینده روسیه.”

اگر این مبارزه برای کسب اعتبار است، پوتین تا کجا حاضر است برای پیروزی در آن پیش برود؟

در ماه‌های اخیر، مقامات ارشد روسیه (از جمله خود پوتین) اشاره کرده‌اند که رهبر کرملین آماده استفاده از سلاح‌های هسته‌ای در درگیری است.

جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا به سی‌ان‌ان گفت: «فکر نمی‌کنم که چنین کند. اما من فکر می کنم که صحبت کردن در مورد آن برای او غیرمسئولانه است.”

بمباران شدید اوکراین در این هفته روسیه نشان می دهد که کرملین مصمم است حداقل درگیری با کیف را تشدید کند.

با غرب است؟

گریگوری یاولینسکی، سیاستمدار لیبرال کهنه کار می گوید: «او تلاش می کند از رویارویی مستقیم با غرب اجتناب کند، اما در عین حال برای آن آماده است. من بیشتر از احتمال درگیری هسته ای می ترسم. و دوم اینکه من از یک جنگ بی پایان می ترسم.

اما “جنگ بی پایان” به منابع بی پایان نیاز دارد. این چیزی است که به نظر می رسد روسیه ندارد. موج حملات موشکی به شهرهای اوکراین یک نمایش قدرت چشمگیر است، اما مسکو تا کی می تواند ادامه داشته باشد؟

«آیا می‌توانید این جریان موشک‌ها را برای روزها، هفته‌ها یا ماه‌ها ادامه دهید؟» «بسیاری از کارشناسان شک دارند که ما به اندازه کافی داشته باشیم.»

ارتش روسیه می گوید که می خواهد 300000 نیروی ذخیره را بسیج کند – اما به نظر می رسد مخالفت فزاینده ای با این حرکت در سراسر کشور وجود دارد.

و همچنین از نقطه نظر نظامی، هیچ کس هرگز نگفته است که این نشانه پیروزی نهایی است. [روسیه]چیست؟ نماد پیروزی چیست؟ در سال 1945، پرچم بر فراز برلین برافراشته شد. حالا معیارهای موفقیت چیست؟ [پرچمی] بالای کیف؟ بیش از خرسون؟ بر فراز خارکف؟ من نمی دانم. هیچ کس نمی داند.”

حتی معلوم نیست که خود ولادیمیر پوتین هم می داند.

در فوریه، هدف کرملین شکست سریع اوکراین بود که همسایه روسیه را مجبور کرد که بدون جنگ طولانی به مدار مسکو بازگردد. محاسبه او اشتباه بود. او عزم ارتش و مردم اوکراین برای دفاع از سرزمین خود را دست کم گرفته است و به نظر می رسد توانایی های ارتش خود را دست کم گرفته است.

الان داره به چی فکر میکنه؟ آیا طرح فعلی ولادیمیر پوتین برای تثبیت کنترل خود بر سرزمین های اوکراینی است که ادعا می کند به روسیه الحاق کرده است و سپس به طور ناگهانی به درگیری پایان می دهد؟ یا او مصمم است تا زمانی که تمام اوکراین به حوزه نفوذ کرملین بازگردد، ادامه دهد؟

این هفته، دیمیتری مدودف، رئیس جمهور سابق روسیه نوشت: “دولت اوکراین در شکل گیری فعلی خود … تهدیدی دائمی، مستقیم و آشکار برای روسیه خواهد بود. من معتقدم که هدف اقدامات آینده ما باید نابودی کامل اوکراین باشد. نظام سیاسی».

اگر سخنان مدودف بازتاب تفکر پوتین باشد، باید منتظر مبارزه طولانی و خونین باشیم.

اما اقدامات پوتین در خارج از کشور ناگزیر عواقبی در داخل دارد. در طول سال‌ها، کرملین به سختی تصویر پوتین را به‌عنوان «آقای ثبات» جلا داده است و مردم روسیه را تشویق می‌کند تا باور کنند که تا زمانی که او در قدرت باشد، در امان خواهند بود.

حالا باور کردن این عکس سخت است.

رامچوکوف می گوید: «قرارداد قبلی بین پوتین و جامعه این بود که «من از شما محافظت خواهم کرد».

“سالها، شعار اصلی “پیش بینی پذیری” بوده است. امروز چه نوع پیش بینی پذیری وجود دارد؟ عمر این مفهوم به پایان رسیده است. هیچ چیز قابل پیش بینی نیست. وقتی امروز به خانه هایشان می رسند.

تصمیم ولادیمیر پوتین برای حمله به اوکراین بسیاری را شگفت زده کرد. اما آقای یاولینسکی نه.

یاولینسکی می گوید: «من اینطور فکر می کنم. [پوتین]به همین منوال پیش می رود – سال به سال که راه را برای آنچه اکنون داریم هموار کرده است.”

او می گوید: «مثلاً رسانه های مستقل را از بین می برند. این تجارت در سال 2001 آغاز شد. نابودی تجارت مستقل. این کار در سال 2003 شروع شد. سپس در سال 2014 و اتفاقی که برای کریمه و دونباس افتاد. باید کور باشی تا نبینی.”

“مشکل روسیه سیستم ما است. سیستمی مانند این شخص در اینجا ایجاد شد [مانند پوتین]ایجاد کرد و افزود که “مسئله نقش غرب در ایجاد این رژیم یک مسئله بسیار جدی است.”

“مشکل این است که این رژیم جامعه ای ایجاد نکرده است. در روسیه افراد بسیار خوبی وجود دارد. اما جامعه مدنی وجود ندارد. به همین دلیل است که روسیه نمی تواند مقاومت کند.”