کدام کشور مسئول تغییرات اقلیمی است؟ | دیجیاتو

بزرگترین بحث در اجلاس آب و هوای سازمان ملل در گلاسکو این است که آیا و چگونه ثروتمندترین کشورهای جهان، تا به امروز که به طور فوق العاده مسئول گرمایش جهانی هستند، باید خسارات ناشی از افزایش دما را به کشورهای فقیر جبران کنند یا خیر.

کشورهای ثروتمند از جمله ایالات متحده، کانادا، ژاپن و بسیاری از کشورهای اروپای غربی تنها 12 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهند، اما مسئول 50 درصد از کل گرم شدن کره زمین هستند. آنها مسئول استفاده بیش از حد از سوخت های فسیلی و صنعتی در 170 سال گذشته بوده اند.

در طول این مدت، زمین تا حدود 1.1 درجه سانتیگراد (2 درجه فارنهایت) گرم شد و به دنبال آن امواج گرمای شدید و مرگبارتر، سیل، خشکسالی و آتش سوزی جنگلها رخ داد. کشورهای فقیر و ناامن تر از کشورهای ثروتمند خواسته اند که برای مقابله با این خطر هزینه بیشتری کنند.

در این جلسه، سونام ص. وانگدی، که ریاست گروهی متشکل از 47 کشور به اصطلاح کمتر توسعه یافته را بر عهده دارد، خاطرنشان کرد که بوتان مسئولیت زیادی در قبال گرم شدن کره زمین ندارد زیرا در حال حاضر سطوح بالایی از دی اکسید کربن منتشر می کند. آنها توسط جنگل های وسیع آن جذب شدند. با این حال، بوتان در معرض خطر جدی افزایش دما قرار دارد زیرا یخچال های طبیعی در هیمالیا ذوب می شوند، سیل و رانش زمین روستاها را در سراسر کشور ویران کرده است.

وی گفت: ما کمترین سهم را در گرمایش زمین داریم، اما از نابرابری به دلیل مشکلات آن رنج می بریم. بنابراین باید حمایت بیشتری از هر کشوری برای انطباق با سهم خود وجود داشته باشد.»

یک دهه پیش، ثروتمندترین اقتصادهای جهان تا سال 2020 100 میلیارد پوند برای رسیدگی به مشکلات اقتصادی ناشی از آب و هوای بد متعهد شدند. کشورهای فقیر باید با این مقدار با خطر گرم شدن زمین مواجه شوند.

به طور مستقل؛ کشورهای ناامن نیز تاکید کرده اند که نمی توانند با هیچ طوفان یا خشکسالی ناشی از گرمایش زمین کنار بیایند. این شرایط جهان را گرم نگه می دارد. مردم به دلیل فجایع گرمایش جهانی همچنان خواهند مرد. روستاها زیر آب می روند و سپس ناپدید می شوند.

بنابراین، بسیاری از کشورهایی که سهم بسیار کمی در گرمایش زمین دارند، از کشورهای ثروتمند خواسته اند تا برای جبران خسارات جبران ناپذیر، بودجه جداگانه ای در نظر بگیرند. این صندوق به عنوان صندوق زیانده نامیده می شود.

عبدالمومن، وزیر امور خارجه بنگلادش گفت: بسیاری از مردم جان خود را از دست می دهند و کسی باید مسئولیت این مشکلات را بپذیرد. او نحوه شکایت دولت ایالات متحده از شرکت های دخانیات را در دهه 1990 برای پوشش میلیاردها دلار هزینه های مراقبت های بهداشتی ناشی از ترک سیگار مقایسه کرد.

کشورهای ثروتمند از لحاظ تاریخی با درخواست سیستم بودجه ای خاص برای ضرر و زیان مخالفت کرده اند، زیرا نگرانند که چنین سیستمی بتواند دری را به روی دیگر ادعاهای اقتصادی کشورهای فقیرتر باز کند. دولت اسکاتلند به تنهایی مایل به ارائه مقدار مشخصی دلار است و هفته گذشته 2.7 میلیارد پوند به قربانیان بلایای آب و هوایی قول داده است.

• 

در همان زمان، برخی از بزرگترین اقتصادهای در حال توسعه جهان شروع به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای خود کرده اند. چین که 18 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهد، از سال 1850 تاکنون مسئول 14 درصد از کل انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از سوخت های فسیلی بوده است. امروزه، این کشور بزرگترین تولیدکننده گاز طبیعی در جهان است و دی اکسید کربن در سال جاری نزدیک به 31 درصد افزایش یافته است.

اگرچه چین در اجلاس آب و هوای گلاسکو موافقت کرد تا خسارات کشورهای آسیب پذیر را تأمین مالی کند، اما هنوز هیچ پرداختی برای بودجه غرامت انجام نشده است. (تاكنون بحث اقتصادي در مذاكرات آب و هوايي جهاني بر مسئوليت كشورهاي توسعه يافته كه سازمان ملل آنها را كشورهاي «ضميمه 2» مي نامد، متمركز شده است).

مسئولیت های تاریخی تنها راه نگاه به مسائل عدالت و انصاف نیست. یکی دیگر از معیارهای مهم انتشار گازهای گلخانه ای انتشار سرانه است. بنابراین، برای مثال، هند به عنوان یک کل حدود 7 درصد از انتشار دی اکسید کربن جهان در سال جاری را دارد. این تقریباً نصف گاز اتحادیه اروپا و ایالات متحده است. اما جمعیت هند بسیار بیشتر از مجموع دو منطقه است و بسیار فقیر است. میلیاردها نفر در این کشور از دسترسی ایمن به برق محروم هستند. در نتیجه، انتشار سرانه آن بسیار کمتر است.

در اجلاس آب و هوا، ایالات متحده و اتحادیه اروپا استدلال کردند که اثرات گرمایش جهانی هرگز نمی تواند کاهش یابد مگر اینکه کشورهای صنعتی مانند هند انتشار گازهای گلخانه ای خود را در اسرع وقت کاهش دهند. اما هند که اخیرا متعهد شده است تا سال 2070 انتشار گازهای گلخانه ای را به صفر برساند، می گوید که برای انتقال از زغال سنگ به انرژی پاک به بودجه بیشتری نیاز است. دلیل این درخواست پایین بودن تولید سرانه این گاز است.