جاکارتا، اندونزی
CNN
–
به گفته فدراسیون ملی فوتبال، هوادارانی که تلاش می کردند از هرج و مرجی که شنبه گذشته در ورزشگاه کانجوروهان اندونزی به وجود آمد، فرار کنند، پس از اینکه نیروهای امنیتی نتوانستند چندین دروازه خروجی را باز کنند، به دام افتادند، که این امر باعث شیوع جمعیت شد که حداقل 131 نفر را کشت.
نیروهای امنیتی با خشم فزاینده ای نسبت به نقش خود در فاجعه روبرو هستند، در میان سؤالاتی در مورد اینکه آیا افسران پس از شکست 3-2 آریما در خانه مقابل پرسپایا سورابایا، از زور بیش از حد برای دور نگه داشتن هواداران از ورزشگاه استفاده کردند یا خیر.
این فاجعه که یکی از بدترین فاجعه‌های تاریخ این ورزش است، شاهد درگیری تعدادی از هواداران 42000 باشگاه آریما با پلیس بود که باعث شد نیروهای امنیتی به سمت مناطق بسته ورزشگاه گاز اشک‌آور شلیک کنند. اعتقاد بر این است که اکثر مرگ و میرها – از جمله 33 کودک – زمانی اتفاق افتاده است که هواداران وحشت زده سعی کردند از دود خفه کننده فرار کنند و باعث له شدن در خروجی ها شد.
پلیس اندونزی تحقیقاتی را در مورد استفاده از گاز اشک آور در مسابقه مالانگ آغاز کرده است که منجر به دستگیری 9 افسر از استان جاوه شرقی شد.
اما در میان اتهامات سوء مدیریت پلیس و سازمان دهندگان بازی، بازماندگان این فاجعه خواهان پاسخ هستند.
تونی لستاری ویدودو، 62 ساله، طرفدار آریما، گفت: «همه ما از نتیجه مسابقه ناامید شدیم، اما هیچ (نشانه ای از) خشونت یا هرج و مرج وجود نداشت تا اینکه پلیس شروع به پرتاب گاز اشک آور کرد.
او گفت که این “تنها وضعیت را تشدید کرد” و اوضاع را بدتر کرد. پلیس نسبت به این وضعیت بیش از حد واکنش نشان داد. واقعاً نمی فهمم چرا این کار را کردند. خشونت (از طرف آنها) واقعاً فایده ای نداشت.»
اندی هاریانتو، 32 ساله، چند تن از اعضای خانواده خود از جمله همسر، دو دختر نوجوان و یک برادرزاده اش را در این فاجعه از دست داد.
او برای جلوگیری از پیوستن به جمعیتی که به سمت خروجی ها هجوم می آوردند، با خانواده اش در جایگاه ها ماند.
او گفت که پلیس ضد شورش در میدان به طرفداران در جایگاه ها گاز اشک آور شلیک کرد.
او گفت: «این یک اشتباه بزرگ بود. “آیا آنها نمی‌دانند که زنان و کودکان زیادی هم بازی را تماشا می‌کردند؟ من هنوز متوجه نشدم. ما چه کردیم که آنها بخواهند به ما شلیک کنند؟”
هاریانتو موفق شد با پسر دو ساله‌اش جیان از له شدن متعاقب آن فرار کند.
همسر او، جبی آستا پوتری پوروکو، و دو دخترشان، ناتاسیا دبی رمضانی، 14 ساله، و نایلا دبی انگرینی، 12 ساله، این کار را نکردند.
حوالی نیمه شب، او به ورزشگاه بازگشت، جایی که ده ها کیسه جسد روی زمین افتاده بود. او گفت: «یکی یکی کاورها را باز کردم تا خانواده ام را پیدا کنم.
او در حالی که اشک هایش را دفع می کرد، گفت: «سپس ناتاسیا و نایلا را دیدم که کنار هم دراز کشیده بودند. یادم نیست چند جسد را چک کردم تا پیدا کنم، اما وقتی همه چیز را تمام کردم، هنوز نتوانستم همسرم را پیدا کنم.
اتحادیه فوتبال اندونزی روز سه شنبه در بیانیه ای اعلام کرد که این مقام امنیتی مسئول سازماندهی خروجی های ورزشگاه را برای همیشه برکنار کرده است. او گفت که برخی از دروازه ها در طول فاجعه به دلیل عدم ابلاغ صحیح دستورات بسته بودند.
اروین تاپینگ، رئیس کمیته انضباطی لیگ می گوید: «درها باید باز اما بسته می شد. در کل 14 دروازه در زمین وجود دارد.
قوانین و رویه های ایمنی می گوید که دروازه ها باید 10 دقیقه قبل از پایان بازی باز شوند.
فدراسیون خاطرنشان کرد که در شب فاجعه، دقایقی پس از سوت پایان داور، بسیاری از دروازه ها همچنان بسته بودند.
احمد ریاد، سخنگوی شرکت نیز کمبود کارگران را عامل این کار دانست و گفت که “چند نگهبان” برای باز کردن دروازه ها حضور داشتند.
تمامی مسابقات لیگ فوتبال اندونزی به دستور جوکو ویدودو، رئیس جمهور این کشور به حالت تعلیق درآمده است، زیرا تحقیقات رسمی هنوز در جریان است. ویدودو روز چهارشنبه گفت که دستور “ممیزی جامع” از استادیوم های فوتبال در سراسر کشور را به منظور جلوگیری از هر گونه تراژدی بیشتر صادر خواهد کرد.
