در طول شب های گرم تابستان در سواحل نوار غزه، زنان هر روز عصر جمع می شوند تا قلیان بکشند، ورق بازی کنند، ورزش کنند یا فقط صحبت کنند. این راهی است برای فرار از استرس زندگی روزمره در منطقه جغرافیایی خسته از جنگ و فقر.
به گزارش فرارو، یوسری همیدات، 43 ساله، در حالی که عصر با دوست دخترش نوال یوسرا، 66 ساله، در کافه ای در ساحل شهر غزه نشسته بود، گفت: منتظر غروب هستیم تا به دریا برویم. .. ما داریم بازی میکنیم. کارت بازی راه من برای فکر نکردن به استرس های زندگی است.
این کارمند که کارمند تشکیلات خودگردان فلسطین است، توضیح می دهد: زنان برای فرار از مشکلات زندگی خانه را ترک می کنند و به دنبال ماندن در خارج از کشور تا حد امکان هستند.
یوسرا در حالی که قلیان می کشید گفت: ساعت دو یا سه نیمه شب به خانه می روم…زن ها بیشتر از مردها سعی می کنند از این شرایط عبور کنند.
خنده از شرکت کنندگان در مسابقه پس از برنده شدن نقش نوال برای تیم خود که همسرش نیز در آن حضور دارد، بلند می شود.
یسری حمیدت با اشاره به اینکه ورق بازی در حال پخش است، ادامه می دهد: در غزه هیچ گزینه ای وجود ندارد، بنابراین من هر روز برای بازی با دوستان می آیم. این تنها سرگرمی است که می توانم انجام دهم.
2.3 میلیون نفر در نوار غزه از سال 2007 و پس از تسلط حماس بر نوار غزه، تحت محاصره هوایی، زمینی و دریایی قرار گرفته اند. این در حالی است که گذرگاه رفح در مرز مصر به طور نامنظم باز می شود و فلسطینی ها برای استفاده از آن نیاز به مجوز و مبالغ هنگفتی دارند.
در کافه دیگری در شمال غربی شهر غزه، ام سعید که با دوست و خواهرش نشسته است، می‌گوید: «ما سعی میکنیم با بیرون رفتن و در میان گذاشتن نگرانی‌هایمان بر این فشار غلبه کنیم». کشور مرده است، مردم می خندند، اما از نظر روانی نابود شده اند.
زن خانه دار تعریف می کند که روزانه حداقل چهار دلار خرج قهوه و قلیان می کند.
برای دیگران، این هزینه یک کالای لوکس است که در آن بیش از دو سوم جمعیت فقیر هستند در حالی که نرخ بیکاری بیش از 47 درصد است.
برای فاتن عبدالرحمن، که با دختران و همسایه‌هایش جلوی خانه‌اش در اردوگاه آوارگان شاطی در سواحل شهر غزه نشسته است، هزینه‌های ترک خانه فراتر از توان او است.
یک مادر پنج دختر و دو پسر توضیح می دهد که خانواده اش به کمک های رفاهی برای خانواده های فقیر متکی هستند.
وی افزود: بیشتر بانوان کمپ در منازل خود جمع می شوند، زیرا به دلیل شرایط سخت اقتصادی، قیمت تفریح نداریم.
این زن از بحران برق در نوار غزه گلایه می کند و با اشاره به اینکه موظف است از مهمانان خود بیرون از خانه پذیرایی کند، می گوید: گرمای خانه طاقت فرسا است. در ساحل می خوابیم و با مهمان ها وقت می گذرانیم.
اسرائیل تنها نیروگاه برق غزه را در سال 2006 تخریب کرد. از آن زمان، ساکنان نوار غزه از بحران حاد برق رنج می برند و برق بیش از 12 ساعت در روز قطع می شود.
در پنجم ماه جاری، اسرائیل عملیات نظامی خونینی را با هدف هدف قرار دادن جنبش جهاد اسلامی در نوار غزه آغاز کرد که بر اساس آمار فلسطینی، دست کم 49 فلسطینی از جمله کودکان را به شهادت رساندند.
ام جابر ابو عاصی، 43 ساله، تصمیم گرفت که شب را با دوستانش در یک پارک عمومی در غرب شهر غزه بگذراند، پر از ده ها نفر، بیشتر زنان و کودکان.
او می گوید: “اینجا روی صندلی نشستن 0.30 دلار قیمت دارد. اگر به دریا برویم، باید بیشتر هزینه کنم.”
زن ادامه می دهد: «بیرون رفتن به ما احساس انسان بودن می دهد.
ابو عاصی کتمان نمی کند که در یک جامعه محافظه کار به دلیل بازگشت به خانه بعد از نیمه شب مورد انتقاد قرار گرفته است، اما می گوید: من به این انتقادات اهمیتی نمی دهم، بی باک با دخترم قدم می زنم، خیابان ها همه جا شلوغ است.
برای برخی از زنان، انواع ورزش ها، از جمله اسب سواری، گزینه خوبی برای سرگرمی عصرگاهی در یک باشگاه ورزشی خانوادگی در جنوب غربی شهر غزه است.
یکی از آنها کاهیل (22 ساله) است که در حین غذا دادن به اسبش می گوید: من بیشتر وقتم را عصر اینجا می گذرانم، از ترس بمباران یا موشک می ترسم تنها بیرون بروم.
اگرچه این زن جوان حدود ده سال است که اسب سواری می کند، اما اعتراف می کند که در جامعه محافظه کار غزه مورد انتقاد قرار گرفته است.
او در حالی که زین خاکستری اش را در دست دارد توضیح می دهد: «وقتی سوار بر اسب به دریا می روم، به خاطر نپوشیدن روسری به من انتقاد می شود.
سپس می افزاید: حتی اسب هم نیاز به هوا دارد.
بیرون از باشگاه سوارکاری، مروات القلاینی، 41 ساله، توپ ترشی بازی می کند. صبح کار می کنم و عصر ورزش می کنم و از خانه بیرون می روم تا بروم جایی که نور و مردم باشد.
