در سال 2021، ایالات متحده و سایر کشورها اعلام کردند که چین در حال ارتکاب نسل کشی علیه اویغورها است – اما هیچ چیز تغییر زیادی نکرده است.
این انفعال از وحشت نسل کشی، جنایت نهایی، می کاهد. برای اینکه از آنچه در حال رخ دادن است بی حس نشویم، اجازه دهید یک زن اویغور را معرفی کنم: «نانسی»، همانطور که او خواست نامش را بخوانند، اکنون در ایالات متحده امن است، اما می ترسد که صحبت کردن، پدر و مادرش را محکوم کند.
سرکوب اویغورها، یک اقلیت مسلمان در منطقه دور غربی سین کیانگ توسط چین، به دلیل حبس حدود یک میلیون نفر در اردوگاه‌های اسارت مدرن مورد توجه قرار گرفته است. یک عنصر کمتر شناخته شده، تلاشی سیستماتیک برای سرکوب تولد اویغورها بود.
نانسی یکی از بستگان خود را که متخصص زنان بود توصیف کرد که به مدت دو سال به اردوگاه کار اجباری فرستاده شد و سپس به شش سال زندان محکوم شد تا به دلایل سلامتی از دو زن IUD خارج کند.
یکی دیگر از اقوام به مدت دو سال به اردوگاه کار اجباری فرستاده شد، زیرا او بر کار تنظیم خانواده در یک روستای اویغور نظارت می کرد، جایی که زنی بدون اجازه باردار شد. نانسی متوجه می شود که شوهر زن باردار به 11 سال زندان محکوم شده است، اما مطمئن نیست که چه اتفاقی برای مادر یا فرزندش آمده است.
تأیید حساب های نانسی غیرممکن است، اما آنها با آنچه روزنامه نگاران، دیپلمات ها و گروه های حقوق بشر در مورد سرکوب در سین کیانگ کشف کرده اند، مطابقت دارد.
چه خبره؟ به نظر می رسد چین که از جنبش جدایی طلبانه گاه خشونت آمیز در سین کیانگ در گذشته نگران شده است، تلاش می کند تا اویغور زادگان را خفه کند تا جمعیت اویغور را در دریایی از چین هان رقیق کند. مقامات از نیاز به “تغییر جمعیت شناسی جنوب سین کیانگ” و “پایان دادن به سلطه اویغورها” صحبت کردند.
نتیجه یک کمپین عقیم سازی اجباری و قرار دادن آی یو دی بود. به گفته آدریان زنز، محققی که مستند کرده است، حدود 80 درصد از تزریق IUD در چین در سین کیانگ بوده است، جایی که کمتر از 2 درصد از جمعیت این کشور زندگی می کنند، و نرخ رشد جمعیت در دو استان بزرگ اویغور 84 درصد کاهش یافته است. چینی بی شرم دولت قصد دارد در سال های آینده میلیون ها تولد اویغور را سرکوب کند.
این بخشی از سلب مالکیت سیستماتیک اقلیت های مسلمان در سین کیانگ است. مسلمانان مجبور می شوند با خوردن گوشت خوک یا نوشیدن مشروبات الکلی به ایمان خود خیانت کنند، نماز در ملاء عام ممنوع است، کودکان برای تلقین به مدارس شبانه روزی فرستاده می شوند و زمانی که مردان اویغور زندانی می شوند، دولت مردان چینی هان را می فرستد تا در خانه های خود زندگی کنند و در خانه هایشان سهیم شوند. یک خانواده با همسرانشان
چین اویغورها را نمی کشد، بنابراین این نسل کشی به معنای عمومی پذیرفته شده نیست. اما بر اساس تعریف حقوقی کنوانسیون نسل کشی 1948، به نظر می رسد که اقدامات چین از طریق سرکوب تولد یک گروه قومی خاص، نسل کشی است.
سفر شخصی نانسی منعکس کننده این است که چگونه دولت چین از همدستی اویغورها به سرکوبی آنها روی آورده است. خانواده او مذهبی نبودند، مادرش عضو حزب کمونیست بود، یک پست عالی دولتی به او سپرده شد، خانواده آماده کار در داخل نظام بود. در واقع، زمانی که نانسی در دبیرستان تحصیل می کرد، دولت چین او را برای زندگی در شرق چین فرستاد تا او را جذب کند و به یک مشتری با نفوذ اویغور تبدیل کند.
اما تنش بین چینی هان و اویغورها افزایش یافت. نانسی که از نبود شغل خوب حتی برای اویغورهای تحصیل کرده در چین ناامید شده بود، سرانجام در ترکیه موقعیتی را به دست گرفت. این در آن زمان تعجب آور نبود، اما پس از اینکه چین در سال 2016 سرکوب خود را آغاز کرد، هرگونه سفر اویغور به خارج مشکوک شد.
والدین نانسی او را در ترکیه ملاقات کرده بودند و آنها را برای آموزش مجدد در اردوگاه های کار اجباری نگهداری می کردند. پس از اینکه والدین از اردوگاه آزاد شدند، یک پیام صوتی برای او گذاشتند که از او خواسته بودند به چین بازگردد.
مادرش به او گفت: “کشورت تو را دوست دارد.” “کشور شما در اینجا به شما نیاز دارد.” نانسی به سرعت مشکوک شد و وقتی مادرش گفت که بارداری نانسی ممکن است بازگشت را دشوار کند، دو برابر شد. در واقع، نانسی باردار نبود، و او فرض می‌کند که کسی مادرش را مجبور کرده است که او را به خانه فریب دهد، اما مادرش خیلی تلاش می‌کرد تا به او پیشنهاد دهد که دور بماند.
نانسی می‌گوید عمویش در اردوگاه‌ها فلج شده بود، ظاهراً به دلیل ضرب و شتم، و یکی دیگر از بستگانش در حالی که در داخل بود جان باخت. او گفت که چهار تن از پسرعموهایش در حال حاضر در اردوگاه های کار اجباری نگهداری می شوند و نگهبانان در ازای گرسنگی نکشیدن یکی از آنها رشوه می خواهند.
جهان در مواجهه با این جنایات چه کاری می تواند انجام دهد – بدون در نظر گرفتن تخریب هنگ کنگ، ربودن و بدرفتاری با دو گروگان کانادایی، و سایر رفتارهای سرکش رئیس جمهور شی جین پینگ؟
یک پاسخ معقول: تحریم نسبی «المپیک نسل کشی» سال آینده در پکن، با اجازه ورزشکاران برای شرکت، اما مقامات و بازرگانان دور ماندند.
دوم: شرکت ها محصولات سین کیانگ مانند پنبه و پنل های خورشیدی را از زنجیره تامین خود حذف می کنند، علیرغم خطر واکنش ملی گرایانه در چین.
همه اینها رضایت بخش و ناکافی است و ممکن است چیزی حرکت نکند. اما وقتی نسل‌کشی را اعلام می‌کنیم، نمی‌توانیم آن را نادیده بگیریم و کاری انجام ندهیم.
