تنهاترین پرنده جهان دوباره به ایران آمد

تنهاترین پرنده جهان برای پانزدهمین سال 5 هزار کیلومتر از سیبری تا ایران را طی کرد و به فریدونکنار رسید.

به گزارش الهمشری، امید. درنای سیبری روز پنجشنبه ۱۴ آبان وارد ایران شد تا زمستان دیگری را در دریاچه فریدون کنار بگذراند. تنها بازمانده گله سیبری غربی، دیرنای 15 ساله است که 5000 کیلومتر از سیبری تا مازندران را طی می کند.

اولین بار در زمستان 1365 بود که سه درنای سفید سیبری در برکه فریدونکنار افتادند. البته قبل از آن در سال 1353 اولین جرثقیل های سیبری در ایران دیده شد. اما آنها سفید نبودند.

در همان سال 1365 یکی از این سه درنا توسط شکارچیان و دیگری که همسر امید بود در سال 1366 تلف شد، اما از آن سال تنها درنای باقیمانده از گله سیبری غربی امید است که برای خرید به ایران می آید. زمستان

او 14 سال به عنوان تنهاترین پرنده جهان هزاران کیلومتر را بین بیابان های سیبری و آبگیرهای شمال کشورمان طی کرد و نماد امید و مقاومت بود. از سوی دیگر، دوستداران محیط زیست در ایران در هفته‌های پایانی مهر و اوایل آبان، تورهایی را به منطقه فریدون می‌زنند تا به آسمان نگاه کنند و پرنده سفید امید را با پرهای سیاه، پاهای قرمز و منقاری سیاه در چهره‌ای سرخ ببینند. . تالاب های شرق مازندران.

قد امید 160 سانتی متر است. در طول پرواز و زمانی که بال های خود را باز می کند، بیش از دو متر از آسمان فاصله می گیرد. علیرضا شهرداری، فعال محیط زیست و جانورشناس در این باره می گوید: متاسفانه تنها یک بال از جمعیت غربی این پرنده باقی ماند که در روزهای مهاجرت پرندگان سیبری توانست خود را به ایران برساند. درناهای سیبری به 3 گروه شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می شوند. جمعیت مرکزی که در گذشته به هند مهاجرت کرده بودند به طور کامل منقرض شدند.

جمعیت شرقی مهاجر سالانه به چین بیش از 3000 بند باقی می‌ماند، اما سرنوشت غرب‌نشین‌هایی که به ایران مهاجرت کرده‌اند بسیار غم‌انگیز است و تنها یک بند باقی مانده است. حیف که نمی توان با گونه های شرقی به خاطر امید زاد و ولد کرد. بنابراین با از دست دادن امید، این پرنده زیبا از فهرست پرندگان ایرانی حذف و برای همیشه منقرض خواهد شد. به گفته شهرداری، درناهای سیبری سالی دو بار در هر سه گروه مهاجرت می کنند و در طول مسیر با خطرات زیادی مواجه می شوند.

مهاجرت های طولانی، اتفاقات طبیعی و غیرعادی در مسیر مهاجرت مانند جنگ و گریز، میزان کم جوجه ریزی، مکانیسم های پیچیده تولید مثل، سن بلوغ بالا، عدم تخم گذاری و لانه سازی سالانه و نیاز به زیستگاه ویژه و اختصاصی باعث این امر خواهد شد. این گروه به طور قابل توجهی با سایر پرندگان مهاجر متفاوت است. از این رو حفظ امید به عنوان تنها پرنده مهاجر ایران اهمیتی دوچندان برای بقای آن دارد.

جاده شگفت انگیز

«امید» این پرنده شگفت انگیز همه ساله از غرب دریای خزر وارد ایران می شود و زمستان را در تالاب بین المللی فریدونکنار می گذراند. امید در طول مهاجرت 5000 کیلومتری از سیبری به ایران تمام چربی های ذخیره شده زیر پوست خود را از دست می دهد و به همین دلیل پس از رسیدن به مقصد مهاجرت به تغذیه زیادی نیاز دارد.

در هنگام مهاجرت بال های خود را به قدری حرکت می دهد که بدنش دمای بسیار بالایی تولید می کند، بنابراین پس از فرود در دریاچه، بارها به زیر آب رفته و بیرون می رود تا دمای بدن خود را متعادل کند و استراحت کند.

مسیر مهاجرت این پرنده نیز از فریدونکنار به سمت سواحل غربی دریای خزر ادامه می یابد و پس از عبور از استان گیلان به جمهوری آذربایجان، منطقه داغستان و آستاراخان روسیه به تالاب نارزوم در شمال قزاقستان و سپس به سمت تالاب نارزوم می رود. رودخانه Ob در نزدیکی اقیانوس منجمد شمالی.

مهمانی 4 ماهه در ایران

هر ساله در فصل زمستان 150 گونه پرنده زمستان گذران با جمعیتی بیش از 1.5 میلیون پرنده به تالاب ها و سدهای مازندران از جمله تالاب بین المللی میانکالا می آیند. امید نیزا امسال دو روز زودتر وارد تالاب های بین المللی فریدون کنار و سورود شد تا 4 ماه زمستان خود را با تغذیه در مزارع سنتی باران، سیررود و فریدون کنار سپری کند.

با توجه به اهمیت این پرنده به عنوان پرنده در حال انقراض، جوامع محلی و اداره کل حفاظت محیط زیست استان مازندران در سال های اخیر سعی در جلوگیری از تیراندازی و کشتار امید داشته اند.

سال گذشته خانه ما در 16 آبان در تالاب فریدونکنار فرود آمد و پس از 131 روز زمستان گذرانی در این تالاب در 26 اسفند 1400 به سیبری بازگشت. این پرنده باحال با نام علمی Grus leucogeranus از خانواده جرثقیل ها می باشد.

عمر تخمین زده شده امید به گفته پرنده شناسان 35 سال است اما این پرنده در بهترین شرایط زندگی می تواند تا 70 سال زندگی کند. یعنی اگر شرایط مهیا باشد امید 35 سال دیگر عمر می کند.

امید، این تنها پرنده بازمانده از گله غربی درنای سیبری وفادار به تالاب های مازندران است و باید برای حمایت از آن نهایت تلاش را کرد.