پایان یک ستاره: پسرفت تدریجی پادشاه نور

به گزارش “ورزش سه”، با وجود تمام تلاش های خورخه مندز، کریستیانو رونالدو در تابستان نتوانست منچستریونایتد را ترک کند و این فصل را خوب شروع نکرد و به وضوح ناراضی است. این نارضایتی روی عملکرد ستاره پرتغالی تاثیر منفی داشت و در آخرین دیدار اسپانیا و پرتغال در لیگ ملت های یوفا (تساوی 1-1 و حذف پرتغال) شاهد آن بودیم.

هنوز در سطح اول فوتبال جهان است

در دقایق پایانی و زمانی که پرتغال قصد داشت گل دوم را به ثمر برساند، رونالدو در محوطه جریمه فرصت خوبی برای گلزنی داشت اما مانند یک بازیکن عادی به توپ ضربه زد و توپ راهی به دروازه نیافت. او چند سال پیش به راحتی این فرصت را به گل تبدیل کرد. رونالدو در آن صحنه فضای خوبی برای خود ایجاد کرد و مدافع را مقابل خود رها کرد تا خیلی ها دوران اوج او را به یاد بیاورند، اما او در کاری که انجام می داد خوب بود. او طبق معمول تمام نکرد و تمام نشد. در دقایق باقی مانده از بازی، رونالدو سایه ای از گذشته خود بود. چندین بار سعی کردم تیراندازی کنم، اما همه آنها مسدود شدند. او سعی کرد او را سرزنش کند، اما او دیر به توپ رسید. او هر کاری کرد تا گل بزند و تیمش را نجات دهد اما ناکام ماند. این بازی فرصت خوبی را برای منتقدان رونالدو فراهم کرد تا فرضیه ای را که از سال 2015 تکرار می کردند، تکرار کنند. رونالدو بازیکن مفیدی برای تیمش نیست.

شاید اکنون این ادعا به واقعیت نزدیکتر باشد. دیگر هم تیمی های رونالدو اصرار ندارند که همه توپ ها را به او بدهند. روزی روزگاری رونالدو در همه زمینه ها پادشاه بود. زمانی سیستم بازی تیمی حول آن ساخته شده بود، اما اکنون اینطور نیست. این را همه می دانند جز خودش. رونالدو همچنان به خودش ایمان دارد و منتظر بازی بعدی و فرصتی برای اثبات دوباره خود است. شاید رونالدو دیگر در بین بازیکنان برتر جدول نباشد، اما این کاملاً بی انصافی است که بگوییم او کارش را تمام کرده است. رونالدو بازیکنی 37 ساله است و شاید طبیعی باشد که مانند هر بازیکن 37 ساله دیگری در سطح اول فوتبال جهان نباشد. یوهان کرایف، دی استفانو و مارادونا در سن 37 سالگی از فوتبال درجه یک جهان خداحافظی کردند، اما رونالدو همچنان در بالاترین سطح بازی می کند. دلیل اینکه برخی اصرار دارند که او در نهایت فوتبالیست شده است، ممکن است این باشد که او برای آنها شخصیت دوست داشتنی و دوست داشتنی نیست و فوتبالی که او بازی می کند را دوست ندارند.

نشانه های واضح رجعت

رونالدو همیشه با گل هایش ارزیابی می شود. به خصوص در اسپانیا و آرژانتین، ابتدا رونالدو جدی گرفته نشد. خورخه والدانو هنگام مقایسه مسی و رونالدو گفت که مسی در کوچه و خیابان ساخته شده است، اما رونالدو در سالن بدنسازی ساخته شده است. سبک بازی رونالدو جدید و بی نظیر بود، اما در مورد مسی می توان از دیگو مارادونا به عنوان مثال استفاده کرد. انگار داره از فوتبال دیگو تقلید میکنه. زمانی که رونالدو به عنوان یک فوتبالیست جوان در منچستریونایتد ظاهر شد، به سرعت وارد قلب هواداران فوتبال انگلیس شد. از هر جایی دریبل می زد و شوت می زد و گل هایش از فاصله 40 متری شگفت انگیز بود. قبل از رونالدو بازیکنی با خصوصیات مشابه ندیده بودیم، اما هر چقدر هم که چشمان او در انگلیس خیره کننده بود، در اسپانیا و آرژانتین اینطور نبود. در مورد او گفته می شد که او فوق العاده بازی می کند و فوتبالش سطحی، دقیق و بدون نبوغ لازم است، اما این درست نبود. رونالدو بدون شک تاثیرگذارترین فوتبالیست قرن است. در ده سال گذشته، مهاجمان زیادی در جهان از سبک بازی او تقلید کرده اند. این ترکیبی از ارلینگ هالند و کیلیان امباپه است و قدرت، سرعت و دقت دارد. شروع های انفجاری او، شوت های سریع، ضربه های سر طنین انداز و گل های فوق العاده ای که به ثمر رساند. چگونه می توان آن را نادیده گرفت؟ او تمام استادیوم ها را فتح کرد و به تمام افتخاراتی که نیاز داشت رسید، اما رونالدو هنوز مورد پسند عده ای نیست. اکثر ستون نویسان، کارشناسان فوتبال و مفسران حرفه ای از آن حمایت نمی کنند. خیلی ها به سبک زندگی و غرور ذاتی او نسبت به او حسادت می کنند، اما رونالدو یک الگو در بین جوانان و نوجوانان فوتبال دوست است و در هر تیمی که باشد، خیلی ها را پای تلویزیون میخکوب می کند.

کریستیانو از طبقه متوسط ​​نیست اما مانند یک قهرمان ملودرام است که جدی گرفته نمی شود. حالا او مانند یک قهرمان فیلم صامت است که در گوشه ای رها شده است. در تمام تابستان شایعاتی مبنی بر انتقال او به باشگاه دیگری وجود داشت. گفته می شد که او خود را به هر باشگاهی در لیگ قهرمانان اروپا معرفی کرده بود و به هر حال می خواست یونایتد را ترک کند. رونالدو هرگز همان چیزی نیست که احساس می کند. زمانی که سپ بلاتر او را مسخره کرد و همه به او خندیدند، او پنهان نشد. بلاتر گفت که مسی پسر خوب داستان است و رونالدو مانند هنر منحط است. آنها می خواستند از این طریق روی رونالدو تاثیر منفی بگذارند که در مورد او غیرممکن است.

نبوغ رونالدو در حرکات او در زمین بود. جایی که می توان گفت هنر جدیدی را پایه گذاری کرد. او در سال های پایانی حضورش در رئال مادرید و زمانی که بخشی از قلب اتمی اش بسته شد، برای ادامه درخشش از هوش بالای خود کمک گرفت. رونالدو همیشه یک قدم با دروازه فاصله داشت. زمانی که پیروزی برای رئال مادرید سخت بود، یک گل ساده رونالدو می توانست تیم را نجات دهد. سبک بازی او نسبت به سال های اولیه حضورش در رئال کاملا تغییر کرده است. او ابتدا مثل یک بچه مثل یک دیوانه در زمین می دوید و تیم ها را نابود می کرد، اما در سال های آخر حضورش در رئال، بیشتر از فکر و هوش خود برای گلزنی استفاده کرد. این زیدان بود که رونالدو را متقاعد کرد تا سبک فوتبال خود را تغییر دهد. در رئال، تونی کروس و لوکا مودریچ حضور داشتند و می‌توانستند او را در خط حمله تغذیه کنند. برای گلزنی نیازی نبود که رونالدو به آب و آتش بزند. او فقط باید در محوطه جریمه بماند تا بهترین پاس ها را بگیرد. چهار سال پیش، او تصمیم گرفت رئال مادرید را ترک کند و چالش های جدیدی را انجام دهد. چالش هایی مثل قهرمان نشدن در لیگ قهرمانان. در یوونتوس آزادتر بود و توانست در هر زمینه ای دوباره بدرخشد اما نتوانست روزهای خوبش در رئال را تکرار کند. او در لیگ ایتالیا و جام حذفی ایتالیا شرکت کرد اما در لیگ قهرمانان اروپا به جایی نرسید. با این حال، رقیب دیرینه لیونل مسی در بارسلونا باقی ماند، جایی که او چیزی بیش از یک فوتبالیست بود و به دور از انتقاد پرستش می کرد. با گذشت چهار سال از جدایی اش از رئال مادرید، رونالدو دیگر نمی تواند در هیچ تیمی سلطان پادشاهان باشد.

آیا یک فوق ستاره قدیمی همچنان می تواند در لیگ قهرمانان اروپا موثر باشد؟

این سوال وجود دارد که آیا یک فوق ستاره قدیمی می تواند تیمش را به لیگ قهرمانان اروپا برساند یا خیر؟ لوکا مودریچ و کریم بنزما این کار را کردند، اما لیونل مسی و رونالدو حداقل در چهار سال گذشته این کار را نکرده اند. اینجا بحث استعداد و توانایی نیست، بحث سازگاری با محیط است. رونالدو در یوونتوس و منچستریونایتد و مسی در پاری سن ژرمن از سال گذشته نتوانسته اند تیم های خود را به قهرمانی اروپا برساند. هر دوی آنها از 21 سالگی مانند شاهزادگان در قصر بودند. عمارت هایی که متناسب با آنها ساخته شده است.

در این دوران، مسی و رونالدو دیگر نمی توانند فقط یک پیچ در دنده باشند و به ظهور و درخشش ستاره های جدید کمک کنند. نه مسی و نه رونالدو نمی توانند پرسینگ را از زمین حریف شروع کنند. آنها قبلا زیر نظر گواردیولا و مورینیو این کار را انجام می دادند، اما اکنون دیگر نمی توانند این کار را انجام دهند. شاید برای خیلی ها باورکردنی نباشد، اما رونالدو روز به روز به عقب نشینی نزدیک می شود. امسال تیم بزرگی او را نمی خواست و مجبور شد در یونایتد بماند و در لیگ اروپا بازی کند. او در این پیراهن قرمز روشن خواهد ماند تا سرانجام ناپدید شود. پایان ستاره

منبع: محرمانه