پسر سوزان با موفقیت و افکار دوم در «عشق، دامینی» روبرو می شود

دیوید بووی در سال 1975 آواز خواند: «شهرت شما را به جایی می‌برد که همه چیز توخالی می‌شود» و بسیاری از اجراکنندگان، قبل و بعد از آن، همین موضوع را کشف کرده‌اند. آهنگ‌های آن‌ها با شروع کارشان، جاه‌طلبی‌ها و غرور بزرگ را اعلام می‌کنند. اما پس از آن موفقیت، اگر اتفاق بیفتد، فشارها و امتیازات زیادی را به همراه دارد – و گاهی اوقات میل جدیدی برای مقابله با وسواس ها.

Burna Boy – ترانه سرای نیجریه ای Damini Ebunoluwa Ogulu – طی یک دهه ضبط به طور پیوسته به شهرت بین المللی رسیده است. در ماه آوریل، به عنوان بخشی از آخرین تور جهانی خود، او اولین بازیگر نیجریه ای شد که در میدان مدیسون اسکوئر گاردن قرار گرفت و با ظاهری پر زرق و برق – تاییدی از نسل قدیمی – از سفیر قدیمی موسیقی سنگال، یوسو ندور، ظاهر شد.

ششمین آلبوم Burning Boy، “عشق، دامینی” مجموعه ای از مواد است: 19 آهنگ کامل. او فهرستی از همکاران بین المللی از جمله فیلمسازان عالی – جی بالوین و اد شیران – به همراه خالد، کهلانی، لیدیسمیت بلک مامبازو، خواننده جامائیکایی پاپکان و رپر بریتانیایی جی هوس را فراخواند. مانند آلبوم قبلی Burna Boy برنده گرمی 2020 Twice as Tall، آلبوم جدید او دستاوردهای او را به نمایش می‌گذارد و تردیدها و پشیمانی‌های یک فرد موفق را تایید می‌کند.

Burning Boy موسیقی خود را Afrofusion می نامد. هسته اصلی آن ریتم ساده و ظریف – هم دستی و هم الکترونیکی – آفروبیت های نیجریه است که از تأثیرات و سکوت برای بیان هماهنگی سه در برابر دو استفاده می کند. Burna Boy با حمایت برخی از خلاق‌ترین تولیدکنندگان آفریقا، Afrobeats را با خویشاوندان خود در سراسر جهان مرتبط می‌کند: R&B، Dancehall جامائیکایی، Reggaeton، Rumba کنگو، هیپ هاپ و غیره. صدای او، باریتون مخملی، دارای آرامشی است که می تواند به تایید آسان یا رزرو مالیخولیایی اشاره کند، و در حالی که ملودی های او بلافاصله تند به نظر نمی رسند، او روی هر نت می گذارد تا لایه دیگری از چند ریتم اضافه کند.

موسیقی از تمام جزئیات استراتژیک لذت می برد: از بافتن صداهای پشتیبان نمونه برداری شده و خوانده شده با “حجم های مختلف”، از بخش های ریتمیک که عنوان را شکسته و از “کیلومتر” خودداری می کند، از آهنگ های وارونه گیتار و بوق های رگی دور در “Jagele”. از ساکسیفون هایی که صدای او را در “فرد عادی” پاسخ می دهند. سطوح براق و اطمینان بخش هستند. کارهای درونی یک روباه بازیگوش. اما پسر برنا بیشتر از اینکه جشن بگیرد فکر می کند.

در آهنگ افتتاحیه آلبوم “Glory”، Burna Boy وعده “This is my story” است. با ریتم‌های هوشیار آفریقای جنوبی لیدیسمیت بلک مامبازو شروع می‌شود، قبل از اینکه آکوردهای پیانو به صدا درآیند و Burna Boy بخواند که “روزی که سقوط کردم در حال گذراندن کابوس‌ها بود.”

مهمانان او اغلب به عنوان هم رزمان به او می پیوندند. خالد در سرود “رویاهای وحشی” می خواند، جایی که برنا بوی شنوندگان را ترغیب می کند که رویاهای بزرگ داشته باشند، اما با یک هشدار به پایان می رسد: “به یاد داشته باشید مارتین لوتر کینگ خوابی دید و سپس به او شلیک شد.” جی بالوین در “Rollercoaster” که ترکیبی دوزبانه از Afrobeats-dembow است، اشعاری را با او رد و بدل می کند، که در آن بورنا بوی ابراز قدردانی می کند، از “زندگی سریع” صرف نظر می کند تا “دلش پاک” باشد، و تسلیم فراز و نشیب های زندگی خود می شود. و با اد شیران، “For My Hand” را به اشتراک گذاشت، یک آهنگ عروسی که ارزش وفاداری متقابل را در زمان های سخت دارد، و “When I’m Broken, Makes Me Feel” را می خواند.

عدم تعادل بین کار و زندگی، عاشقانه ترین آهنگ آلبوم “Last Last” را از بین می برد. Burning Boy روی تارهای کوچک نوازش شده عصبی و عبارتی آوازی که از تونی براکستون «او به اندازه کافی مرد نبود» گرفته شده است، می‌خواند: «زندگی‌ام را برای کارم گذاشتم/می‌دانم که در مشکل هستم». در «خیلی زیاد است»، او خاطرنشان می‌کند، «من نمی‌خواهم روزهایم را تلف کنم/می‌خواهم آن را به سرگرمی بگذرانم، اما تولید مسیر پررونق را دور نگه می‌دارد، و پسر برنا به سرعت عذرخواهی می‌کند – «نمی‌دانم. چگونه عشقم را به تو نشان دهم” – احساس بی‌حسی و اجبار: هر کاری که انجام می‌دهم کافی نیست.» در «چقدر بد می‌شود»، در میان صدای گیتار کریستالی و صدای زنان شبح‌آلود، جذاب‌تر است، زیرا افسردگی را با جزئیات نشان می‌دهد. ، انزوا و اضطراب بیشتر از آن با توصیه آهنگ ملایم: “وقتی به اندازه احساس غمگینی/بگویید “چقدر می تواند بد باشد؟”

او نگرانی های دیگری مانند مه دود در زادگاهش، پورت هارکورت دارد. او در آهنگ Whiskey، آهنگی میان‌تمپو با نمونه‌هایی از موسیقی متن قدیمی و سازهای ظریف گیتار، می‌خواند: «به دلیل نفت و گاز شهر من را تاریک می‌کند / آلودگی هوا را سیاه می‌کند». و حتی زمانی که او وعده لذت جسمانی را می دهد – در “رازهای کثیف”، “علم” و “تونی آن سینگ” – با آکوردهای ثانویه شوم و جریان های زیرین ظریف آمیخته می شود.

در «عشق، دامینی»، برنا پسر به راحتی می‌توانست به خود تبریک بگوید و به جای اینکه به درون نگاه کند، فتوحات جدید را به پیش می‌برد. اما تا کنون، او به اندازه کافی راضی نیست که جشن بگیرد – نه این بار.

پسر در حال سوختن
“عشق دامنی”
(آتلانتیک)