با این حال، کاملاً قابل درک است که بیشتر زنان در اوایل تاریخ ما آرزوی خانه دار شدن را داشتند. در اواسط دهه 1800، شهرها مملو از زنان کم درآمدی بود که 13 یا 14 ساعت در روز کار می کردند. یکی از آنها، هستر وان، یک هدف فمینیستی شد. همانطور که مدافعان حقوق زنان داستان او را تعریف کردند، کارفرمایش در فیلادلفیا به او تجاوز کرد، باردار ماند و در یک اتاق سرد بدون غذا رها شد. سرانجام او به تنهایی شروع به زایمان کرد و در حالی که روی زمین در کنار نوزاد مرده اش دراز کشیده بود پیدا شد. او به اتهام کودک کشی محاکمه و به اعدام محکوم شد و در نهایت توسط فرماندار مورد عفو قرار گرفت. تبدیل شدن به یک نمونه کامل از نیاز به گزینه سقط جنین.
احتمالاً منصفانه نیست که سرنوشت هستر وان را به کلارنس توماس پیوند بزنیم، اما باید به زمانی نگاه کنیم که او احساس می‌کند دوران طلایی در حقوق باروری بوده است. ما در مورد زمین قبل از Griswold v. کانکتیکات، حکم دادگاه عالی در سال 1965 که تا حدی حکم داد که ممنوعیت فروش وسایل پیشگیری از بارداری توسط ایالت ها خلاف قانون اساسی است.
در آن زمان، هر کسی که به دلیل استفاده از دستگاه کنترل بارداری در کانکتیکات محکوم شود – حتی یک زوج متاهل که قبلاً شش فرزند را بزرگ کرده اند – ممکن است به یک سال زندان محکوم شود. در یکی از معدود مواردی که این موضوع برای بحث رسمی در مجلس قانونگذاری ایالت مطرح شده است، تایمز گزارش داد که پیشنهاد تغییر قانون در رأی گیری که «کمتر از یک دقیقه طول کشید» شکست خورد.
وقتی صحبت از سقط جنین به میان می آید، تمام کشور درباره شری فینکبین، مجری یک برنامه تلویزیونی کودکان در آریزونا صحبت می کنند. او در سال 1962 فرزند پنجم خود را باردار بود که متوجه شد مسکنی که شوهرش از یک سفر خارجی آورده بود حاوی تالیدومید است و او آنقدر خورده بود که به جنین آسیب برساند.
فینکبین قراری برای سقط جنین گذاشت، اما احساس کرد که مجبور است به دنیا بفهماند که این مسکن ها چقدر خطرناک هستند. تلاش او برای ناشناس ماندن یک شکست کامل بود، و زمانی که داستان او علنی شد، بیمارستان روند او را لغو کرد، دادگاه از حمایت او خودداری کرد و او شغل خود را به عنوان میزبان “Romper Room” از دست داد.
سرانجام پس از تبلیغات فراوان، او در سوئد موفق به سقط جنین شد و دکتری که این عمل را انجام داد گفت که جنین به طور قابل توجهی تغییر شکل یافته است. اما هنگامی که به خانه رسید، متوجه شد که توسط یک ایستگاه تلویزیونی محلی “ناشایست برای کار با کودکان” تشخیص داده شده است.
