املاک شهری پر از ارواح است. چند نفر به تنهایی، در آپارتمان هایی که رو به ابرها چیده شده بودند، زندگی کردند و مردند؟ شهرها با توهمات احتمالات رشد می کنند، اما شبح رنج پشت هر دری خودنمایی می کند. به سادگی از مشاور املاکی که در صحنه قتل تمیز با جذابیت بوی تازه لیمو قدم می زند بپرسید.
مستأجری که به زودی مستأجر آن استودیوی تنگ در “Happy Life” است که سه شنبه شب در Walkerspace در نیویورک افتتاح شد، می گوید که عادت دارد به ارواح روی شانه هایش بچسبد. این یک مسابقه راحت است، زیرا دو نفری که فسیل‌های جدید او را شکار می‌کنند، آن‌گونه نیستند که به شب بروند و آنها را روز بنامند. آنها مانند بچه های لوس با هم دعوا می کنند و شرایط مرگ وحشتناک خود را به یاد می آورند و از زنده ها خواسته های غیرممکن می کنند.
کتی نگ، نمایشنامه‌نویس، دنیایی را تصور می‌کند که در آن مرزهای بین این و دیگری متخلخل اما چسبناک است و همه در هر دو طرف خواهان یک فرصت دوباره هستند. این انگیزه معقولی است که شخصیت ها را به جلو سوق دهیم، اما «زندگی شاد» یک مسیر متعارف را ترسیم نمی کند. تأثیرات Ng شامل جنایات واقعی وحشتناک و پورنوگرافی مانگا، مانند مرگ، عشق شهوانی، و فکر پر جنب و جوش Hello Kitty، اگر گاهی درهم و برهم، به تنهایی و از دست دادن است.
روح اصلی مسئول (یا HGIC، همانطور که شخصیت های Ng ممکن است بگویند، مستعد کپی کردن کلمات اختصاری) قربانی یک قتل وحشیانه بود. انج جزئیات قتل ون من یی، یک زن هنگ کنگی را در سال 1999 وام می گیرد که توسط سه مرد ربوده و شکنجه شده بود، در پرونده ای به نام قتل “Hello Kitty”. HGIC که به عنوان پری دریایی گربه توصیف می‌شود، توسط پریانکا آریا کریشنان با شدتی افسارگسیخته نواخته شد، با دمی رنگین‌آمیزی که یک پا را فر می‌کند و گوش‌های گربه‌ای که از موهای درهم‌تنیده‌اش بیرون زده بود (مدهای آلیشیا جی. آستین). ادعای او در مورد محل مصیبت کشنده اش روشن است و او دلایل زیادی برای عصبانیت دائمی دارد.
روح معطل دیگر (ساگان چن) خود را از دستگیره در حمام حلق آویز کرد. قفسه سینه او پس از یک عمل جراحی پس از مرگ که توسط شریک خیالی او انجام شد – زخم های خودشکوفایی که فقط به مرگ منجر شد، به هم متصل شد. امید او به گزینه های بالقوه تناسخ (یا RO) است که به نظر عالی نمی رسند، و در حمایت بعید از هم اتاقی جدیدشان (امی چانگ)، که اخیراً از هم جدا شده و دارد یاد می گیرد که به تنهایی زندگی کند.
در داستان سرایی انج کیفیتی بازیگوش وجود دارد که به اشتراک گذاری بازیگوش و تعلیق عقلانیت را تشویق می کند. آیا یک روح می تواند خط تلفن سکسی را راه اندازی کند؟ آیا همه اگر واقعا تلاش کنند می توانند مرده را ببینند؟ قوانین حاکم بر سطح نمایشی Ng گسترده و نامحدود هستند و امکان ترکیب آزادتری از انگیزه ها و ایده ها را فراهم می کنند. این احساس عجیب هم در فرم و هم در محتوا در سراسر آن مشهود است. اما زندگی شاد حتی حفظ منطق درونی خود را نادیده می گیرد، مانند اینکه شخصیت ها چه زمانی و چه مرده می توانند با هم ارتباط برقرار کنند.
این تولید که توسط Kat Yen برای Hearth Theatre کارگردانی شد، تمایل Ng را برای بیان حداکثری به جای کاهش آن افزایش می دهد. همه اجراها با یک فرکانس ثابت کالیبره شده اند – ظاهر بی وقفه قدرتمند، سوار جدید بی وقفه آرام – که پتانسیل تغییر شخصیت های پویاتر را کاهش می دهد. سایه های آپارتمانی خاکستری که به جای دیوار خشک با ورقه های پلاستیکی پوشانده شده و توسط لیلی گورین طراحی شده است، به طور مناسب خنثی است، اما همچنان به طرز ناامیدکننده ای محو شده است، به همان اندازه که یک صحنه جنایت مناسب است، همانقدر که یک بوم خالی برای شروعی تازه است.
زندگی شاد تقریباً از جزئیات قتل هلو کیتی دیوانه شده است و بیش از یک بار جزئیات وحشتناک این پرونده را بازگو می کند. این می‌تواند منجر به نظراتی در مورد شیوه‌هایی شود که زنان به کودک تبدیل می‌شوند، از انسانیت خارج می‌شوند و در نهایت توسط فرهنگی وسواس‌آمیز جنسی و مرگ مصرف می‌شوند. اما یک ویژگی مجزا از نمایشنامه وجود دارد که در برابر طنین گسترده تری فراتر از محدودیت های تعیین شده خود مقاومت می کند. تماس از داخل استودیو می آید، اما چه کسی آن طرف است؟
یک زندگی شاد
در طول 6 آگوست در Walkerspace، منهتن؛ thehearththeater.com. مدت زمان نمایش: 2 ساعت و 20 دقیقه
