چگونه پیراهن زرد برزیل را تقسیم می کند | CNN

CNN
–

پیراهن زرد روشن برزیل نمادی است که کشور را از طریق عشق به فوتبال و غرور ملی متحد می کند، اما طی دو سال گذشته این پیراهن توسط طرفداران جناح راست ژایر بولسونارو که این پیراهن را در تظاهرات و تظاهرات بر تن کرده اند، انتخاب شده است. برای نشان دادن وفاداری سیاسی خود به پیراهن. رئیس جمهور برزیل، جنجال برانگیخت.

این پیراهن زرد نمادین در جام جهانی 1970 در تخیل تماشاگران جهانی سوزانده شد. با الهام از عملکرد باورنکردنی پله – او پیراهن شماره 10 را پوشید – پیراهن زرد نشان دهنده موفقیت برزیل در زمین بود و تصویری مثبت در اطراف ایجاد کرد. جهان در پنج دهه گذشته

تیم ملی 1970 همچنین درگیر سیاست شد، به ویژه قبل از جام جهانی مکزیک، زمانی که ژنرال مدیچی، رئیس یک کشور تحت یک دیکتاتوری نظامی، نقش کلیدی در اخراج مربی – ژائو سالدانا – که سرپرستی یک تیم نمونه را بر عهده داشت، ایفا کرد. کمپین توانبخشی

به سرعت به سال 2020 می رسیم و منتقدان بولسونارو می گویند که پیراهن زرد معروف اکنون به دلیل ارتباط نزدیک او با رئیس جمهور برزیل آلوده شده است.

والتر کاساگرانده، بازیکن سابق تیم ملی برزیل و کورینتیانس اف سی در سائوپائولو، احساس گلزنی در حالی که پیراهن زرد را در اولین بازی خود با سلکائو در سال 1985 به تن داشت، به یاد می آورد.

کاساگرانده به سی ان ان اسپورت گفت: «این چیزی جادویی بود، مثل موجودی مسحور که احساسات فوق العاده ای به من می داد.

احساسات کاساگراند در سمت چپ شکاف سیاسی قرار دارد که طرفداران و مخالفان بولسونارو را از هم جدا می‌کند و او احساس می‌کند که یک عنصر گرامی در حال تحریف است.

حالا فکر می کنم که پیراهن زرد برزیل را جناح راست ربوده و گرفته است، بنابراین ما نمی توانیم از آن استفاده کنیم.

کازاگرانده گفت که قدرت پیراهن زرد برای او نشان دهنده دموکراسی و آزادی است.

او گفت: «برزیل در حال حاضر به طرز وحشتناکی به جهان نشان می دهد. این اولین بار در زندگی ام است که می بینم از پیراهن زرد علیه دموکراسی و آزادی استفاده شده است.»

بخوانید: 50 سال بعد، تیم قهرمان جام جهانی 1970 همچنان بهترین تیم برزیل است

به همان سرعتی که چپ ها از بولسونارو انتقاد می کنند، حامیان او در زدن مشت ها دیر نمی کنند.

Cosmo Alexander، مبارز برزیلی که چندین عنوان جهانی در موی تای و کیک بوکسینگ دارد، معتقد است که چپ در حال اشتباه گرفتن مشکلات فراوان خود با بولسونارو است و از پیراهن به عنوان راه دیگری برای ابراز نارضایتی استفاده می کند.

الکساندر به عنوان یکی از طرفداران بولسونارو، اتهامات مبنی بر دستکاری نمادین پیراهن را رد می کند و می گوید دلیل پوشیدن پیراهن زرد برای طرفداران ساده است: همه در برزیل پیراهن زرد می پوشند.

او خاطرنشان می کند که هواداران همیشه پیراهن های تیم برزیل را به طور خاص نمی پوشند و تجمعات پر از افرادی است که از انواع و اقسام پیراهن های زرد به تن می کنند.

الکساندر می‌گوید بین شهرت ورزشی پیراهن و آنچه که از نظر سیاسی آن را نشان می‌دهد، گسست وجود دارد.

او گفت: «همه در سراسر جهان درباره تیم فوتبال برزیل می‌دانند، بنابراین حتی اگر به دعوا بروید و از پیراهن زرد تیم فوتبال استفاده کنید، همه می‌دانند که این تیم برزیل است. بنابراین موضوع سیاست نیست، بلکه تنها چیزی است که جهان در مورد فوتبال برزیل می داند.

شاید برای بعضی ها راحت تر از دیگران باشد که فوتبال و سیاست را در کشوری که فوتبال خداست، منزوی کنند.

Josemar de Rezende Jr. او یک هوادار فوتبال است که قبل از انتخابات گروه داوطلب بولسونارو را در شهرش تأسیس کرد. او گفت که با این پیروزی به شهرت جهانی تیم ملی برزیل افتخار می کند و برای او پیراهن زرد “به معنای عشق به کشور، رهبری، موفقیت و غرور است”.

خواندن: راز فینال جام جهانی 1998

با این حال، موضوع پیراهن زردها آنقدر تفرقه‌انگیز شده است که کمپینی برای برزیل برای بازی در سفید در جریان است.

ژوائو کارلوس آسومباسائو، روزنامه‌نگار، فیلم‌ساز و نویسنده برزیلی «خدایان فوتبال»، کتابی درباره تاریخ سیاسی، اجتماعی و اقتصادی برزیل، کمپینی را برای کنفدراسیون فوتبال برزیل برای کنار گذاشتن کامل پیراهن زرد و بازگشت به کلاسیک رهبری می‌کند. ترکیب سفید و آبی از زمان شروع برنامه در سال 1914. .

CNN با کنفدراسیون فوتبال برزیل تماس گرفت و آنها پاسخ دادند که آنها ترجیح دادند در مورد این موضوع اظهار نظر نکنند، “زیرا این یک موضوع بسیار منحصر به فرد است.”

آسمباسائو گفت: “مردم فوتبال برزیل را دوست داشتند زیرا ما خیلی خوب بازی می کردیم و اگر در سال 2022 با پیراهن سفید خوب بازی کنیم، فکر می کنم همه پیراهن سفید می خرند. تغییر آن بسیار دشوار است، اما فکر می کنم اینطور است. غیر ممکن نیست.”

هنگامی که برزیل جام جهانی را در خانه به اروگوئه در سال 1950 شکست داد، پیراهن سفید و آبی بدشانسی تلقی شد، بنابراین آنها به پیراهن زرد روی آوردند و پنج جام جهانی را برای پوشیدن بردند – رکوردی در فینال‌ها که تا به امروز پابرجاست.

چشم انداز Assumpção برای تغییر رنگ کیت این است که به جهان بگوید که برزیلی ها خواهان تغییر در کشور هستند. آسمباساو توضیح داد: «این تغییراتی نیست که این دولت ایجاد می کند.

در طرف دیگر طیف سیاسی، زرد، از جمله پیراهن زرد، نشان دهنده تغییرات مثبت در کشور است. رزنده جونیور، حامی بولسونارو معتقد است که تلاش چپ برای بازگرداندن پیراهن زرد تلاشی برای “بی اعتبار کردن دولت” است، که او آن را “دولت ملی که نماینده و حمایت از تمام طبقات اجتماعی در سراسر کشور است” توصیف می کند.

خواندن:سر خوک و پلیس ضد شورش: جنجالی ترین انتقال فوتبال

آشفتگی سیاسی این کشور نشان دهنده شدت رقابت های فوتبال بین شهری در سراسر برزیل است. با این تفاوت که در محدوده شهری نبوده و در ماه های اخیر طرفداران را گرد هم آورده است.

سائوپائولو خانه چهار باشگاه بزرگ است: کورینتیانس، پالمیراس، سائوپائولو و سانتوس. رقابت بین کورینتیانس و پالمیراس بسیار شدید بود و در ماه ژوئن، گروه‌هایی از هر باشگاه در خیابان‌ها برای اعتراض مخالفان حامیان بولسونارو به یکدیگر پیوستند.

رافائل کاستیلو، جامعه شناس، عضو دموکراسی جمعی کورینتی و هماهنگ کننده مرکز مطالعات کورینتیانس، گفت که برای غلبه بر وضعیت سیاسی کنونی برزیل، باید “روش های مختلف تفکر را متحد کند و تناقض را بپذیرد”.

کاستیو توضیح می‌دهد که باشگاه‌هایی که در زمینه مسئولیت مدنی رقابت می‌کنند احساس می‌کنند از یکدیگر حمایت می‌کنند و به جنبش‌های جامعه مدنی می‌پیوندند، «از آنجایی که کشور در حال گذر از بحران نمایندگی حزبی است و جنبش‌های اجتماعی توسط اقدامات پلیس مرعوب شده‌اند،» و افزود که «هواداران نگرش همدردی به دست آورده است زیرا بخشی از جامعه احساس می کند شجاعت طرفداران او را نمایندگی می کند.

کورینتیانس سابقه اختلاط فوتبال و سیاست را دارد. در دهه 1980 در جریان جنبش طرفدار دموکراسی به نام دیرتاس جا، تیم باشگاهی توسط رهبران تیم ملی سوکراتیس و کازاگرانده رهبری می شد.

زمانی که تیم در سال 1982 در جریان بازی ای که در آن عبارت “رای پانزدهم” در تلاش برای تشویق هواداران برای رای دادن در انتخابات دولت ایالت سائوپائولو نمایش داده شد، فوتبال با سیاست آمیخته شد.

دو سال بعد، کورینتی ها در مرکز جنبشی به نام Democracia Corintiana قرار گرفتند که به گفته کازاگراند بیش از یک میلیون نفر را با لباس زرد به خیابان ها آورد.

کاساگرانده گفت: “این لحظه بسیار مهمی برای دموکراسی برزیل بود و این پیراهن زرد برای آن جنبش بسیار مهم بود.”

پیراهن زرد در تظاهرات سال 2013 علیه دیلما روسف رئیس جمهور سابق و علیه فساد به خیابان ها بازگشت. یک سال قبل از جام جهانی در این کشور آمریکای جنوبی، معترضان محافظه‌کار تی‌شرت‌هایی به رنگ‌های برزیل می‌پوشیدند، در حالی که معترضان چپ‌گرا از رنگ‌های دیگری استفاده می‌کردند.

هم الکساندر و هم رزند جونیور می گویند که رنگ زرد بهبودی از پیراهن قرمزهایی است که حامیان دولت در زمان قدرت گرفتن چپ ها می پوشیدند، که نشانه ای برای حمایت اساسی از کمونیسم است.

الکساندر گفت: «زمانی که بولسونارو شروع به دویدن کرد، هوادارانش از رنگ زرد استفاده کردند تا نشان دهند من برزیلی هستم و نمی‌خواهم در کشورم کمونیسم باشد.

نبرد برای پیراهن زرد عده‌ای را به آرزوی گذشته‌ای پیروز برمی‌انگیزد، در حالی که برخی دیگر برای ایجاد معنایی جدید برای نماد نمادین به جلو حرکت می‌کنند. در کشوری که عمیقاً در فوتبال ریشه دارد، بعید است که این مشکل برطرف شود.

آسومپسائو معتقد است که فقط برای جامعه فوتبال و برزیلی هایی که با راست افراطی ارتباط ندارند ممکن است پیراهن را پس بگیرند “شاید پنج یا ده سال دیگر، اما نه اکنون. نه اکنون.”