دختری ایرانی با آرزوی بهترین شدن در جهان

این صفحه به دلیل عدم تطابق با استانداردهای قانونی جمهوری اسلامی ایران حذف شد.

محتوای این صفحه به صورت غیر مجاز منتشر شده است.

سلب مسئولیت قانونی نسبت به تمام مطالب درج شده در این صفحه.

فاطمه خلیلی دروازه بان تیم ملی هندبال بانوان ایران در پایان دیدار تیم ملی ایران مقابل نروژ در جام جهانی اسپانیا به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد. تیم ملی بانوان ایران که در مرحله گروهی با رومانی، نروژ و قزاقستان همگروه است با نتیجه 41 بر 9 مغلوب نروژ شد. اما دروازه بان تیم ملی ایران با توجه به مهارت های فراوانش به عنوان بهترین بازیکن مسابقه انتخاب شد.

فاطمه خلیلی در گفت و گو با سایت فدراسیون جهانی هندبال درباره حضورش در جام جهانی گفت: آرزوی حضور در جام جهانی را داشتم. حضور در مقابل بازیکنان بزرگ برای من افتخار بود. من همیشه این بازیکنان و تیم هایشان را در صفحات مجازی دنبال می کنم. خیلی حس عجیبی بود. بازی با بازیکنان بزرگ باعث افتخار است.

دروازه بان تیم ملی هندبال بانوان ایران گفت: فوتسال را شروع کردم. پنج ماه در این رشته بودم و بعد از آن با کمک مربی به هندبال رفتم. 9 سال است که در تیم ملی ایران بازی می کنم. امسال برای اولین بار کاپیتان شدم و در تیم آنادولو آنتالیا ترکیه بازی می کنم.

خلیلی هدف خود را از انتخاب به عنوان بهترین دروازه بان جهان بیان کرد و گفت: تمام زندگی ام را وقف هندبال کرده ام و می توان گفت هندبال زندگی من است. من با هندبال زندگی می کنم. من برای رسیدن به هدفم که بهترین دروازه بان جهان است، سخت کار می کنم.

وی افزود: تجربه تماشای کلیپ های دروازه بان های کشورهای دیگر را نیز دارم. همانطور که دیدم، بهترین بازیکن تیم برنده در پایان هر بازی انتخاب می شود. به همین دلیل هیچ وقت فکر نمی کردم بعد از بازی با نروژ به عنوان بهترین بازیکن انتخاب شوم.

خلیلی پس از اعلام نام خود به عنوان بهترین بازیکن زمین، ابراز احساسات کرد: «بعد از بازی که اسمم خوانده شد، متوجه نشدم چه اتفاقی افتاد. آن خانم نزد من آمد تا یک عروسک اسباب بازی به من بدهد و من تازه متوجه شدم که چه اتفاقی افتاد که دوستانم مرا در آغوش گرفتند. خیلی خوشحال شدم و باورم نمی شد.

دروازه بان تیم ملی هندبال بانوان ایران گفت: این را همیشه در رویاهایم می دیدم و تصور می کردم اما حالا محقق شده است. هضم آن لحظه برایم سخت و غیر قابل باور بود. فکر می‌کنم این اتفاق الهام بخش بسیاری از دختران ایرانی بود، حتی آنهایی که هندبال بازی نمی‌کنند.