گالری ادینبورگ خودنگاره مخفی ون گوگ را نشان می دهد

صادر شده در: 2022/07/14 – 16:47

این تصویر در پشت بوم “سر یک زن دهقان”، اثری از پست امپرسیونیست های هلندی در سال 1885، با لایه هایی از چسب و مقوا پوشانده شده است.

در این عکس یک پرستار بچه ریشو با کلاه لبه دار با کراوات آزاد در گردن را نشان می دهد. قبل از اینکه ون گوگ گوش چپ خود را در سال 1888 برید تکمیل شد.

بازدیدکنندگان از گالری‌های ملی اسکاتلند در ادینبورگ می‌توانند آن را در نمایشگاه آتی، به‌عنوان یک تصویر اشعه ایکس از طریق یک جعبه نور ویژه طراحی شده، ببینند.

در درازمدت، متصدیان در تلاش هستند تا با خیال راحت آن را از روی بوم بدون آسیب رساندن به نقاشی ها استخراج کنند.

لزلی استیونسون، نگهبان ارشد نقاشی در گالری‌های ملی، گفت که آنها از این کشف “تکه‌های خوشحالی” داشتند.

او گفت: «وقتی برای اولین بار اشعه ایکس را دیدیم، البته بسیار هیجان زده بودیم.

“این یک کشف مهم است زیرا به آنچه که ما قبلاً در مورد زندگی ون گوگ می دانیم اضافه می کند.

در مورد مراحل بعدی چیزهای زیادی برای فکر کردن وجود دارد، اما برای ما، این قطعه دیگری است که ما را کمی به یک هنرمند باورنکردنی نزدیک‌تر می‌کند.»

مقوا را روی آن نگه دارید

متصدیان بر این باورند که این نقاشی که تنها پس از خودکشی او در سال 1890 فروخته شد، یکی از مجموعه‌ای از سلف پرتره‌های تجربی است.

پنج اثر مشابه در موزه ون گوگ آمستردام به نمایش گذاشته شده است که قبل از نقل مکان او به پاریس در سال 1886 کشیده شده است.

ون گوگ ناشناخته و ورشکسته در هنگام مرگش، اغلب هر دو طرف نقاشی را به منظور صرفه جویی در هزینه نقاشی می کرد.

تابلوی اصلی که در سال 1960 توسط وکیل ادینبورگ الکساندر میتلند به نمایشگاه اختصاص یافت، یک زن محلی را از شهری در جنوب هلند که هنرمند از 1883 تا 1885 در آن زندگی می کرد، به تصویر می کشد.

تصور می‌شود که این خودنگاره در حدود سال 1905، زمانی که کوچک‌تر از این دو قطعه در نظر گرفته شد و قبل از قاب‌بندی به مقوا چسبانده شد، از دید خارج شد.

اعتقاد بر این است که اثر افشا شده مربوط به دوره ای است که ون گوگ برای اولین بار با آثار امپرسیونیست های فرانسوی روبرو شد. او بعداً سبک رنگارنگ اکسپرسیونیستی را پذیرفت که آثارش را در میان مشهورترین آثار جهان قرار داد.

این هنرمند که افسرده شده بود، کمی قبل از کریسمس در سال 1888 گوش خود را با تیغ برید، پس از آن که بیمارستان آن را «شیدایی حاد همراه با هذیان عمومی» نامید.

ون گوگ 37 ساله پس از گذراندن مدتی در آسایشگاه، در 27 ژوئیه 1890 به قفسه سینه خود شلیک کرد.

او می توانست راه برود و کمک پزشکی پیدا کند، اما هیچ کس نتوانست گلوله را خارج کند و دو روز بعد به دلیل عفونت درمان نشده درگذشت.

به گفته برادرش تئو، آخرین سخنان او این بود: “غم و اندوه همیشه ماندگار است.”

(AFP)