چگونه چین می تواند مصنوعی المپیک زمستانی را به طور مصنوعی بسازد؟ – زومیت

چین میزبان بازی‌های المپیک زمستانی «از کوه‌ها بالا نمی‌رود» در عوض، او آب را به یک بستر خشک رودخانه هدایت کرد، آب را از مخزن مهمی که پکن به آن نیاز داشت منحرف کرد و محل زندگی صدها کشاورز و خانواده هایشان را تغییر داد. چین همه اینها را در یکی از بزرگترین عملیات تغذیه در تاریخ بازی های المپیک انجام داده است.

این تصادف پس از آن اتفاق افتاد که کمیته بین المللی المپیک (IOC) تصمیم گرفت ورزش های زمستانی را جایگزین کند که تقریباً به طور کامل یکی از عناصر اصلی ورزش های زمستانی را از دست داده است: برف. مهمتر از آن، پکن و کوه های آبی مجاور آن، این عنصر را برای ایجاد یک نوع مصنوعی نداشتند.

ماشین های برفی با موتور برفی، حتی در مکان هایی مانند نورفولک، سوئیس و کلرادو، نقش مهمی در ورزش های زمستانی ایفا کرده اند. در بازی‌های زمستانی پکن که این آخر هفته آغاز می‌شود، رقابت برای اولین بار تقریباً به اندازه برف مصنوعی کامل است. به طور تصادفی، عملیات بارش برف و مدیریت آب نیاز به مقیاس دارد و همزمان با گرم شدن کره زمین، واقعیت ورزش های برفی در سراسر کره زمین پیش بینی می کند.

در Jangjiaco، شهری که میزبان اسکی، مسابقات دونفره، اسنوبورد و رویدادهای دیگر است، یخ شکن هایی وجود خواهد داشت.

در کوه‌های مسابقه اسکی آلپاین، که هیچ تفریحی برای اسکی ندارد، هنوز می‌توانند نوار سفیدکاری شده را کیلومترها دورتر ببینند و از وسط تپه‌های قهوه عبور کنند. مقامات پکن اصرار دارند که تولید یخ برای بازی های المپیک فشاری بر منابع آب محلی که نیاز به عقب نشینی از شهر دارند، وارد نمی کند. با وجود سرمایه گذاری های عظیم در کوه یخ چین، اقدامات گسترده ای برای تبدیل کوه های خشک مجاور پکن به یک مرکز دائمی اسکی و اسنوبورد انجام شده است. پروژه های همزمان با تغییرات بارندگی و اثرات خشکسالی ناشی از تغییرات آب و هوایی ممکن است با چالش هایی مواجه شوند.

در سرتاسر دنیا راز نامطلوب اسکی و اسنوبورد برای محیط زیست این است که با تلاش برای ارضای یخ طبیعی، تقریبا همیشه به عنوان یک گونه مصنوعی از آنها استفاده می شود. با گرم شدن مداوم زمین، نقشه برداری برف بیش از هر زمان دیگری برای تضمین ورزش های زمینی و ورزش های زمستانی پایدار اهمیت دارد. مایکل مایرمدیر آسیایی تکنوآلپین، شرکت ایتالیایی که مسئول بسته بندی یخ برای بازی های پکن و بازی های المپیک زمستانی است، به نیویورک تایمز گفت: “شما نمی توانید ورزش های زمستانی را بدون برف انجام دهید.”

اگرچه پکن اغلب بین میزبانان گذشته تمایز قائل می شود، اما ذخایر آب این شهر برای بارش برف یا اهداف دیگر است. در چند دهه گذشته، گسترش سریع سطح آب های زیرزمینی در پکن را به تدریج ضعیف کرده است. ژو و اوت اغلب با باران های شدید همراه هستند. اما شهر و کوه‌های مجاور آن در زمستان فقط مقدار کمی باران می‌بارند. بر اساس گزارش ایستگاه هواشناسی نزدیک به میزبانان بازی های المپیک، میانگین بارندگی در چند دهه اخیر کمتر از 2.5 سانتی متر بوده است.

Zhangjiakou و Yanqing، مناطق مسابقه خارج از کوه های پکن، اغلب میزبان بازی های المپیک زمستانی هستند. اما هر سال مقدار کمی برف را کشف می کنند.

در سه سال گذشته، ارقام بین‌المللی برای آن در دسترس بوده است، اما سرانه جمعیت نیجر در غرب آفریقا و حاشیه‌های بیابان تقریباً 5000 گالن به ازای هر نفر است. Zhangjiakou، شهری واقع در 5 کیلومتری شمال غربی پایتخت و میزبان ماجراجویی های اسکی و اسنوبورد، 5000 گالن آب به ازای هر ساکن داشت که قابل مقایسه با شاخه جیبوتی در قاره آفریقا است.

در مقابل، ایالات متحده 1.3 میلیون گالن آب شیرین برای هر نفر در سال داشت. کشورهایی که کمتر از 2000 گالن آب شیرین برای هر نفر دارند، آب کمتری در منطقه خواهند داشت. فلوریان هایسری نیویورک تایمز که در چهار سال گذشته بر پروژه یخ سازی چین نظارت داشته است، به نیویورک تایمز گفت که مسئولیت نظارت بر بازی های المپیک را به سادگی به عهده گرفته است. سنبل ادامه می دهد: درختان و پوشش گیاهی در این مناطق وجود دارد. اما جنگل مثل آلپ نیست. این پوشش آب و هوای خشک خاصی دارد. اینجا برف میاد اما برای مسابقات کافی نیست.”

ورزشکاران یک روز پس از بارش برف خفیف در تپه های مجاور جانگجیاکو در این پیست اسکی ملی تمرین می کنند.

قبل از اینکه فن‌آوران بتوانند پمپ‌ها را نصب کنند و بیش از 5 کیلومتر خط لوله با هزینه حدود 60 میلیون دلار بسازند، مقامات چینی ابتدا باید آب کافی را به چاه‌ها پمپ کنند. چه مقدار آب؟ حدود یک میلیون متر مکعب برای حمل تکنولوژی المپیک کافی است. البته این مبلغ فقط برای شروع بازی است. رقبا احتمالاً به برف بیشتر و آب بیشتری نیاز خواهند داشت.

برای جمع آوری این همه آب، مکان های چینی پمپ هایی برای انتقال آب از مخزن به کیلومترها دورتر ساختند. به گفته یک روزنامه دولتی، پکن آب را از مخزن Bayebao در این شهر به سمت رودخانه هدایت کرده است. این رودخانه در مجاورت منطقه المپیک جاری است. اما بیشتر روزهای زمستان قبل از آن خشک بود. قبل از آن، Baebao در واقع یکی از بزرگترین مخازن در مخزن مایا بود که آب آشامیدنی را برای خانواده ها تامین می کرد.

Zhangjiako، با هدف حفظ آب‌های زیرزمینی، آبیاری ده‌ها هزار هکتار زمین و کشت کشاورزان ساکن در آپارتمان‌های بلند در جایی که امروزه به عنوان بازی‌های المپیک شناخته می‌شود.

امروزه چین با پروژه های بزرگ آب غریبه نیست. بزرگترین گامی که این کشور برای رسیدگی به مشکلات آب پکن برداشته است، مدتها قبل از المپیک انجام شده است: مجموعه بزرگی از آب که سالانه تریلیون ها گالن آب را از جنوب مرطوب به شمال تشنه منتقل می کند. صدها هزار نفر از روستاییان از خانه های خود در این کانال ها آواره شده اند. این پروژه که هشتاد و پنج درصد از منابع آبی پکن را تولید خواهد کرد، بخشی از این پروژه است.

اگرچه مقامات چینی در سال های اخیر پیشرفت های چشمگیری داشته اند، اما کارشناسان محیط زیست و محیط زیست می گویند پکن نمی تواند این موفقیت را متقاعد کند. زیمینگ کایاستاد منابع آب در دانشگاه ایلینویز در اوربانا-شامپین می گوید که باید در زمینه حفظ آب، افزایش استفاده از آب و تضمین عدالت اجتماعی در تخصیص آب اقدامات بیشتری انجام شود. وی گفت: اگر المپیک در آینده نزدیک به رشد اقتصادی کمک کند، مصرف آب باید به دقت برنامه ریزی شود.

کارخانه بهمن در اواخر دسامبر در گذرگاه Jangjiako برف تازه دریافت کرد.

اما تغییرات اقلیمی به چین شمالی اجازه می‌دهد تا آب‌های خود را عمیق‌تر کند و این پتانسیل را داشته باشد که پتانسیل این کشور را تامین کند. دانشمندان کشف کرده اند که امواج گرمای شدید و موج های اخیر در چین، به دلیل تأثیرات تغییرات آب و هوایی بر فعالیت های انسانی، به احتمال زیاد به مراتب بیشتر است. ژنگ گوانگ وانگاین کارشناس ارشد هواشناسی چین در آن زمان با اشاره به پروژه انتقال آب از جنوب به شمال توسط حزب کمونیست گفت: با وجود گرم شدن زمین، پروژه های زیرساختی بزرگ در چین در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

مقامات چینی می گویند در حال حاضر “اثر طوفان برفی” وجود دارد. هر چیزی که از برف ساخته شده باشد پس از ذوب شدن جمع آوری می شود و در نهایت مورد استفاده مجدد قرار می گیرد. اما دانشمندانی که بهمن‌ها را مطالعه می‌کنند دریافته‌اند که پس از خروج آب از یک دستگاه بخار می‌شود. اما قبل از آن می توان به یخ کریستالی تغییر داد. بخشی از این کریستال ها را با خود ببرید. قسمت هایی از قطرات نیز به طور کامل یخ نمی زنند و به زمین می افتند.

دو محقق در سوئیس توماس گرونوالد و فابیان ولفسپرگر پس از انجام آزمایشات در پسته، در نزدیکی شهر داووس، مشخص شد که 2 درصد از آب مورد استفاده برای یخ سازی در طول مسیر از بین رفته است. (البته آبی که به اعماق زمین نفوذ می کند به طور کامل از آن ناپدید نمی شود، بلکه به احیای آب های زیرزمینی نیز کمک می کند).

با این حال، Wolfsperger می گوید که “ساخت یک مرکز اسکی در مجاورت سایت، با کمبود آب در پکن، قطعا از نظر زیست محیطی مطلوب نیست.” اما ورزش های زمستانی به طور کلی هرگز در این وضعیت قرار ندارند.” سایر محققان کشف کرده اند که می توان از چوب اسکی مصنوعی به عنوان کوه یخ برای پوشاندن خاک و کاهش پوشش گیاهی استفاده کرد.

برای اسکی بازان و اسنوبرد سواران، رقابت روی یخ کاملاً مکانیکی است و همه چیز را تغییر می دهد. به دلیل آمادگی برای المپیک، بزرگترین رویداد ورزشی در بیشتر سنین، موم است که برای افزایش سرعت تمرین برای مقابله با خطر سطوح نرم تر نرمی استفاده می شود. ورزشکاران می گویند که در آب و هوای گرم، سطح یخ های دست ساز معمولاً توسط برف های دست ساز پوشیده می شود.

دهمین دوره بازی های المپیک در منطقه یانکینگ-پکن میزبان رقابت های اسکی آلپاین خواهد بود.

جسی دی جنرساسکی باز آمریکایی و دارنده مدال طلای سه سال اخیر این کشور در رشته اسکی در کویر که در سال های اخیر در تغییرات اقلیمی فعال بوده است، می گوید: Degins اضافه شد[برف مصنوعی] سخت تر و سردتر است و در اقلیم های مختلف تغییر می کند. این برف می تواند راه را هموار کند. نمی خواهم بگویم خطرناک است. اما درک اینکه چگونه می خواهید به گوشه ها برسید دشوارتر است.”

در شرایط خاص، دمای هوا بسیار سرد است و در چین انتظار می رود. اسکی بازان آلپاین گاهی اوقات برف مصنوعی را ترجیح می دهند. زیرا تکنسین ها قادر به تولید کریستال های مرطوبی هستند که سطحی شفاف و سخت دارند و به دلخواه منجمد می شوند. تراویس گانانگ، متخصص رویدادهای تسریع شده[برف مصنوعی] فشرده است. این یخ در واقع کریستال تشکیل نمی دهد و زمانی که تشکیل می شود فشرده تر می شود. یخ مصنوعی به خوبی روی زمین رشد می کند و بسیار یکنواخت است. این واقعاً همان چیزی است که ما می خواهیم.”