لنی روزنبلات، مهاجم سراسر آمریکا که تیم بیسبال کارولینای شمالی را تا یک فصل شکست ناپذیر و پیروزی هیجان انگیز مقابل ویلت چمبرلین کانزاس در بازی قهرمانی بسکتبال NCAA در سال 1957 رهبری کرد، شنبه درگذشت. او 89 سال داشت.
دپارتمان دو و میدانی کارولینای شمالی درگذشت او را اعلام کرد و دلیل مرگ او و محل مرگ او را مشخص نکرد. او در چپل هیل، کارولینای شمالی، محل پردیس اصلی دانشگاه زندگی می کرد.
روزنبلوت 6 فوت 5 اینچی در فصل 1956-1957 به طور میانگین 28 امتیاز در هر بازی کسب کرد و چمبرلین را برای جایزه بهترین بازیکن سال بسکتبال کالج Helms Foundation شکست داد. پاشنه تار 32-0 پیش رفت و فصل خود را با پیروزی 54-53 سه بار دیگر مقابل کانزاس به پایان رساند، زیرا روزنبلوت 20 امتیاز به دست آورد قبل از اینکه در اواخر سکو شکست بخورد. چمبرلین، که به یکی از مسلط ترین بازیکنان NBA تبدیل شده است، پس از میانگین 30 امتیاز در طول فصل عادی، 23 امتیاز داشت.
در نیمه نهایی، روزنبلات در وقت اضافه سوم پیروزی 74-70 کارولینای شمالی مقابل ایالت میشیگان دو بار شلیک کرد و با 31 امتیاز به پایان رسید.
او که اهل برانکس بود، با صرفه جویی برای تیم بسکتبال دبیرستان جیمز مونرو در آن شهر بازی می کرد، اما با بازی بسکتبال در هتل های تابستانی کتسکیل نمایشی چشمگیر داشت که آهنربایی برای بازیکنان برجسته منطقه کلان شهر نیویورک بود. توجه فرانک مک گوایر را جلب کرد، که در سال 1953 پس از بردن سنت جانز که در آن زمان در بروکلین بود، به عنوان مربی ایالت کارولینای شمالی به مسابقه عنوان NCAA استخدام شد.
روزنبلات در خط مقدم خط لوله ای از بازیکنان از نیویورک تا کارولینای شمالی بوده است که توسط مک گوایر هماهنگ شده است.
دیوید هالبرستام در نیویورک تایمز در سال 1999 نوشت: “بسکتبال واقعاً یک ورزش ملی نبود و بازی هنوز هم اغلب یک بازی شهری بود و به نظر او بهتر بود در نیویورک انجام شود.” زمان بد برای ورزش های دانشگاهی در نیویورک. رسوایی های امتیاز دهی در اوایل دهه 1950 این ورزش را در داخل کشور ویران کرد.
مک گوایر تیم کارولینای شمالی را توسعه داد که در یک منطقه عمدتاً پروتستانی با تیمی شامل روزنبلوت، یهودی، و چهار کاتولیک دیگر، رشد کرد: تامی کرنز، که توپ دبیرستانی را در آکادمی سنت آن در منهتن بازی می کرد. خانه برنان، سنت آگوستین، در بروکلین. جو کویگ، از سنت فرانسیس پرپ، در کوئینز. و بابی کانینگهام از همه یادگاران در برانکس.
روزنبلات در بازی فصل عادی 1956-1957 تار هلز به طور میانگین 28 امتیاز و 8.6 ریباند به دست آورد. 2047 امتیاز حرفه ای برای یک بازیکن کارولینای شمالی که تنها در سه فصل ظاهر شد، بیشتر از همیشه است.
او در فصل 1955-1956، زمانی که جوان بود، توسط آسوشیتدپرس و یونایتد پرس اینترنشنال به عنوان دومین تیم آمریکایی همه‌آمریکایی و برای فصل قهرمانی 1956-1957 به عنوان تیم «اجماعی» همه‌آمریکایی انتخاب شد، به این معنی که گروهی از رسانه ها موافقت کردند که او در بین پنج بازیکن برتر بسکتبال کالج قرار دارد.
او توسط فیلادلفیا واریرز به عنوان ششمین بازیکن منتخب در درفت NBA در سال 1957 دعوت شد. روزنبلات، دستیار او، در فصول حرفه ای، تنها 4.2 امتیاز کسب کرد.
لئونارد رابرت روزنبلات در 22 ژانویه 1933، پسر جک و رز روزنبلات متولد شد. پدرش در صنعت تلویزیون کار می کرد.
روزنبلات پس از فارغ التحصیلی از کارولینای شمالی و بازی برای واریرز، تاریخ آمریکا را تدریس کرد و در دبیرستان بسکتبال در ویلسون، کارولینای شمالی، در شرق رالی مربیگری کرد. در مقایسه ای با تیم قهرمانی ملی پاشنه تار خود، او یک بار به طعنه گفت که “سال اول من، ما دوباره یک فصل عالی داشتیم، با این تفاوت که هر بازی را باختیم.”
روزن بلوث یک بار دیگر تاریخ تدریس کرد و حدود 35 سال مربی بسکتبال دبیرستانی در فلوریدا بود. هنگامی که همسر اول او، هلن (الیور) روزنبلوت، معروف به پت، به سرطان مبتلا شد، آنها به چپل هیل بازگشتند تا بتواند در سیستم بیمارستانی دانشگاه کارولینای شمالی درمان شود. او در سال 2010 درگذشت. او در سال 2011 با دایان استابلر ازدواج کرد.
روزنبلوت یک دختر به نام الیزابت دارد. یک پسر، استفان، و نوه های ازدواج اولش. لیستی از بازماندگان بلافاصله در دسترس نبود.
او به تالار مشاهیر ورزش بین‌المللی یهودی اسرائیل و تالار مشاهیر و موزه ورزش ملی یهودیان در کوماک، نیویورک، در لانگ آیلند راه یافت.
در سال 2002، کنفرانس ساحل اقیانوس اطلس روزنبلوت را برای پنجاهمین سالگرد تیم بسکتبال خود انتخاب کرد و او را یکی از 50 ورزشکار برتر تاریخ کنفرانس معرفی کرد. نفر دهم کارولینای شمالی بازنشسته شد.
در طول فصل بسکتبال کالج 2006-2007، مایکل جردن و جیمز ورثی، که برای تیم قهرمانی پاشنه تار در سال 1982 بازی می‌کردند، در یک رویداد تیم‌های قهرمانی کارولینای شمالی شرکت کردند. آنها از بازیکنانی که کارولینای شمالی را در سال 1957 به شهرت بسکتبال ملی رساندند تشکر کردند.
همانطور که روزنبلات به نیویورک تایمز گفت: «آنها چیزهایی از این قبیل می گفتند، بچه ها، من با همه چیز پیش رفتم. “
