کلیفورد ال. الکساندر جونیور که سابقه طولانی مدتش به عنوان مشاور کلیدی روسای جمهور دموکرات از کار در پشت صحنه بر روی قوانین مهمی مانند قانون حق رای گرفته تا نقش های برجسته مانند خدمت به عنوان اولین وزیر سیاهپوست ارتش را شامل می شد، یکشنبه درگذشت. در خانه اش در منهتن. او 88 سال داشت.
دختر او، شاعر الیزابت الکساندر، گفت که علت آن نارسایی قلبی بوده است.
آقای الکساندر مادام العمر مشتاق وعده های رئیس جمهور لیندون جانسون و جامعه بزرگش بود، به ویژه این ایده که دولت می تواند کارهای زیادی برای کاهش نابرابری نژادی و اقتصادی انجام دهد. او از جمله نسل رهبران جوان سیاهپوست بود که در دهه های 1960 و 1970 جنبش حقوق مدنی را از خیابان ها به ماشین آلات دولت فدرال منتقل کردند.
آقای الکساندر به‌عنوان رئیس کمیسیون فرصت‌های شغلی برابر در زمان پرزیدنت جانسون، و برای مدت کوتاهی جانشین او، ریچارد نیکسون، سازمانی نسبتا ضعیف را به یک بازیگر اصلی در مبارزه با تبعیض در محل کار تبدیل کرد. او پس از آن استعفا داد که نیکسون او را از رئیس‌جمهور به کمیسر تنزل داد و از رئیس‌جمهور به دلیل «فقدان شدید حمایت اداری» انتقاد کرد.
بعداً، به عنوان وزیر ارتش تحت رهبری جیمی کارتر، درها را برای افسران سیاه پوست باز کرد تا به درجه ژنرال ارتقا پیدا کنند، از جمله یک سرهنگ جوان خوش آتیه به نام کالین پاول.
هنری لوئیس گیتس جونیور، استاد دانشگاه هاروارد، یکی از دوستان قدیمی خود، گفت: «کلیف در نقش خود به عنوان وزیر ارتش، گسترش عمده جنبش حقوق مدنی را دید، که سیاست‌هایی را راه‌اندازی و اجرا کرد که به طرز شگفت‌انگیزی در دستیابی به هدف او مؤثر بود». در یک مصاحبه تلفنی این حقیقت که ارتش ایالات متحده شاید یکپارچه ترین نهاد در جامعه ما باشد را می توان به آینده نگری کلیفورد الکساندر ردیابی کرد.
آقای الکساندر از معدود رهبران سیاه پوستی بود که به طور علنی از رئیس جمهور بیل کلینتون انتقاد کرد و استدلال کرد که او با نژاد به صورت سطحی و فقط زمانی که از نظر سیاسی مناسب باشد رفتار می کند. اما او یکی از حامیان اصلی باراک اوباما، هم به عنوان مشاور و هم به عنوان جانشین کمپین در دوران نامزدی اوباما برای کاخ سفید در سال 2008 بود.
به طور تصادفی، دختر او که در آن زمان استاد شعر در دانشگاه ییل و دوست قدیمی اوباما بود، شعر او را با عنوان «آهنگ ستایش روز» در مراسم تحلیف اوباما در سال 2009 خواند.
میشل اوباما در بیانیه ای گفت: «کلیف یک بومی آمریکایی بود – یک پیشگام حقوق مدنی که هرگز چشمانش را روی بی عدالتی نبست، اما همیشه قلبش باز بود». او برای من مانند یک پدر و برای باراک الهام‌بخش بود. ما شیوه مبارزه او را تحسین می‌کردیم و از روشی که رهبری می‌کرد آموختیم.»
کلیفورد لئوپولد الکساندر جونیور در 21 سپتامبر 1933 در هارلم به دنیا آمد. پدر او یک مهاجر جامائیکایی بود که ریورتون هومز را اداره می‌کرد، پروژه‌ای مسکن در هارلم که توسط بیمه عمر متروپولیتن تامین می‌شد. بر خلاف دیگر پروژه‌های Met Life، از جمله Stuyvesant Town-Peter Cooper Village در منهتن، Riverton گنجانده شد و ساکنان آن عمدتا سیاهپوست بودند.
مادر آقای الکساندر، ادیت (مک آلیستر) الکساندر نیز در زندگی و سیاست شهر فعال بود. چندین شهردار به عنوان مشاور حقوق شهروندی خدمت کرده اند. اعتقاد بر این است که او اولین زن سیاهپوست رای دهنده در کنوانسیون ملی دموکرات در سال 1948 بوده است.
آقای الکساندر پس از تحصیل در مدرسه فیلداستون، دبیرستان خصوصی در برانکس، در دانشگاه هاروارد به تحصیل در رشته دولت پرداخت و در آنجا به عنوان اولین رئیس شورای دانش آموزان سیاه پوست انتخاب شد. او در سال 1955 فارغ التحصیل شد و در سال 1958 مدرک حقوق خود را از دانشگاه ییل دریافت کرد.
با بازگشت به نیویورک، مدتی به عنوان دستیار دادستان کل و مدیر اجرایی هارلم Youth Opportunities Unlimited، یک سازمان ضد فقر که توسط کنت کلارک و مامی فیپس کلارک تأسیس شده بود، کار کرد.
او در سال 1959 با آدل لوگان ازدواج کرد. او و دخترشان و پسرشان مارک و هفت نوه زنده ماندند.
دو پسر آقای الکساندر به کار موفق خود ادامه دادند: الیزابت اکنون رئیس بنیاد ملون است و مارک رئیس دانشکده حقوق چارلز وجر در دانشگاه ویلانوا است.
الکساندر در سال 1963 برای خدمت در شورای امنیت ملی تحت ریاست جمهوری جان اف کندی وارد واشنگتن شد. تقریباً بلافاصله، او همچنین به عنوان یک مشاور غیررسمی در مورد نژاد خدمت می کرد، و کندی او را به عنوان ناظر در راهپیمایی در واشنگتن فرستاد.
آقای الکساندر در سال 2003 به نیویورک تایمز گفت: “کاخ سفید به وضوح در دلهره بود. اگر شما موقعیتی مانند موقعیتی که من در آن بوده ام به دست آورید، مسئولیت دارید که به افراد صاحب قدرت بگویید که در مورد نژاد چه فکر می کنید. بنابراین بیرون رفتم تا ببینم چه خبر است.»
اندکی پس از ترور کندی، جانسون آقای الکساندر را وارد حلقه خود کرد تا به عنوان رابط برای جنبش حقوق مدنی و به ویژه کشیش دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور خدمت کند.
آقای الکساندر به زودی نزدیک‌ترین مشاور جانسون در روابط نژادی شد و وظیفه جلب حمایت جامعه سیاهپوستان برای اولویت‌های قانونی رئیس‌جمهور و کمک به سیاهپوستان از طریق کنگره از جمله رابرت سی ویور به عنوان وزیر مسکن و شهرسازی و تورگود مارشال به عنوان دادگستری را بر عهده گرفت. از دیوان عالی کشور
حتی پس از اینکه جانسون در سال 1967 آقای الکساندر را به عنوان رئیس کمیسیون فرصت های شغلی برابر منصوب کرد، او همچنان به او به عنوان مجرای برای جامعه سیاهپوست تکیه کرد. هنگامی که دکتر کینگ ترور شد و خشونت در سراسر واشنگتن شروع شد، جانسون آقای الکساندر را به خیابان فرستاد تا با رهبران سیاه پوست ملاقات کند و خسارت را ارزیابی کند.
پس از ترک کمیسیون فرصت‌های شغلی برابر، آقای الکساندر اولین سیاه‌پوستی بود که در یک شرکت حقوقی بزرگ واشنگتن، زمانی که به نیروهای آرنولد و پورتر پیوست، به رتبه شریک دست یافت. او از سال 1972 تا 1976 مجری یک برنامه گفتگوی تلویزیونی به نام “سیاه روی سفید” بود و در سال 1974 نامزدی ناموفق برای شهرداری واشنگتن شد.
به عنوان وزیر ارتش، او وظیفه داشت پس از فاجعه جنگ ویتنام به بازسازی نیروهای مسلح ادامه دهد. این یک کار دلهره آور بود که شامل تغییر جهت دادن به ارتش حول داوطلبان، پایان دادن به جداسازی و آوردن زنان بیشتر بود.
دوره او در این سمت که در سال 1360 به پایان رسید، آخرین مأموریت رسمی وی در خدمات دولتی بود. اما او همچنان به عنوان مشاور غیررسمی سیاستمداران و تصمیم گیرندگان عمل می کرد. او در چندین هیئت مدیره شرکتی خدمت کرد و در اواخر دهه 1990 به عنوان رئیس موقت و مدیرعامل شرکت مشاوره دان و برادستریت خدمت کرد.
او و همسرش یک شرکت مشاوره ای به نام Alexander & Associates تأسیس کردند که به شرکت های بزرگ در مورد چگونگی کاهش نابرابری نژادی مشاوره می دهد. از جمله مشتریان قابل توجه آنها لیگ برتر بیسبال بود که به رفع نابرابری های نژادی در دفاتر اصلی سازمان کمک کرد.
از جمله نکات او در مورد اهمیت جلب توجه مردم به شما موارد زیر بود.
او در مصاحبه ای در سال 2017 برای بنیاد فیلم کونهارت گفت: «تعداد کمی از سناتورها یا اعضای کنگره فقط به این دلیل که حق با آنهاست، کارهایی را انجام می دهند، وگرنه ما دنیایی بسیار بهتر از امروز خواهیم داشت. اما، او افزود، “اگر بتوانید به کسی نشان دهید که چرا این کار به نفع اوست، ممکن است برخی کارها را انجام دهد.”
