چرا تهران به یکی از «آدم های بد» جهان تبدیل شده است؟

علت سقوط تهران در فهرست بدترین شهرهای جهان در رتبه بندی اقتصاددانان در سال 2022 بررسی شد.بر اساس آخرین گزارش مجله اکونومیست از رتبه بندی 172 شهر جهانی در زمینه کیفیت زندگی و مناسب بودن برای زندگی، رتبه تهران در سال 2022 نسبت به سال قبل کاهش یافته است. این کاهش، تهران را به یکی از 10 شهر آخر فهرست امسال تبدیل کرد و پس از تهران به ترتیب دوالا، حراره، داکا، پورت مورسبی، کراچی، گزیرا، طرابلس، لاگوس و دمشق قرار دارند. آیا تو. اینکه تهران در کنار شهری جنگ زده مانند دمشق در انتهای لیست شهرهای قابل سکونت قرار دارد جای تامل دارد و اهمیت بررسی علت این حادثه را دو چندان می کند.

به گزارش اکونومیست ورلد، بررسی متغیرهای زیست پذیری کلانشهرها و تحلیل دو کارشناس برجسته شهری نشان می دهد که این گزارش اکونومیست دومین هشدار و در عین حال اولین هشدار جهانی در مورد کاهش کیفیت است. زندگی شهری در تهران پیش از این و در آخرین نظرسنجی رسمی شهروندان که نتایج آن حدود دو سال پیش منتشر شده بود، پایین بودن میزان رضایت شهروندان از زندگی در پایتخت و دلیل این نارضایتی دو مورد برتر گزارش شده بود. – مشکلات شهروندان یکی از آنها در زمینه مشکلات ترافیکی در شهر و پیامدهای آن که آلودگی است. دیگری سلب آسایش و آرامش شهروندان از محل ساخت و ساز و ایجاد مزاحمت در شهر و ساخت و ساز. پروژه های در حال اجرا در شهرستان. اما این بررسی بین المللی اکنون نشان می دهد که این دو مشکل ماوراء الطبیعه به پنج مورد افزایش یافته است.

اولین و جدی ترین عارضه تهران مانند همه سال های گذشته ترافیک و توالی همراه آن یعنی آلودگی هوا است. خستگی، ازدحام و عدم تردد سه مشکل اصلی ناوگان حمل و نقل عمومی تهران است که شهروندان را به سمت استفاده هر چه بیشتر از خودروهای شخصی سوق داده است. مشکلی که باعث شد حمل و نقل ناوگان شخصی نسبت به چند سال گذشته کیفیت بسیار پایین تری داشته باشد.

تغییر سبک زندگی و رفت و آمد شهروندان پس از شیوع ویروس کرونا از یک سو و کمبود تجهیزات ناوگان حمل و نقل عمومی از سوی دیگر موجب شده تا تعداد افرادی که از خودروهای شخصی استفاده می کنند افزایش یابد. سفرهای شخصی روزانه سه سال پیش این وضعیت از اتلاف بیشتر شده است، وقت شلوغی صبح و عصر برای شهروندان است. تغییرات ترافیک شاید قابل توجه ترین اتفاقی باشد که شهروندان بلافاصله احساس می کنند و تشخیص آن حتی اگر آمار رسمی منتشر نشود دشوار نیست. در ماه های اخیر تراکم ترافیک در محدوده مرکزی طرح ترافیک (حلقه اول) بسیار بیشتر از چند سال گذشته بوده است و حتی قیمت گذاری حداقل با ارقام فعلی نمی تواند مانع از تردد شهروندان با خودروی شخصی در این محدوده شود. مرکز شهر.

دومین چالش و پیچیدگی پیش روی تهران مربوط به حفظ شهر است. چهره کم رنگ تهران نسبت به دو سه سال گذشته موضوعی نیست که بتوان از آن چشم پوشی کرد. خرابی و سرقت تجهیزات شهری، تبدیل شدن معابر به انبار دستفروشان به دلیل رها شدن یا کندی ساخت و سازهای نیمه تمام، شل شدن فرش سبز کنار بزرگراه ها و خیابان ها، عدم توجه به برخی پارک های محلی، عدم دسترسی به تفریح. مناطق در برخی محله های شلوغ، مثال های 8، 10، 12 نمونه های دیگری از عدم کیفیت مناسب خدمات نگهداری شهری است. تا دو سه سال اخیر طراوت چهره شهر بیشتر مشهود بود. اما به نظر می‌رسد محدودیت‌های مالی در شهر تهران باعث شده است که ظاهر شهر و نگهداری تجهیزات شهری نسبت به چند سال گذشته در اولویت کمتری قرار گیرد و این عامل حداقل در رضایت نسبی از شهر وزن کمتری داشته است. شهروندان با زندگی در تهران.

عدم پیشرفت تهران در حوزه خدمات غیر حضوری و در تعریف کلی تر از شهر هوشمند همتراز با سایر شهرهای بزرگ دنیا از دیگر مشکلاتی است که تهرانی ها با آن مواجه هستند. علاوه بر این، «دوقطبی بودن خدمات» پایتخت در یکی دو سال گذشته بیشتر نمایان شده است.

منظور از دوقطبی بودن خدمات، عدم وجود سرانه مناسب شهری در بسیاری از محله های جنوب شهر است و برخلاف دسترسی به این گونه خدمات در محله های برخوردار شمال تهران، نسبت به سرانه استاندارد دسترسی. به این خدمات، و این در حالی که پرداخت‌های شهری مانند هزینه‌های پسماند و نوسازی بین ساکنان شمال شهر و ساکنان جنوب پایتخت تقریباً برابر است، به‌طور دقیق‌تر بر اساس سطح دسترسی آنها تفاوت معناداری وجود ندارد. به خدمات

پنجمین عارضه جدی برای تهران که شهروندان را آزار می دهد این است که از دیدگاه آنها بیشتر امتیازات و خدمات عمومی در خدمت صاحبان قدرت (صاحبان قدرت سیاسی و صاحبان سرمایه) است. شهروندانی که برای رفع مشکلات پیش آمده بین خود و شهرداری به این نهاد مراجعه می کنند، گاه می گویند که مدیریت شهرداری به نفع نهادها، تأثیرگذاران و نفوذ به نفع افراد واقعی است. نمونه هایی از چنین رفتارهای ناعادلانه ای را که شهروندان نمی توانند نادیده بگیرند و انباشته شدن چنین آزار و اذیتی بر میزان رضایت شهروندان از زندگی در پایتخت تأثیر می گذارد. جمع آوری آنچه در رده 5 معضل پایتخت قرار می گیرد، در واقع فهرستی از ماموریت های مغفول مانده شهرداری تهران را نشان می دهد که به خوبی دنبال نمی شود و نحوه مدیریت شهری در این مناطق به دنبال رضایت شهروندان نیست.

تهران بلافاصله

گفتگوی دنیای اقتصاد با دو کارشناس برجسته شهری درباره علت تنزل رتبه تهران به لیست شهرهای قابل زندگی جهان نیز ریشه های زنگ خطر پیچیده تهران و پیامدهای آن را روشن می کند.

بیشترین تلاش رقبا برای بهبود طی یک سال گذشته، عدم وجود دیپلماسی شهری و عدم ارتباط موثر تهران و سایر شهرهای جهان تحت تاثیر تحریم های مستمر بوده که باعث افت جایگاه پایتخت در عرصه میدانی شده است. از رویدادهای بین المللی، جدایی شهروندان و مدیریت شهری به دلایل مختلف در میان آنها، عمده بودجه تهران از محل ساخت و ساز و از جیب بسیاری از 10000 سرمایه گذار ساختمانی در میان میلیون ها شهروند تهرانی تامین می شود. انگیزه کافی برای جلب مشارکت و حمایت سایر شهروندان را نداشته باشند، چه رسد به اینکه به ساختمان هوشمند با سابقه بازگردند. ویروس کرونا یکی از موضوعاتی است که کارشناسان به آن پرداخته اند.

حجت‌الله میرزایی، معاون سابق برنامه‌ریزی، شهرسازی و امور شهرداری تهران و کارشناس ارشد شهری خاطرنشان کرد: به نظر می‌رسد کاهش رتبه تهران در اکونومیست در زندگی شهری به این دلیل است که شهرهای دیگر جهان با سرعت بیشتری پیشرفت کرده‌اند. اما تهران بلافاصله ضربه زد، او به دنیای اختصوت گفت: در واقع اتفاق خاصی در تهران رخ نداده است که بتوان آن را به کاهش رتبه فوق نسبت داد. و سرانه شهری و زیرساختی اندکی بهبود نیافته است، اما مطمئناً کاهش هم نداشته است. بنابراین رتبه پایین تهران به دلیل سرعت حرکت رقبا به سمت موقعیت مطلوبتر است.

وی علت این وضعیت را بیش از هر چیز باید ناشی از مدیریت نامطلوب شهری در تهران دانست و خاطرنشان کرد: بررسی بررسی انجام شده برای تدوین برنامه پنج ساله سوم شهرداری تهران در دوره پنجم. . از مدیریت شهری نیز نشان می‌دهد که پایتخت کشورمان در مقایسه با سایر شهرهای بزرگ دنیا سال‌هاست که وضعیت خوبی ندارد. به عنوان مثال، در سال 1396 که وضعیت تهران قبل از تدوین برنامه پنج ساله سوم بررسی شد، رتبه تهران در فهرست شهرهای پویا از مجموع 180 شهر، 161 بود. بر اساس گزارش مرسر، تهران در سال ۲۰۱۷ از نظر کیفیت زندگی در بین ۲۳۱ شهر، رتبه ۱۹۹ را به خود اختصاص داده است. علاوه بر این، در زمینه شهرهای امن، رتبه‌بندی جهانی در سال ۲۰۱۷ انجام شد که نشان داد تهران در بین ۶۰ شهر جهان در رتبه ۵۲ قرار دارد.

میرزایی تاکید کرد: از این رو تهران در سال های اخیر اغلب در پایین ترین رتبه های رتبه بندی جهانی در زمینه های مختلف قرار داشته است. اما کاهش چند رتبه ای رتبه تهران در رتبه بندی مجله اکونومیست در سال 2022، علاوه بر تسریع رقبا برای بهبود وضعیت، ناشی از کاهش روابط دیپلماتیک و سرمایه گذاری نیز بوده است. در واقع با تکمیل برخی پروژه‌های زیربنایی در سال‌های اخیر، وضعیت عمومی شهر تهران بدتر نشده، اما بهبودی هم نداشته است.

این کارشناس بزرگ شهری در عین حال افت تهران را حداقل در دو حوزه مطرح کرد و گفت: تهران در دو حوزه از دیگر شهرهای بزرگ عقب است و شاید همین موضوع دلیل کاهش رتبه آن در رتبه بندی اخیر اکونومیست باشد. یکی در حوزه روابط بین الملل، دیپلماسی و جذب سرمایه گذاری خارجی که نتیجه طبیعی این روابط است. ثانیاً در حوزه هوشمندسازی شهری و شکل گیری اقتصاد شهری دانش بنیان با حمایت از فعالیت های استارت آپی. در واقع به دلیل نبود زیرساخت‌های هوشمند شهری کافی، تاب‌آوری تهران در برابر همه‌گیری کرونا کمتر است و این مشکل در قالب کاهش شاخص زیست‌پذیری در رتبه‌بندی اکونومیست منعکس می‌شود.

میرزایی یادآور شد: شرایط خاص ناشی از شیوع کرونا در تهران به افزایش بیکاران این شهر و موج خروج مردم از پایتخت دامن زد و شاید این موضوع نیز در رتبه بندی قرار گیرد.

وی با بیان اینکه در زمینه کاهش سرمایه گذاری و عدم بهبود روابط دیپلماتیک با توجه به اینکه تهران در تحریم بود اما سایر شهرها از این نظر در مضیقه نبودند، این موضوع در کاهش رتبه تهران از نظر زیست پذیری نیز موثر بود. وی همچنین به نکته مهم دیگری اشاره کرد و گفت: از منظر کلی تر مشکل اصلی شهر تهران، حکمرانی شهری است.

به گفته وی، اگرچه در دوره قبل مدیریت شهری (دوره پنجم) موضوع شفافیت و مبارزه با فساد با جدیت دنبال می شد و به نوعی دوره ای کمتر فساد و پیچیدگی کمتری نسبت به سایر دوره های مدیریت شهری داشت. سال‌های 96 تا 1400، اما به دلیل محدودیت‌ها، عملکرد مطلوبی در جذب سرمایه در سطح داخلی و خارجی نداشتیم.

این کارشناس ارشد اقتصادی و شهری تاکید کرد: مهمترین ویژگی در دوره گذشته مدیریت شهری ایجاد سازوکارهای شفافیت بود اما در زمینه پاسخگویی به نیازهای شهروندان موفقیت چندانی حاصل نشده است.

دلیل گسست بین شهر و شهروندان

از دیگر موضوعاتی که میرزایی به آن پرداخته، سیاسی بودن انتخابات مجلس شورای شهر تهران است که از نظر وی تأثیری بر زیست پذیری شهر ندارد. وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر اعضای شورای شهر ترکیب قابل قبولی از تخصص و گروه های ذینفع در شهر را تشکیل نمی دهند و از سوی دیگر به دلیل عدم حضور در انتخابات حضور ندارند. نماینده همه گروه های فکری به حساب می آید.

وی با اشاره به اینکه نتیجه این انتخابات عدم نظارت عمیق شهروندان بر عملکرد شهرداری است، افزود: شکاف بین شهروندان و مدیریت شهری موجب تلاش مدیران شهری برای بهبود وضعیت معیشتی در شهر شده است. ناپدید می شود. در واقع شهروندان پیگیر و خواستار تحقق شعارها و وعده های مدیریت شهری نیستند و ارتباط شهروندان و مدیریت شهری عملا نقطه چین است. از آنجایی که سازوکارهای مشارکت واقعی شهروندان در مدیریت شهری انتظار نمی رفت، نتیجه مدیریت نامطلوب شهری تهران در عمل، وخامت کیفیت زندگی در شهر تهران است.

خلاء دیپلماسی شهری در تهران

حسین امانی جاجرمی، دیگر کارشناس برجسته و کارشناس ارشد شهری نیز در گفت و گو با دنیای اقتصاد با اشاره به اینکه رتبه تهران در سال های گذشته چندان بهتر نبوده و همواره جزو کشورهای قعرنشین بوده است، گفت: جدول. وی در عین حال یادآور شد: آنچه که به نظر می رسد باعث سقوط بیش از پیش رتبه تهران شده است، تلاش رقبا برای بهبود است.

جاگرمی با یادآوری اینکه هدف کلی رتبه‌بندی اقتصاددانان ارائه راهنمایی در شناسایی حوزه‌های مناسب برای سرمایه‌گذاری و راه‌اندازی کسب‌وکار است، گفت: در واقع ارزشی که سیستم‌های شهری برای کار اقتصادی قائل هستند را می‌توان از این رتبه‌بندی‌ها تخمین زد. رتبه بندی در صورتی که شهرها بالاتر باشند، از نظر واحد اطلاعات اکونومیست، این شهرها برای سرمایه گذاری ارزشمندتر محسوب می شوند.

این جامعه شناس شهری با اشاره به اینکه اکونومیست در برخی از شهرهای خاورمیانه دفاتری ایجاد و راه اندازی کرده است، افزود: در حال حاضر علاوه بر شهرهایی مانند لندن و نیویورک، اکونومیست در هنگ کنگ، دبی، گارگان و … حضور دارد. همچنین دارای دفاتر فعال است. اما از آنجایی که تهران نتوانست زیرساخت های مناسب شهری برای جذب سرمایه فراهم کند، شرایط نامناسب در این شهر پابرجا بود و از نظر اقتصاددان تاثیر بدی بر رتبه این شهر در رده بندی شهرها گذاشت.

وی ادامه داد: از سوی دیگر موضوع دیپلماسی شهری نیز در نتیجه این رتبه بندی ها تاثیرگذار است. از آنجایی که تهران در حوزه دیپلماسی شهری ارتباط مؤثری با سایر شهرها ندارد و مرکز رویدادهای جهانی یا منطقه‌ای خاص نیست، بهبود زیست‌پذیری را تجربه نکرده است.

این کارشناس برجسته شهری با بیان اینکه میزبانی رویدادهای جهانی به طور کلی بر نتایج این رتبه بندی ها تاثیر دارد، خاطرنشان کرد: این رویدادها می تواند ورزشی، هنری، اجتماعی، اقتصادی و … باشد. اما یکی از اثرات تحریم ها در کشورمان در قالب عدم برگزاری رویدادهای بین المللی در پایتخت ظاهر شد و نتیجه طبیعی آن نیز عدم ارتقای جایگاه تهران در رتبه آخر بود.

جاگرمی معتقد است: نظام انتخاباتی شورای شهر نمی تواند منعکس کننده تنوع سلایق شهروندان باشد و از این رو در هر دوره ای عموما سلیقه سیاسی همه کرسی ها را به خود اختصاص می دهد.

به گفته وی، موضوع دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد این است که در مدیریت شهری اهدافی که برندگان دنبال می کنند کمتر با مسائل روزمره مردم مرتبط است و حتی از نظر جغرافیایی، انتخابات طوری طراحی نشده است که هر منطقه حداقل یک نماینده در آن داشته باشد. پارلمان شهر نتیجه اینکه در تهران با وجود اینکه 22 منطقه وجود دارد، 21 کرسی برای اعضای شورا در نظر گرفته شده است.

وی افزود: به نظر می رسد نبود دستور کار مشخص در حوزه بهبود زندگی شهروندان از سوی شورای شهر نیز دلیلی بر عدم پیشرفت تهران در اهداف معیشتی بوده است. در واقع، زمانی که وجود مدیریت شهری، نوع بعدی وظیفه شهری نباشد، نمی توان بر ارتقای کیفیت زندگی به صورت قابل سنجش و ملموس نظارت کرد.

این جامعه شناس شهری معتقد است: مدیریت شهری باید با هدف گذاری در حوزه ارتقای کیفیت زندگی شهری در دستور کار خود تجدید نظر کند و تنها در این صورت است که حرکت تدریجی به سمت تهرانی زیست پذیر صورت می گیرد.