صخره های کورویتو در کنیا به لطف یک کمپین حفاظتی محلی بازگشته اند

ساحل کورویتو در کنیا آرام است. سواحل شنی درخشان، آب شفاف آبی را تکمیل می کند و رایحه آشنای ماسه و نمک دریا فضا را پر می کند.

یک دهه پیش، روستاییان متوجه کاهش ذخایر ماهی شدند و بر عهده گرفتند تا با کمک شرکای همفکر خود، یک منطقه حفاظت شده ایجاد کنند.

دیکسون جرززا یک فعال حفاظت از دریا و رهبر برنامه پروژه مرجانی است و توضیح می دهد که آلودگی بزرگترین دشمن اقیانوس است: او می گوید: “مردم غیر مسئولانه عمل می کنند.” اقیانوس منبع مفیدی است، اما انسان‌ها آن را از بین می‌برند. برای نجات اقیانوس مهم است که زباله‌ها را به درستی دفع کنیم.

اولین پروژه محلی حفاظت از مرجان

جامعه متوجه شد که صید بی رویه، تغییرات آب و هوایی و جمع آوری بی رویه ماهی ها و مرجان ها از طریق تجارت آکواریومی باید قبل از آسیب جبران ناپذیر اکوسیستم دریایی مورد توجه قرار گیرد.

در سال 2005، ساکنان این منطقه اقدامی بی سابقه برای رد صلاحیت منطقه حفاظت شده دریایی (MPA) به مساحت 30 هکتار انجام دادند. این اولین منطقه دریایی مدیریت شده محلی بر اساس صخره های مرجانی در کنیا بود. دوازده سال بعد، منطقه بهبود قابل توجهی داشته است.

کاتانا هینزانو یک فعال حفاظت از سازمان Oceans Alive است که در ساخت بلوک‌های مرجانی جایگزین و مهد کودک با استفاده از سیمان و ماسه مشارکت دارد. او رابطه دریا و زندگی انسان را تکرار می کند:دریا برای کسانی که در نزدیکی آن زندگی می کنند ارزشمند است. ماهیگیران و صاحبان مشاغل ماهی به منابع دریایی وابسته هستند. همه ما در حصول اطمینان از بهره مندی از دریا و دست نخورده ماندن آن برای نسل های آینده نقشی داریم.»

با ممنوعیت ماهیگیری در LMMA، این ماهی به وفور، اندازه و تنوع رشد کرده است. این منطقه به زمین حاصلخیز تبدیل شد که منجر به افزایش ماهی در خارج از منطقه شد. به این ترتیب، ماهیگیران به دلیل تأثیر غیرمستقیم، مقادیر بیشتری صید می بینند. در همان زمان، تنوع زیستی به طور چشمگیری افزایش یافته است، و کورویتو را به یک مقصد اکوتوریسم تبدیل کرده است، و فرصت های شغلی برای راهنماها، کاپیتان قایق ها و محیط بانان ایجاد می کند.

گودلاک امباگا، دوستدار محیط زیست و راهنمای بازنشسته خدمات حیات وحش کنیا، می گوید: «دریا برای من ارزشمند است زیرا زندگی است. غذا را فراهم می کند، به اقتصاد کمک می کند، درآمد و سرگرمی را فراهم می کند. همه ما باید یاد بگیریم که چگونه اقیانوس را حفظ کنیم زیرا هنوز از پتانسیل کامل آن استفاده نکرده ایم.»

تخت فلزی و توری پلاستیکی

برای کمک به بازسازی صخره های مرجانی، کارشناسان Oceans Alive و Kuruwitu Conservation and Welfare Association دست در دست هم کار می کنند. با یک تخت ساخته شده از فلز که یک توری پلاستیکی به آن متصل است شروع می شود. شاخه های ساخته شده از سیمان و ماسه خشک می شوند و به تخت وصل می شوند تا یک مهد کودک ایجاد کنند. پس از هفته‌ها پردازش در دریا، بستر آماده کاشت است و به کف دریا می‌ریزند. سپس حیات دریایی فرصتی پیدا می کند تا خود را به سازه متصل کند.

انتظار می رود مدیریت مشترک منابع دریایی راه رو به جلو در مدیریت اکوسیستم محور مناظر دریایی در منطقه باشد. برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، با مشارکت UN-Habitat، پروژه Go Blue را برای کمک به رشد شهرها و شهرهای نزدیک به اقیانوس ها راه اندازی کرده است. Florian Lux از پروژه Go Blue توضیح می دهد که چگونه این کراوات وجود دارد آثار:”شهرها و شهرک ها در کنار اقیانوس ها و دریاها قرار گرفته اند و همین امر به دریا و مناظر منتهی می شود. برای انعطاف پذیری در برابر تغییرات آب و هوایی، آنها باید بازسازی شوند.»