بعدی- سوال قدیمی “چرا انسان ها می خوابند؟” این موضوع قرن‌هاست که بین دانشمندان مورد بحث بوده است، اما در کنار انبوهی از پاسخ‌ها، دانشمندان دانشگاه علوم پزشکی ماساچوست با همکاری کارشناسان دانشگاه براون و چندین مؤسسه دیگر، اخیراً سرنخ‌های جدیدی از این معما یافته‌اند که به آن اشاره می‌کند. نقش خواب در یادگیری ما
به گزارش فردا؛ دانشمندان پیشنهاد می کنند که خواب ممکن است فواید ویژه و ضروری برای انسان داشته باشد که انسان هرگز نمی تواند آنها را رها کند. به نظر می رسد یکی از این مزایا مربوط به تأثیر خواب بر نهادینه کردن تجربیات و یادگیری باشد. محققان می گویند بینش های جدید در مورد فعالیت مغز در طول خواب ممکن است به توسعه رویکردهای درمانی برای افراد مبتلا به بیماری یا آسیب عصبی کمک کند.
به گفته دانیل روبین، نویسنده اصلی این مطالعه و متخصص مغز و اعصاب در MGH ماساچوست، دانشمندان مدت‌هاست که می‌دانند پدیده‌ای به نام «بازپخش» در هنگام خواب رخ می‌دهد. تصور می شود که بازپخش مکانیزمی است که مغز از آن برای یادآوری اطلاعات جدید استفاده می کند. وقتی به موش‌های صحرایی یاد می‌شود که در پیچ و خم حرکت کند، تجهیزات نظارتی الگوی دقیق فعالیت سلول‌های مغز یا نورون‌هایی را که مسیر صحیح را دنبال می‌کنند نشان می‌دهد. رابین می‌گوید: «وقتی حیوان می‌خوابد، می‌توانید دوباره آن نورون‌ها را به همان شکل مشاهده کنید. دانشمندان بر این باورند که مغز به این صورت است که دانش تازه به دست آمده را در طول خواب تمرین می دهد و به تثبیت خاطرات اجازه می دهد، یعنی از خاطرات کوتاه مدت به بلند مدت.
با این حال، این فرآیند تنها در حیوانات آزمایشگاهی مشاهده شده است و این سوال برای دانشمندان مطرح است که آیا این فرآیند در مورد انسان نیز صدق می کند؟ دکتر سیدنی اس. Cash، MD، یکی از مدیران مرکز نوروتکنولوژی و نورودژنراسیون در MGH و نویسنده ارشد این مطالعه، این سوال را مطرح می کند و می افزاید: درک اینکه آیا بازنمایی وقایع در طول خواب هنگام یادگیری مهارت های حرکتی رخ می دهد می تواند به توسعه درمان ها و ابزارهای جدید کمک کند. افراد مبتلا به بیماری و آسیب های عصبی. رابین، کش و همکارانشان برای بررسی رابطه بین این تکرارها در طول خواب و بخشی از مغز که حرکت را کنترل می کند، از یک داوطلب 36 ساله مبتلا به کوادری پلژی استفاده کردند که به دلیل نخاع قادر به حرکت بخشی از اندام های حرکتی خود نبود. صدمه.
در این مطالعه از داوطلب خواسته شد تا کاری شبیه به بازی الکترونیکی Simon انجام دهد که در آن بازیکن الگوی چشمک زن چراغ های رنگی را مشاهده می کند و سپس باید این توالی را به خاطر بسپارد و آن را بازتولید کند. این فرد تنها با فکر کردن توانست مکان نما را از طریق تراشه ای که در مغزش کاشته شده است هدایت کند. این سیگنال های مغزی ضبط و به صورت بی سیم به کامپیوتر منتقل می شد. در آن شب، زمانی که دواتالپ خوابید، همان فعالیت های قشر حرکتی مغز او فعال شد و به صورت بی سیم به کامپیوتر منتقل شد. رابین می گوید: «آنچه ما پیدا کردیم کاملاً شگفت انگیز بود. او عمدتاً در هنگام خواب بازی می کرد و در بسیاری از موارد، الگوهای عصبی خواب او دقیقاً مشابه الگوهایی بود که در طول روز بازی می کرد.
روبین می‌گوید: «این مستقیم‌ترین شواهد برنامه‌ریزی مجدد از قشر حرکتی است که در هنگام خواب در انسان دیده شده است. بیشتر عودهای شناسایی شده در این مطالعه در طول خواب موج آهسته یا خواب عمیق رخ داده است. ما امیدواریم که بتوانیم از این اطلاعات برای کمک به ایجاد رابط‌های بهتر مغز و رایانه برای کمک به افراد مبتلا به آسیب‌های عصبی استفاده کنیم و الگوهایی را ارائه کنیم که به افراد امکان می‌دهد روند یادگیری را پس از آسیب سریع‌تر و کارآمدتر ادامه دهند.»
منبع: scitechdaily
ترجمه: مصطفی جروی فرارو
