صادر شده در: 2022/10/28 – 20:00
جری لی لوئیس، رهبر راک اند رول آمریکایی دهه 1950 که نقشی محوری در شکل گیری صدای نوظهور این سبک موسیقی ایفا کرد، درگذشت. او 87 سال داشت.
ناشر روز جمعه به خبرگزاری فرانسه گفت، این ستاره که به خاطر قفل های بلوند روانش، ریتم های پر سر و صدا و حضور ظالمانه روی صحنه شهرت داشت، به مرگ طبیعی درگذشت.
روزنامه نگار برای او به نقل از همسر این هنرمند، جودیت، گفت: “او آماده رفتن است.”
حرفه لوئیس که دوست و رقیب الویس پریسلی بود، بیش از نیم قرن طول کشید و داستان های وحشی فراوانی در مورد همسران زیاد او، بیدادگری های مست، و اختلافات با دولت بر سر مالیات های معوقه به وجود آورد.
همچنین زنجیره ای از بازدیدهای پاک نشدنی ایجاد کرد.
لوئیس که در 29 سپتامبر 1935 در فرده، لوئیزیانا به دنیا آمد، در سن 9 سالگی به عاج رفت. سال بعد، والدینش المو و مامی مزرعه خانوادگی را رهن کردند تا یک پیانوی موجود برای او بخرند.
لوئیس در کنار پسرعموهایش میکی گیلی و جیمی سواگارت – که به ترتیب به موسیقیدانان کانتری برنده جوایز و مبلغ رسوایی تبدیل شدند – لوئیس ساعت ها را صرف تکمیل هنر خود کرد.
‘قاتل’
در سال 1956، لوئیس در ممفیس، تنسی – شهری در آمریکای جنوبی که به خاطر مهد روح، بلوز و راک معروف است – راهی شد تا با تهیه کننده سام فیلیپس در Sun Records که نقش مهمی در ظهور نجومی پریسلی داشت، ارتباط برقرار کند.
لوئیس، پریسلی و جانی کش دوباره با کارل پرکینز در استودیو برای جلسه جم معروف «کوارتت میلیون دلاری» در آن سال، که بعداً با استقبال مواجه شد، قرار گرفتند.
لوئیس سال بعد با آهنگ موفق خود “Whole Lotta Shakin’ Goin’ On” به شهرت رسید – اشعار تحریک آمیز آن برخی از ایستگاه های رادیویی را که در ابتدا از پخش آن امتناع کردند شوکه کرد.
ادامه‌ی او، «توپ‌های بزرگ آتش»، همچنان یکی از پرفروش‌ترین تک‌آهنگ‌های تمام دوران است و همچنین نام یک مستند درام در سال 1989 درباره لوئیس با بازی دنیس کواید بود.
در تابستان 1958، لوئیس – ملقب به “قاتل” – به اوج جهش کرد، طرفداران ازدحام به برنامه ها رفتند، پول سرازیر شد و سومین موفقیت “Breathless” به صدر جدول راه یافت.
در عصری که صخره‌ها هنوز پشت گوش‌ها خیس بودند و حتی کوچک‌ترین چرخش بدن توسط پریسلی باعث چنین غوغایی می‌شد، لوئیس او را جلوتر برد و با کلیدها با دست‌ها و پاها ضربه‌ای زد – گاهی اوقات از روی پیانو گرند می‌پرید. برای شادی فریاد زدن .
“چه کسی فکر می کرد من باشم؟” بیانیه ای از طرف تبلیغات او به نقل از راکر در روزهای پایانی زندگی اش نقل شده است.
(AFP)
