[ad_1]
رامین فخاری *; باید گفت در همه کشورها به ویژه کشورهای بزرگ تضادهای ذاتی و اساسی با یکدیگر دارند، روسیه با آمریکا درگیر است، چین با آمریکا درگیر است، ایران و عربستان در خاورمیانه در تضاد هستند. هند و چین در تضاد هستند و اینها تضاد هستند. گاهی شکل و هویت اصلی خود را دارد و هرگز چارچوبی برای حل و فصل نیست، اما سیاست می تواند این تضادها را کاهش دهد.
پس از مرگ مائو در چین و به قدرت رسیدن دن شیائوپینگ، او به دنبال کاهش درگیری چین با غرب بود. اگرچه دولت های غربی سابقه طولانی استعماری در چین داشتند، اما چین باید راه حل دیگری پیدا می کرد. معیشت یک نفر بیشتر نداشت. میلیاردها نفر یا او می خواست اقتصاد خود را به جهان و غرب پیوند دهد یا چین اولین مسیر را انتخاب کرد و از درون شاهد فروپاشی کشورش بود.
چین درهای خود را به روی جهان گشود و در گذر زمان و فروپاشی شوروی و آغاز روند جهانی شدن، چین به جای مواجهه با این روند و دشمنی، دست به موج جهانی شدن زد و به یکی از کشورهای جهان تبدیل شد. موفق ترین بازیگران جهانی شدن حتی با آغاز روند جهانی شدن، علاوه بر جذب سرمایه گذاری خارجی، مشتریان زیادی در سطح جهانی پیدا می کند و تعداد زیادی مشتری از ایالات متحده و کشورهای غربی را جذب می کند. مبادلات اقتصادی و انرژی بین چین و عربستان سعودی بیشتر از مبادلات بین چین و ایالات متحده است.
جدول زیر رشد اقتصادی چین را پس از گشودن درهای چین به روی جهان نشان می دهد
جدول زیر نرخ رشد اقتصادی چین را نسبت به جمعیت آن از سال 2000 نشان می دهد
علاوه بر این باید اضافه کرد که مردم چین در آن زمان گرد هم آمدند و در آن زمان رویکرد معتدل چین باعث معرفی تکنولوژی غربی و افزایش راندمان تولید در چین شد و یکی از زمینه های اصلی توسعه اقتصادی در چین بود. به گفته کارشناسان اقتصادی، یکی از عوامل کلیدی در رشد چین، ورود سرمایه خارجی به این کشور است.
در مورد ایالات متحده و چین، این دو کشور به دلیل وسعت و جمعیت زیاد با هم تفاوت دارند و هر دو پتانسیل تبدیل شدن به ابرقدرت های جهانی را دارند و تا ابد به این کار ادامه خواهند داد، اما چین در آن زمان این کار را انجام داد. اقتصاد خود و غرب که هنوز هم همینطور است. جایی که چین اکنون یکی از بزرگترین رقبای آمریکاست. در صحنه جهانی.
از سوی دیگر تجارت با ایالات متحده سالانه یک تریلیون دلار است و مبادلات اقتصادی آمریکا و چین از سال 1979 رشد اقتصادی را افزایش داده است و از زمان آزادسازی تجارت چین در سال 1979، این کشور سالانه 9.5 درصد رشد داشته است. انجام شده
نمودار بالا اساس تولید ناخالص داخلی (PPP) ایالات متحده و چین در سال 2018 را مقایسه می کند. (منبع بانک جهانی)
نکته درگیری چین و آمریکا این است که چین پیشینه کمونیستی دارد، هنوز سرمایه داری کمونیستی است و سرمایه داری در راس است، اما مردم عادی به شیوه کمونیستی حکومت می کنند، اما این کشور با درگیری مواجه است. از مستقیم اجتناب کرده است. تماس با ایالات متحده، حداقل در سال های اخیر، زیرا این کشور اقتصاد را به ایدئولوژی کمونیستی خود ترجیح داده است.
چین همچنین از فروپاشی تدریجی اتحاد جماهیر شوروی و هزینه های نظامی اتحاد جماهیر شوروی درس گرفت که منجر به فروپاشی این کشور در جنگ سرد و اتخاذ سیاست معتدل تری در قبال ایالات متحده و غرب شد که در نتیجه آن تحمیل شد. تحریم ها. ایالات و غرب. شکست خورد و توانست رشد اقتصادی خود را حفظ کند، اما اکنون به قدرت اقتصادی پیشرو در جهان تبدیل شده است و بیش از هر زمان دیگری با ایالات متحده مواجه است و تلاش می کند در برابر تلاش های ایالات متحده در دریای چین جنوبی و تایوان مقاومت کند. .
بی شک فرهنگ آنگلوساکسون غربی آمریکا و فرهنگ کنفوسیوس شرقی چین هرگز دست به دست هم نمی دهند و کشمکش های فرهنگی و تمدنی بین دو کشور برای همیشه ادامه خواهد داشت، اما به دلیل مسائل اقتصادی مورد غفلت قرار گرفته است.
اکنون که اختلافات آمریکا و چین در حال افزایش است و حتی احتمال وقوع جنگ سرد بین چین و آمریکا وجود دارد، پیچیدگی های عجیب اقتصادی بین چین و آمریکا و حضور آمریکا در چین و بدهی ها و مزایای اوراق قرضه چین برای آمریکا و چین و شرکت های چند ملیتی با لابی های خود، دولت های آمریکا را برای کاهش این درگیری تحت فشار قرار خواهند داد.
با وجود روابط قوی اقتصادی بین چین و ایالات متحده به دلیل سرمایه گذاری و اوراق قرضه ایالات متحده، هیچ پایگاه نظامی ایالات متحده در چین و هیچ کس نمی تواند ادعا کند که چین به دلیل سیاست چین مستعمره ایالات متحده است. تا همین اواخر که آمریکا و اقتصادش با آمریکا پیوند خورده بود، می توانست در برابر تحریم های آمریکا از خود دفاع کند و رشد اقتصادی خود را حفظ کند و شاید یکی از معدود نمونه هایی در دنیا باشد که کاملا مستقل شده است. ایالات متحده. از رشد مالی خود استفاده کنید.
* کارشناس ارشد مطالعات منطقه ای، دانشگاه علامه طباطبایی
[ad_2]
