زندگی در دهکده آلزایمر

روزنامه خراسان – فاطمه قاسمی: آلزایمر یک بیماری پیشرونده از دست دادن حافظه و سایر عملکردهای مهم ذهنی است که مهارت های فکری و اجتماعی، ارتباطات، گفتار، تصمیم گیری و بسیاری از جنبه های عملکرد روزانه مغز را مختل می کند. گاهی اوقات این بیماری آنقدر شدید می شود که زندگی روزمره افراد را تغییر می دهد، به عنوان مثال ممکن است فراموش کنند غذای سالم بخورند یا حتی بپزند یا مایعات کافی بنوشند که منجر به کم آبی بدن می شود. و مشکلات فعلی سلامتی برای این بیماری موقتی است. علائم بهبود می یابند، اما ممکن است در افزایش کارایی، حفظ استقلال و سلامت روان بیمار چندان موثر نباشند.

در این میان، یک واقعیت عجیب در مورد هلند که اکثر مردم جهان از آن اطلاعی ندارند این است که دهکده ای برای آلزایمر وجود دارد! شهر کوچک Vesp در هلند دارای یک دهکده بسته به نام دهکده Hogwick است. این دهکده برای مراقبت از سالمندان مبتلا به آلزایمر طراحی و ساخته شده است و فقط افراد مبتلا به آلزایمر یا زوال عقل اجازه زندگی در آن را دارند.

جالب است بدانید که بر اساس آخرین آمار سازمان جهانی بهداشت در سپتامبر 2019، بیش از 50 میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری آلزایمر مبتلا هستند و سالانه حدود 10 میلیون مورد جدید تشخیص داده می شود و پیش بینی می شود این رقم به این رقم برسد. 82 میلیون تا 2030 و 2050 تا 2050. 152 میلیون نفر در کشورهای کم درآمد. از نظر زندگی امروزی به معرفی سبک زندگی مردم روستای هوگویگ هلند می پردازیم که بارزترین تفاوت آن با روستاها و شهرهای دیگر این است که پرستاران و پزشکان زیادی به صورت 24 ساعته در آنجا کار می کنند و حساسیت های آنها بسیار ظریف است. . در این روستا افراد مسن زندگی می کنند تا به سلامتی آنها آسیبی وارد نشود.

مراحل ایجاد ایده ساخت دهکده “هوگویک”.

شهر کوچک Vesp، درست در خارج از آمستردام در هلند، دارای یک روستای بسته به نام Hogwick است که رسانه ها آن را “دهکده آلزایمر” نامیده اند. این روستا با هدف نگهداری و زندگی سالمندان و بیماران آلزایمر طراحی و ساخته شده است. هاگویک قبلا به عنوان یک بیمارستان معمولی آلزایمر در سال 1993 عمل می کرد. بنیانگذار و متفکر دهکده، ایوان ون عامرینگن، خود کارمند بیمارستان هاگویک بود.

هنگامی که او در مورد سکته ناگهانی مادرش و مرگ پدرش تماس گرفت، تنها فکری که او را آرام کرد این بود که پدرش هرگز مجبور نشد در خانه سالمندان بماند. از آن زمان، آنها تصمیم گرفتند که خانه سالمندان را از یک خدمات مراقبتی قابل زندگی تر، لذت بخش تر، واقعی تر، انسانی تر و محیط بیمارستانی دور کنند. فرانک وندیلن و مایکل بول، که هر دو انگیزه شخصی قوی برای طراحی سایت داشتند، معماری روستا را پذیرفتند.

فرانک با داشتن یک کودک ناشنوا و یک مادربزرگ مبتلا به مایکل آلزایمر، به خوبی از چالش های مراقبت از این بیماران آگاه بود. فرانک برای بهبود کیفیت زندگی در این شهر هفته ها به عنوان پزشک مقیم این بیماران را سپری کرد و با تمام دغدغه ها و امکانات رفاهی مورد نیاز برای زندگی بهتر این افراد آشنا شد. هاگویک مجهز به بهترین و به روزترین امکانات رفاهی و ایمنی برای محافظت از ساکنان خود است. ساختمان ها از نظر ظاهری شبیه به هم هستند و هیچ ویژگی خاصی ندارند، اما در عوض تمام تمهیدات لازم برای داشتن زندگی شاد و عادی بیماران آلزایمر در نظر گرفته شده است.

فضاهای داخلی، عمومی و خصوصی همگی با توجه به نیاز بیماران طراحی شده و راه ها، ورودی ها و خروجی های روستا به گونه ای طراحی شده است که بیماران در یافتن راه دچار مزاحمت و سردرگمی نشوند. این روستا ابتدا در سال 1388 با 23 خانه برای 152 سالمند معادل تقریباً 10 زمین فوتبال ساخته شد و در سال های بعد با گسترش فضا بر تعداد خانه ها و ساکنان افزوده شد. ساخت هوگوک 19.3 میلیون هزینه داشت که بیشتر آن توسط دولت هلند و بقیه توسط سازمان های محلی تامین شد.

7 سبک زندگی انتخاب شده توسط ساکنان

در هاگویگ، هر فرد سالمند در خانه ای متفاوت با امکانات رفاهی متفاوت بر اساس سبک زندگی قبلی و سطح سلامتی خود زندگی می کند. سبک زندگی این روستا به دسته های شهری، لوکس، عمومی، مذهبی، صنعتی، اندونزیایی و فرهنگی تقسیم می شود. خواسته ها، استانداردها، سابقه زندگی، ترجیحات بیمار و گفتگو با خانواده بیمار، سبک زندگی هر فرد تازه وارد را تعیین می کند.

در مرحله بعد خود ساکنین بر اساس عقل سلیم نوع خانه، هم اتاقی، کارکنان دلسوز، خدمات و چیدمان را انتخاب خواهند کرد. ساکنان هر سبک زندگی، تمام آزادی های شخصی و حریم خصوصی آنها دست نخورده خواهد بود. البته این کنترل به این معنا نیست که آنها در زندگی روزمره و محیط زندگی خود تعیین کننده نیستند. به عنوان مثال، در یک سبک زندگی صنعتی، ساکنان تمایل به تعصب در مورد مشاغل و مشاغل خود دارند و صحبت با هم اتاقی های خود موضوع مورد علاقه کار است. لوله کش، نجار، بنا و… بودند و فضای این مردم گرم و دنج با چیدمان سنتی است.

مهم ترین سرگرمی این افراد پختن غذاهای قدیمی است. همچنین گاهی از مهارت این افراد برای کارهای ساده در روستا استفاده می شود. هنر، فرهنگ و ادبیات علایق مشترک ساکنان سبک زندگی فرهنگی است. این افراد به کتاب خواندن علاقه دارند و از تئاتر، فیلم، موزه و کنسرت لذت می برند. هر روز صبحانه سخاوتمندانه ای از سرو برایشان سرو می شود و در شام و ناهار یا برای احتیاط به سبک اندونزیایی با هم غذا بخورند و دو وعده غذای گرم یکی اندونزیایی و دیگری هلندی کلاسیک میل کنند.

امکانات جالب در روستای آلزایمر

در هر خانه 6 تا 8 نفر با یکی از رایج ترین چهره ها و یک یا چند کادر مدیریت ثابت برای هماهنگی فعالیت ها بسته به سبک زندگی خانه وجود دارد. در تمام خانه ها مانند خانه های معمولی، معاملات روزانه مانند آشپزی، باغبانی، نظافت، تعمیر و … و همچنین خرید روزانه از مغازه های روستا انجام می شود. این روستا دارای جاده‌ها، میدان‌ها، باغ‌ها و پارک‌هایی است که ساکنان می‌توانند با خیال راحت در آن جا رفت و آمد کنند.

مانند هر روستای دیگری، هاگویک مجموعه ای از امکانات مانند رستوران، سینما، تئاتر، استخر، مسیر دوچرخه سواری و غیره را ارائه می دهد. این افراد می توانند در هوای آزاد قدم بزنند، به مسئولان باغ و باغداران کمک کنند و حتی روی نیمکت های بیرون بنشینند تا روحیه خود را بهبود بخشند. روستاییان بر کارهایی که می توانند انجام دهند، کارهایی که نمی توانند انجام دهند تمرکز می کنند. آلزایمر به شدت تشویق می شود که از نظر بدنی فعال باشند تا ذهن آنها به همان اندازه درگیر شود. افراد خارج از روستا نیز می توانند از این امکانات استفاده کنند و بدین ترتیب منبع درآمد دیگری برای مدیریت روستا فراهم شود.

مراقبت نامرئی کادر پزشکی

در این روستا 250 پرستار و پزشک 24 ساعته اقامت دارند و تمام حواسشان به بزرگان روستاست. در واقع کارکنان بهداشت و درمان بیماران ساکن در این روستا را مداوا نمی کنند، بلکه از آنها مراقبت می کنند، زیرا ساکن مردی است که حتی قبل از اینکه بیمار شود حق دارد یک زندگی عادی داشته باشد و از این نظر، دکتر. آنها هیچ برنامه ای برای تغییر عادات معمول خود ندارند.

ساکنان نسبت به خانه های سالمندان سنتی کمتر از دارو استفاده می کنند، بهتر غذا می خورند و زندگی شادتری دارند. مراقبین به جای یونیفرم پزشکی و کت سفید، لباس روزانه می پوشند و با نقشی متفاوت به بیماران آلزایمری خدمت می کنند تا از ایجاد اضطراب و ترس جلوگیری کنند. به عنوان مثال گاهی پرستاران، باغداران یا فروشندگان در نقش نیروی خدماتی به طور غیرمستقیم از روستاییان مراقبت می کنند.

لطفا در دیگری برای خروج پیدا کنید!

تنها راه برای ساکنان برای خارج شدن از دنیای جدید محافظت شده خود از طریق یک در بسته 24 ساعته است و روستاییان به طور مبهم با اقدامات امنیتی شدید محافظت می شوند تا آنها را گیج نکند. اگر یکی از اهالی به درب خروجی نزدیک شد نگهبان با احترام می گوید درب خروجی بسته است و بهتر است در دیگری پیدا کنید! اما ساکنین آزادند که پرسه بزنند، خرید کنند و خرید کنند، از آرایشگران بخواهند موها و صورتشان را تمیز کنند، یا در یکی از 25 کلوپ تفریحی و ورزشی در هوگو کار کنند.

این باشگاه ها علاوه بر فواید روحی، سلامت عمومی جسمانی خود را نیز بهبود می بخشند. برای جلوگیری از آسیب به اهالی در تمام روستا دوربین هایی نصب شده است. در نمونه جدیدی از روستایی که در فرانسه ساخته می شود، بیماران می توانند کارهای مختلفی انجام دهند و خانه را ترک کنند و حتی به مناطق سرسبز و جنگلی بروند.

چاپ پول ویژه برای روستاییان

مدیریت مالی و مفاهیم عددی اغلب یکی از پیچیده ترین مهارت ها برای بیماران آلزایمر است که منجر به ناتوانی در تشخیص اعداد و کتاب ها می شود. به همین دلیل هوگویک از پول معمولی استفاده نمی کند و ارز معتبری در روستا رد و بدل نمی شود. به عنوان تعمیم و تقلید از زندگی عادی قاعدگی، مقداری پول، اگرچه ارز واقعی نیست، در اختیار ساکنان هر خانوار قرار می گیرد تا مایحتاج کوچکی مانند خمیر دندان، تنقلات و لوازم مصرفی شخصی را خریداری کنند. ساکنان هر خانواده با توجه به سبک زندگی و نیاز خود تصمیم می گیرند که چگونه این مبلغ را بودجه بندی کنند.

زندگی رایگان اما نسبتا ارزان در این روستا

هزینه مراقبت از هر بیمار آلزایمری ساکن این روستا ماهیانه 5 تا 6 هزار یورو است، اما بیماران تحت حمایت دولت بسته به درآمد و وضعیت مالی از تخفیف و کمک هزینه دریافت می کنند. هزینه زندگی بیماران در خانه سالمندان سنتی حدود 10000 یورو در ماه است، به این معنی که زندگی در این روستا گاهی ارزانتر از زندگی در یک خانه سالمندان معمولی در شهر است.

مدیران برای منافع جمعی خود هر روز به خانواده ها گزارش می دهند و به آنها اطمینان می دهند که ساکنان تعاملات اجتماعی کلی کافی دارند. بنابراین، اعضای خانواده بیمار به دلیل ناآگاهی کارکنان و عدم اختصاص زمان کافی برای مراقبت از بیمار، کمتر احساس اضطراب می کنند.

محققان در مورد این روستاها چه می گویند؟

بیماری آلزایمر در سال های اخیر به شدت افزایش یافته است و کارشناسان پیش بینی می کنند که میلیاردها نفر در آینده ای نه چندان دور به این بیماری مبتلا خواهند شد. محیط و سبک زندگی این افراد برای سلامتی آنها بسیار مهم است. آسیب مغزی و ناتوانی در زمینه تمرکز، فکر و حافظه، زندگی در جامعه عادی را برای بیماران آلزایمری دشوار می کند و این افراد ارتباط خوبی با دیگران برقرار نمی کنند. برخی از این بیماران به آرامی خود را برای مرگ بر اثر حوادثی مانند سقوط از ارتفاع، فراموشی مصرف دارو، افسردگی، گوشه گیری و سایر عوارض آماده می کنند.

به گفته پزشکان، یک سبک زندگی هدفمند و آرام که این استانداردهای مراقبت از بیمار را رعایت می کند، آرامش، اعتماد به نفس، استقلال، هویت شخصی، هوشیاری و فعالیت را به ارمغان می آورد و این تفاوت بین روستای هاگویک و سایر توالت ها است.

در خانه سالمندان سنتی با نگاه بیمارستانی، بیمار به وضوح از نوع بیماری مطلع می شود و مدام به او یادآوری می شود که شما مریض هستید، نمی توانید از خود مراقبت کنید، همه چیز را فراموش کرده اید و… ساده. عملکرد موفق Hugoic در چند سال گذشته سایر کشورها از جمله ایالات متحده، فرانسه، بریتانیا، ایرلند، آلمان، ژاپن، نروژ، سوئیس و استرالیا را تشویق کرده است تا رویکرد منحصر به فرد هلند را در این موضوع جهانی به کار گیرند.